FC: Η «Βασιλευόμενη Δημοκρατία» του Φερνάντο Σάντος

Ό,τι γνώμη και να έχει κανείς για τον Φερνάντο Σάντος από την θητεία του σε ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, αν είναι τεχνικός «περιορισμένων δυνατοτήτων» ή όχι, αν οι ομάδες του έχουν ταβάνι ή δεν έχουν, νομίζω ότι όλοι μπορούμε να του πιστώσουμε πολλά πράγματα στην προσπάθεια που καταβάλει στην Εθνική ομάδα, χωρίς απαραίτητα να πρέπει να συγκρίνουμε τη δουλειά του με αυτή του προκατόχου του. Άλλωστε και ο ίδιος τον Ρεχάγκελ τον σεβάστηκε και στα λόγια και στις πράξεις, ουδέποτε απαξίωσε ή γκρέμισε αυτό που έφτιαξε ο σπουδαίος Γερμανός, αλλά παρέλαβε τη σκυτάλη, κράτησε όσα έκρινε ότι του έκαναν και πρόσθεσε τα δικά του στοιχεία για να κάνει την Εθνική αποτελεσματική (πρώτα) και όσο πιο ελκυστική θα μπορούσε να γίνει (στη συνέχεια).

Το τι ομάδα θα φτιάξεις και το αν θα ευχαριστεί το μάτι του οπαδού ή του φιλάθλου, εξαρτάται πρωτίστως από το έμψυχο υλικό. Και βεβαίως ένας ομοσπονδιακός τεχνικός έχει την ευχέρεια να αντλεί παίκτες από μια μεγάλη δεξαμενή παικτών που παίζουν τόσο στη χώρα όσο και στα ξένα, σε σχέση με έναν συνάδελφό του που πρέπει να δουλέψει με ένα ρόστερ 25-30 παικτών, τους οποίους συνήθως δεν έχει διαλέξει ο ίδιος, αλλά όταν μιλάμε για το ελληνικό ποδόσφαιρο η φράση «μεγάλη δεξαμενή» έχει άλλη έννοια: είναι άλλο πράγμα να είσαι ομοσπονδιακός εκλέκτορας σε μια χώρα όπου το ταλέντο ξεχειλίζει και μαζί του η οργάνωση, η τακτική παιδεία, οι ακαδημίες και ο επαγγελματισμός και άλλο πράγμα να είσαι στην Ελλάδα, όπου σχεδόν όλα γίνονται κατά τύχη. Κατά τύχη ο Καρνέζης έγινε βασικός τερματοφύλακας στον Παναθηναϊκό, κατά τύχη ο Κλάους βρέθηκε να παίζει βασικός στον ΠΑΟΚ - αφού το συμβόλαιο του Μουσλίμοβιτς δεν το άντεχε η ΠΑΕ, κατά τύχη ο Μανιάτης έγινε πολύτιμος αμυντικός χαφ - αφού αγοράστηκε για δεξί μπακ και αλλαγή του Τοροσίδη, κατά τύχη βρήκαν την υγειά τους ποδοσφαιρικά ο Φορτούνης και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, πηγαίνοντας στη Γερμανία. Τυχεροί οι παίκτες, τυχερός ο Σάντος, τυχερό το ελληνικό ποδόσφαιρο εν τέλει.

Και τώρα, που ο Σάντος πρέπει σιγά - σιγά να καταλήξει σ’ αυτούς που θα πάρει μαζί του στα τελικά του Euro, έχουμε μια αποκρυσταλλωμένη φιλοσοφία για τα κριτήρια επιλογής του: τακτική ποιότητα πρώτα απ’ όλα - εφόσον δεν έχουμε εξαιρετικά ταλέντα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ομαδικό πνεύμα και αυτοθυσία, εμπειρία από μεγάλες διοργανώσεις και τέλος δυνατότητα να παίξουν σε περισσότερες από μια θέσεις. Απλά και ξεκάθαρα όλα αυτά, ώστε να ξέρουμε κι εμείς και - κυρίως - οι ποδοσφαιριστές για ποιους λόγους θα πάνε ή δεν θα πάνε στα τελικά, αν δεν υπάρξουν τραυματισμοί, μανούρες ή άλλα απρόοπτα.

Στην «Βασιλευομένη Δημοκρατία» του Φερνάντο Σάντος στην Εθνική, υπάρχει ισονομία και ίσες ευκαιρίες για όλους, υπάρχει επιβράβευση της προσπάθειας, υπάρχει η αναγνώριση της καλής φόρμας, υπάρχει η ανταμοιβή αυτού που καθιερώνεται ως βασικός στην ομάδα του αλλά πέρα και πάνω απ’ όλα αυτά, υπάρχει το μάτι του Φερνάντο Σάντος που παίρνει την τελική απόφαση, πέρα και πάνω απ’ όσα γράφουν οι εφημερίδες κι από ανοησίες του τύπου «γιατί πήρε τόσους από την μια ομάδα και λιγότερους από την άλλη». Δημόσιες σχέσεις με κανέναν δεν θα κάνει, εις βάρος της δουλειάς του και της Εθνικής, είτε μείνει μετά το καλοκαίρι, είτε φύγει.

Και η υστεροφημία του ή η επόμενη δουλειά που θα βρει, όποτε κι αν γίνει αυτό, δεν θα βασιστεί ούτε σ’ αυτούς που κάλεσε, ούτε σ’ αυτούς που δεν θα πάρει μαζί του σε Πολωνία - Ουκρανία, ούτε καν στην πορεία της Εθνικής στο Euro. Αλλά κυρίως στην φιλοσοφία του, στον τρόπο δουλειάς του και στην αίσθηση που αφήνει: ότι στο «βασίλειό» του, είναι ένας «Βασιλιάς» δίκαιος και στοργικός προς τους υπηκόους του, που τους ακούει και τους αξιολογεί όλους πριν αποφασίσει.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr