Ο κύριος της «Κυρίας»

Το παιχνίδι για τον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας κόντρα στη Νάπολι, ήταν η τελευταία παράσταση ενός σπουδαίου «περφόρμερ», με τη φανέλα με την οποία λατρεύτηκε όσο λίγοι. Μπορεί η 19ετής πορεία του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο στη Γιουβέντους να μην γνώρισε το ιδανικότερο φινάλε, αφού η ομάδα του έχασε τον τίτλο, όμως η καριέρα του είναι γεμάτη μεγάλες στιγμές στις οποίες αξίζει να ρίξουμε το φως του προβολέα...

Ο «Πιντουρίκιο», όπως είναι το παρατσούκλι που του κόλλησε ο Τζιάνι Ανιέλι από τον ομώνυμο καλλιτέχνη της Αναγέννησης, μετακόμισε στο Τορίνο από την Πάντοβα τη σεζόν 1993-94, την ώρα που ως επίδοξες… μνηστές εμφανίζονταν η Φιορεντίνα και η Μίλαν. Αποκτήθηκε για να ενισχύσει την επιθετική λειτουργία της Γιουβέντους, πίσω από παίκτες-μύθους που ανήκαν στο δυναμικό της ομάδας. Τζιανλουκα Βιάλι, Φαμπρίτσιο Ραβανέλι και Ρομπέρτο Μπάτζιο ήταν η γραμμή κρούσης της «Μεγάλης Κυρίας» την εποχή εκείνη, γεγονός , πάντως, που καθόλου δεν πτόησε τον 20χρονο «’Αλεξ». Στις 19 Σεπτεμβρίου 1993 στο παιχνίδι απέναντι στη Ρετζίνα μπαίνει ως αλλαγή και σκοράρει στη δεύτερη μόλις συμμετοχή του με τους «Μπιανκονέρι»…



… ενώ στο πρώτο ματς που ξεκινά ως βασικός, στις 20 Μαρτίου 1994, απέναντι στην Πάρμα, πετυχαίνει χατ τρικ!

Την επόμενη χρονιά ένας τραυματισμός του Μπάτζιο υποχρεώνει τον τότε προπονητή της «Γιούβε», Μαρτσέλο Λίπι, να αρχίσει να στηρίζεται περισσότερο στον Ντελ Πιέρο και αυτός δεν αφήνει την ευκαιρία να του ξεφύγει. Έκανε μια γεμάτη σεζόν με 50 συμμετοχές και 10 γκολ, βοηθώντας σημαντικά τη «Βέκια Σινιόρα» να κατακτήσει το πρωτάθλημα ύστερα από 8 χρόνια , αλλά και το κύπελλο Ιταλίας. Μάλιστα, τη χρονιά εκείνη βάζει ένα από τα γκολ που έμειναν ως σήμα κατατεθέν της τεράστιας καριέρας του, τόσο για την ομορφιά του όσο και για την καθοριστικότητά του. Στις 4 Δεκεμβρίου 1994, η «Γιούβε» αντιμετωπίζει τη συνδιεκδικήτρια του πρωταθλήματος Φιορεντίνα στο «Ντέλε Άλπι». Το σκορ είναι 2-2, όταν στο 87ο λεπτό, ο «Άλεξ» μ’ ένα εκπληκτικό μονοκόμματο σουτ, χαρίζει στην ομάδα του τη νίκη.



Το 1995-96 ο Μπάτζιο αποχωρεί από τη Γιουβέντους για την Μίλαν, και στο Τορίνο όλοι βλέπουν τον διάδοχό του στο πρόσωπο του Ντελ Πιέρο. Εκείνος μπαίνει γρήγορα στα… παπούτσια του ρόλου και με 6 δικά του γκολ οδηγεί την ομάδα του στον τελικό της Ρώμης απέναντι στον μεγάλο Αγιαξ, τον οποίο και κερδίζουν στα πέναλτι.
Την αμέσως επόμενη χρονιά, τη σεζόν 1996-97, ο γεννημένος στο Σαν Βεντεμιάνο ποδοσφαιριστής φέρνει τη Γιουβέντους στο δεύτερο διαδοχικό τελικό Τσαμπιονς Λιγκ με τα 8 γκολ που σημειώνει. Στο ματς του Μονάχου κόντρα στη Μπορούσια Ντόρτμουντ σκοράρει ένα φανταστικό γκολ με τακουνάκι, όμως δεν αρκεί για να κάνει η ομάδα του το «μπακ του μπακ», αφού οι «Μπιανκονέρι» ηττώνται με σκορ 3-1.



Όπως είναι αναμενόμενο, η καριέρα του δεν γνώρισε μόνο λαμπερές στιγμές και ίσως η πιο σκοτεινή να ήταν αυτή της 8ης Νοεμβρίου 1998. Ο παίκτης προερχόταν από μια φανταστική σεζόν όπου με 32 γκολ σε 46 εμφανίσεις είχε χαρίσει το δεύτερο συνεχόμενο «Σκουντέτο» στην ομάδα από το Τορίνο. Μια μέρα πριν τη συμπλήρωση των 24 χρόνων του, στο παιχνίδι στο Φρίουλι απέναντι στην Ουντινέζε, ο Ντελ Πιέρο μπαίνει άτσαλα σε μια διεκδίκηση και τραυματίζεται στο γόνατο. Αυτός ο τραυματισμός όχι μόνο του στοίχισε το υπόλοιπο της σεζόν, αλλά κόντεψε να του κοστίσει και την καριέρα του.



Καταφέρνει να επανέλθει στο ματς κόντρα στη Ρόστελμας για το Ιντερτότο, στις 4 Αυγούστου 1999, δυνατότερος τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και ως άνθρωπος, όπως δηλώνει ο ίδιος.

Πέρα πάντως από τα αναμφισβήτητα επιτεύγματα του εντός αγωνιστικών χώρων, ο Ντελ Πιέρο έγινε ο … Γκράντε Καπιτάνο για τη Γιουβέντους, όταν αποφάσισε να παραμείνει στην ομάδα το 2006 και μετά τον υποβιβασμό της στη δεύτερη κατηγορία με τη γνωστή ιστορία του «Καλτσιόπολις». Την ώρα που άλλοι παίκτες κλειδιά, όπως ο Ιμπραΐμοβιτς και ο Καναβάρο, «πηδούσαν από το καράβι», αυτός παρέμεινε για να ξανανεβάσει τους «Μπιανκονέρι» στη Serie A, κάτι που έγινε την αμέσως επόμενη χρονιά, με τον Ντελ Πιέρο να πετυχαίνει 20 γκολ και να βγαίνει πρώτος σκόρερ της δεύτερης κατηγορίας.

Μία από τις σημαντικότερες αναγνωρίσεις που έλαβε κατά τη διάρκεια της απουδαίας πορείας του ήταν αυτή της 5ης Νοεμβρίου 2008. Ο ποδοσφαιριστής διένυε ήδη το 34ο έτος της ηλικίας του και όλοι πίστευαν ότι βρισκόταν στη δύση της καριέρας του. Εκείνο το βράδυ, στο παιχνίδι απέναντι στη Ρεάλ μέσα στο Μπερναμπέου, η Γιουβέντους κερδίζει με 2-0 τους Μαδριλένους, χάρη σε δυο δικά του τέρματα. Ο «Πιντουρίκιο» γίνεται αλλαγή προς το τέλος του αγώνα και οι φίλοι των «Μερένχες» τον χειροκροτούν όρθιοι, υποκλινόμενοι στο τεράστιο αυτό μέγεθος.



Κλείνοντας, η αποτύπωση της καριέρας του Ντελ Πιέρο με τη Γιουβέντους σε νούμερα, μοιάζει ώρες-ώρες εξωπραγματική:

Με 705 συμμετοχές είναι ο παίκτης που έχει φορέσει την ασπρόμαυρη φανέλα περισσότερες φόρες από κάθε άλλον και μάλιστα μακράν του δεύτερου που είναι ο Γκαετάνο Σιρέα με 552 συμμετοχές από το 1974 ως το 1988.
Με 289 γκολ, παίζοντας σε όλες τις θέσεις της επίθεσης αλλά κυρίως πίσω από το σέντερ φορ, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της «Βέκια Σινιόρα» την ώρα που για να βρούμε τον δεύτερο θα πρέπει να ανατρέξουμε πάνω από 50 χρόνια πριν, το 1961, όταν ο Τζανπιέρο Μπονιπέρτι τερμάτιζε τη 15ετή θητεία του στη Γιουβέντους έχοντας πετύχει 182 γκολ.

Με το σύλλογο του, τέλος, πανηγύρισε:

8 πρωταθλήματα, 1κυπελλο Ιταλίας, 4 σουπερ Καπ, 1 Τσάμπιονς Λιγκ, ένα ευρωπαϊκό Σουπερ Καπ και 1 Διηπειρωτικό, ενώ αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ του Τσάμπιονς Λιγκ τη σεζόν 1997-98.

Παρά τη γεμάτη σταδιοδρομία του και τα 37 του χρόνια ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο δεν είναι ακόμα διατεθειμένος να κρεμάσει τα παπούτσια του. Μένει να δούμε ποιας ομάδας τη φανέλα θα φορέσει μετά την ασπρόμαυρη της αγαπημένης του Γιουβέντους…



Επιμέλεια: Δήμητρα Κυριακίδου