22 χρόνια μετά, αγγίζει το θαύμα!

Μπορεί στη συνείδηση όλων μας ο ΟΦΗ να είναι μία ομάδα με αρκετές επιτυχίες, η οποία απλώς ταλαιπωρήθηκε τα δύο τρία τελευταία χρόνια, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι.

Έχουν περάσει από αρκετά ως πολλά χρόνια που ο ΟΦΗ έβγαινε Ευρώπη και καμάρωνε για τις επιτυχίες του.

Αυτό που, για παράδειγμα, πέτυχε φέτος με τη συμμετοχή του στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, την τελευταία φορά που το πέτυχε πολλοί από όσοι θα διαβάζετε αυτό το κομμάτι δεν είχατε καν γεννηθεί.

Του Μιχάλη Τσόχου

Τη σεζόν 1989-90 ήταν η τελευταία φορά που ο ΟΦΗ έπαιξε σε ημιτελικό Κυπέλλου Ελλάδος και μάλιστα είχε προκριθεί σε βάρος του Απόλλωνα, παίζοντας για τελευταία φορά στην ιστορία του σε τελικό (αντίπαλός του ήταν ο Ολυμπιακός τότε).
Και δεν είναι μόνο η συμμετοχή σε ένα ημιτελικό, που πρέπει να πάς πολύ πίσω για να τη βρεις. Η τελευταία φορά που ο ΟΦΗ κατάφερε να εξασφαλίσει την έξοδό του στην Ευρώπη ήταν την σεζόν 1999-2000, την τελευταία που ο Γκέραρντ προπόνησε την ομάδα. Από τότε -και για 13 συνεχόμενα χρόνια- ο ΟΦΗ δεν έχει πετύχει επί της ουσίας την παραμικρή διάκριση.

Και έρχεται η φετινή χρονιά για να τα ανατρέψει όλα αυτά. Μία χρονιά που μετά από τόσες δικαστικές και αγωνιστικές περιπέτειες, ακόμη και η σωτηρία έμοιαζε δύσκολη υπόθεση και σίγουρα ο μεγάλος στόχος της ομάδας. Και εν τέλει στα μέσα του Φλεβάρη -ανεξάρτητα από τις οικονομικές εκκρεμότητες που παραμένουν μεγάλες και είναι άγνωστο αν και πώς θα καλυφθούν- ο αγωνιστικός στόχος αυτής της ομάδας έφτασε να είναι η ευρωπαϊκή έξοδος. Όντας στους «4» του Κυπέλλου και έκτος στη βαθμολογία του πρωταθλήματος, ο ΟΦΗ ψάχνει πλέον με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αυτό που, όπως κι αν το δει κανείς, ήταν θαύμα στην αρχή της σεζόν.

Και φυσικά για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο έχουν συμβεί μία σειρά από πράγματα. Πρώτον η δυναμική, η φανέλα και ο κόσμος αυτής της ομάδας παίζουν το ρόλο τους σε αυτή την πορεία. Δεύτερον, ο προπονητής Νίκος Αναστόπουλος. Ο αλενατόρε Νικολό έχοντας μάθει να δουλεύει χρόνια τώρα κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες πάντα, δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να προσαρμοστεί και να φτιάξει μία ομάδα πολύ αξιόλογη -κυρίως χάρη στην ψυχολογική ανάταση ορισμένων παικτών που δεδομένα είχαν ικανότητες, αλλά είχαν φτάσει στο σημείο να θεωρούνται τελειωμένοι.

Ο Μάντζιος, ο Ταυλαρίδης, ο Κάρολ, είναι μερικά μόνο από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων παικτών. Το τρίτο φυσικά ήταν οι επιλογές αυτών των παικτών. Το ότι ο ΟΦΗ έχει στο ρόστερ του ορισμένους παίκτες με πολύ σημαντικές παραστάσεις στην καριέρα τους, επέτρεψε στην ομάδα να μην ζαλιστεί όσο ψηλά και αν βρέθηκε και να διαχειριστεί σωστά τις επιτυχίες που διαδέχονταν η μία την άλλη.

Αν στο τέλος της σεζόν ο ΟΦΗ έχει καταφέρει να βρει μέσα από το πρωτάθλημα ή το Κύπελλο ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, θα είναι η μεγαλύτερη έκπληξη στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια. Μια έκπληξη που πάντως είναι και ερμηνεύσιμη και εν τέλει η δικαίωση της δουλειάς και της προσπάθειας αρκετών ικανών ανθρώπων.