Όλα όσα κρίθηκαν το Σ/Κ (και ήταν πολλά…)

Σχολιάζοντας την 22η αγωνιστική του πρωταθλήματος, η αλήθεια είναι ότι έχεις να σταθείς σε πολλά πράγματα.

Πρώτον, στο ότι οι ομάδες που απογοητεύουν το κοινό τους και σε καμία περίπτωση δεν επιβεβαιώνουν τις προσδοκίες που υπήρχαν για αυτές είναι από αρκετές ως πολλές.

Του Μιχάλη Τσόχου

Στην πρώτη θέση ο Παναιτωλικός και ο ΠΑΣ. Ομάδες με τη δική τους δυναμική, τις σταθερές διοικήσεις και τον πολύ κόσμο στις κερκίδες έμοιαζε σχεδόν βέβαιο ότι το μίνιμουμ που θα καταφέρουν είναι να παραμείνουν με άνεση στη Σούπερ Λίγκα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η μία από τις δύο δεν θα τα καταφέρει και είναι πλέον αρκετά πιθανό να μην τα καταφέρει καμία από τις δύο…

Με τέτοιο Ατρόμητο, είναι μάλλον δύσκολο να πετύχει τον στόχο του -πέρα από την κακή εικόνα του στο μεγαλύτερο μέρος του πρωταθλήματος ως τώρα- και ο Άρης. Το χθεσινό ισόπαλο ντέρμπι της Τούμπας έδειξε ότι ο Άρης δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την κούραση του ΠΑΟΚ και να φτάσει σε μία νίκη όχι μόνο ψυχολογίας, αλλά και ουσίας μετά το «διπλό» του Ατρομήτου στα Γιάννενα. Άρα, μάλλον και αυτός θα ανήκει στις απογοητεύσεις της χρονιάς.

Κατώτερος των προσδοκιών είναι χωρίς δεύτερη κουβέντα και ο Εργοτέλης. Εχω γράψει και στο παρελθόν ότι η πιο συμπαθητική ομάδα για τον ουδέτερο -όταν πρωτοεμφανίστηκε στη μεγάλη κατηγορία και για τα πρώτα 2-3 χρόνια της παρουσίας της- έχει μετατραπεί στην πιο άνοστη και ανιαρή ομάδα των τελευταίων ετών.

Όσο κι αν το φανταζόμαστε ότι κάπου εκεί θα κινηθούν σε γενικές γραμμές, κατώτερη των προσδοκιών και λόγω ονόματος είναι και οι παρουσίες της ΑΕΚ και του Πανιωνίου. Η πρώτη λογικά θα μπει στα πλέι οφ, αν και πρέπει να προσέξει πολύ και ο τελευταίος μάλλον θα σωθεί, αλλά απλώς επειδή υπάρχουν πολλοί χειρότεροι από αυτόν -και όχι γιατί έκανε κάτι ο ίδιος ως ομάδα.

Τι μας μένει, αν εξαιρέσεις 3-4 ομάδες που ακόμη δεν μπορούν να κριθούν όπως ο ΠΑΟ, ο ΟΣΦΠ, ο Αστέρας Τρίπολης και η Ξάνθη; Μία κατηγορία ομάδων που κάνουν πάνω-κάτω ότι φανταζόμασταν ότι θα κάνουν, όπως ο ΠΑΟΚ, η Κέρκυρα και η Δόξα και μόλις τρεις ομάδες που ξεπερνούν τις προσδοκίες:

Ο Ατρόμητος, που ναι μεν στα χαρτιά είχε ως στόχο την πέμπτη θέση, αλλά το ότι θα την πάρει (ίσως μάλιστα να πάρει και καλύτερη) δεν σημαίνει ότι δεν είναι υπέρβαση -όταν μάλιστα είναι πιθανόν να συνοδευτεί αυτή η παρουσία στο πρωτάθλημα και με δεύτερη συνεχόμενη συμμετοχή σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας.

Ο ΟΦΗ, που λογικά όταν τελειώσει το πρωτάθλημα θα του ανήκει ο τίτλος «η ομάδα της χρονιάς», αφού περιμέναμε να παλέψει για τη σωτηρία και παλεύει για την Ευρώπη μέσω και του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου. Kαι φυσικά ο Λεβαδειακός. Ο τελευταίος φανταζόμασταν ότι πολύ δύσκολα θα σωθεί, κάποιοι είχαν αμφιβολία και για το αν θα το παλέψει και τελικά, όπως πάει, θα τερματίσει και την πρώτη δεκάδα. Και όχι άδικα ή συμπτωματικά. Είναι καλύτερη ομάδα και έχει παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο από τουλάχιστον έξι αντιπάλους του (Δόξα, Κέρκυρα, ΠΑΣ, Παναιτωλικό, Εργοτέλη και Πανιώνιο).

Γιατί αποφάσισα να ασχοληθώ με την γενικότερη εικόνα και αξιολόγηση των ομάδων του πρωταθλήματος μετά από αυτή την αγωνιστική; Γιατί στα μάτια μου -με εξαίρεση την κορυφή- πολλά από τα ερωτήματα της χρονιάς, αλλά και πολλές από τις μάχες της χρονιάς σημαδεύτηκαν ή και κρίθηκαν σε τούτη την αγωνιστική…