Kαι όμως ο Κάρολ ήταν Κοστάντσο!

Ο αθλητισμός γενικότερα και το ποδόσφαιρο ειδικότερα γεννούν τις ομορφότερες ιστορίες. Μία τέτοια ιστορία την οποία θα διηγούμαστε χρόνια μετά είναι αυτή του Κάρολ. Του πιο διάσημου πλέον Βορειοιρλανδού στην Ελλάδα ή πιο σωστά του μοναδικού διάσημου Βορειοιρλανδού στην Ελλάδα.

Του Μιχάλη Τσόχου

Ένας 35άρης ξανθός τύπος που ήρθε στην Κρήτη το περασμένο καλοκαίρι από σύμπτωση και έμελλε αυτή η σύμπτωση να είναι η πιο όμορφη της ζωής του και αυτή που άλλαξε σε ένα βράδυ ολόκληρη την ιστορία της καριέρας του και ενδεχομένως τη ζωή του. Διότι προτού νιώσει την απόλυτη αποθέωση από 35 χιλιάδες ανθρώπους στο Καραϊσκάκη, αποθέωση που στην ένταση της και το μέγεθός της σε μία βραδιά, δεν έζησαν σαν αυτό το γήπεδο, παίκτες και παίκτες, όπως ο Ριβάλντο, ο Ζιοβάνι, ο Καρεμπέ, ο Τζόρτζεβιτς, ακόμη και ο Νικοπολίδης, είχε βιώσει πολλές φορές την αποδοκιμασία και τον χλευασμό.

Ναι ο Κάρολ κύριοι ήταν για πολλά χρόνια στην καριέρα του, ότι ήταν ο Κοστάντσο για μερικούς μήνες στον Ολυμπιακό. Ο γκαφατζής τερματοφύλακας, που όταν έπαιζε ολόκληρη η κερκίδα αναστέναζε και οι δημοσιογράφοι είχαν θέμα για μέρες προκειμένου να χλευάσουν.

«Που τον βρήκε αυτόν ο Σερ Αλεξ;», «δεν έχει υπάρξει χειρότερος τερματοφύλακας στην ιστορία του ποδόσφαιρου», «οι αντίπαλοι πανηγυρίζουν, μάλλον θα παίξει βασικός ο Κάρολ» ήταν μερικά από τα σχόλια που συνόδευαν τον Κάρολ όποτε τελείωνε ένα ματς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο ίδιος είχε αγωνιστεί ή όποτε ήταν να ξεκινήσει ένα ματς της Γιουνάιτεντ και στην αρχική σύνθεση υπήρχε το όνομά του.

Με εξαίρεση τα πρώτα χρόνια στην καριέρα του, αυτά στη Χαλ και τη Γουίγκαν που του άνοιξαν την πόρτα της Γιουνάιτεντ και της μεταγραφής που ονειρεύεται κάθε προπονητής, η συνέχεια ήταν εφιαλτική. Τα 49 παιχνίδια πρωταθλήματος που ο ίδιος έπαιξε με την Μάντσεστερ δεν ήταν ασφαλώς όπως ο ίδιος τα είχε φανταστεί. Ακόμη και σήμερα αν ρωτήσεις έναν ρεπόρτερ που ασχολείται χρόνια με τη Μάντσεστερ, ποιος ήταν ο λόγος που δέχτηκε πολύ αυστηρή κριτική ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον όλα αυτά τα χρόνια, σίγουρα έναν από τους δύο τρεις που θα σου αναφέρει είναι η χρησιμοποίηση του Κάρολ.

Ακόμη και τώρα όταν ο Κάρολ πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό και η είδηση έφτασε μέχρι τα ψιλά των αγγλικών ταμπλόιντ, τα σχόλια που συνόδευαν την είδηση ήταν του τύπου «να χαίρεται ο Ολυμπιακός τους σκάουτερ που έχει και αυτόν που τον επέλεξε». Ακόμη και τώρα, σχεδόν 10 χρόνια μετά και ενώ ο Κάρολ φόρεσε τη φανέλα της Γουέστ Χαμ για δύο χρόνια, των Ρέιντζερς για ένα, της Ντέρμπι για τρία και της Οντένσε για δύο, τα πικρόχολα και ειρωνικά σχόλια δεν έχουν ακόμη τελειώσει.

Από αυτή την καριέρα και αυτό το περιβάλλον όμως ο Κάρολ βγήκε νικητής. Δείγμα του χαρακτήρα του και της προσωπικότητάς του προφανώς. Όταν δε τραβήχτηκε και λίγο πιο μακριά πρώτα στη Δανία και μετά στην Οντένσε ο άνθρωπος βρήκε την υγειά του και την ησυχία του.

Ωσπου έφτασε η στιγμή της μεγάλης δικαίωσης στο Καραϊσκάκη. Εκεί όπου όταν το ματς τελείωσε ο Κάρολ σίγουρα θα σκέφτονταν. «Όχι με θλάση, αλλά ούτε με σφαίρα στο κεφάλι δεν θα έχανα λεπτό από αυτό το ματς. Από το ματς της ζωής μου, από το ματς της δικαίωσης τόσων κόπων, τόσων χρόνων και κυρίως τόσο δυσκολιών». Τον Κάρολ δεν τον λύγισαν τόσα χρόνια, τόνοι μελάνι με αρνητικά σχόλια, δεκάδες δύσκολες βραδιές αποδοκιμασίας, χιλιάδες «ου» που ακόμη πρέπει να βουίζουν στα αυτιά του, θα τον λύγιζε μία θλάση στην βραδιά που γνώρισε την απόλυτη αποθέωση; Όχι βέβαια…