Ας απολαύσουμε ίσως την τελευταία ελληνική Εuroleague

Μπασκετικό όχι απλά δεν με λες, αλλά δεν είμαι κιόλας. Που και που παρακολουθώ κάποια σκόρπια ματς και στο φινάλε της σεζόν βλέπω τα φάιναλ φορ και αυτό είναι όλο. Παρά ταύτα ορισμένα πράγματα τα καταλαβαίνεις ακόμη και λίγο να βλέπεις.

Του Μιχάλη Τσόχου

Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να καταλάβεις το μεγαλείο του προπονητή Ομπράντοβιτς και το πόσες σπουδαίες ομάδες έχει φτιάξει όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό. Έβλεπα το πρώτο ημίχρονο του ΠΑΟ με την Φενέρ των πολλών εκατομμυρίων ευρώ που δαπανήθηκαν για να παίξει αυτή η ομάδα στο φάιναλ φορ της Πόλης και ειλικρινά διασκέδαζα με το πόσο μεγάλη φαινόταν η απόστασή της από την ομάδα του Παναθηναϊκού.

Το κακό είναι ότι φέτος παίζει να είναι η τελευταία μεγάλη χρονιά αυτής της ομάδας μύθο που έφτιαξε ο Ομπράντοβιτς. Η αποχώρηση των Γιαννακόπουλων μοιάζει πιο πιθανή από ποτέ και συνεπώς ο Παναθηναϊκός που ξέραμε, ζήσαμε και θαυμάσαμε όλα αυτά τα χρόνια θα αλλάξει όψη. Μόνο και μόνο που θα φύγει ο Ομπράντοβιτς φτάνει.

Η φετινή λοιπόν ίσως να είναι η τελευταία Ευρωλίγκα που ζούμε και παραμένει ελληνική. Ο Παναθηναϊκός είναι το δεύτερο μεγαλύτερο φαβορί για την κατάκτησή της, μετά την εκπληκτική ΤΣΣΚΑ και ο Ολυμπιακός το παλεύει για να πάει όσο πιο ψηλά γίνεται. Οι φίλοι του μπάσκετ και όχι μόνο θα πρέπει να την απολαύσουν σαν να είναι η τελευταία, αν και ποτέ δεν ξέρεις. Το ελληνικό μπάσκετ που τόσες και τόσες χαρές προσέφερε θα δεχτεί άλλο ένα γερό πλήγμα και σίγουρα πρέπει να αλλάξει τη λογική και τη φιλοσοφία του.

Είναι βέβαιο ότι η δουλειά μπορεί να γίνει και με λιγότερα χρήματα, άλλωστε το φετινό παράδειγμα του Ολυμπιακού ο οποίος πληρώνει το 1/3 από αυτό που πλήρωνε άλλες χρονιές και σίγουρα δεν είναι τρεις φορές χειρότερος είναι ένα παράδειγμα.

Το μπάσκετ όμως για να αλλάξει και να αποκτήσει διαφορετικό ενδιαφέρον θα πρέπει πρώτα να αποκτήσει ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Και αυτό σημαίνει σε πρώτη φάση τουλάχιστον πολύ πιο δυνατό ΑΡΗ και ΠΑΟΚ. Σημαίνει και ένα σωρό ακόμη πράγματα τα οποία τα τελευταία χρόνια όλοι όσοι το διοικούν τα έχουν παραμελήσει.

Η φετινή Euroleague ίσως να είναι η τελευταία ελληνική και σίγουρα όλοι μας θα την απολαύσουμε, αλλά για να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε το μπάσκετ άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο (όπως εγώ) θα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα τα οποία οφείλουν και πρέπει να αλλάξουν οι παράγοντές του.

Αυτοί που το έβαλαν στη ζωή μας και το μετέτρεψαν σε εθνικό άθλημα οφείλουν να βρουν ξανά τον τρόπο να το βγάλουν από την απαξίωση.