FC: 10 διδάγματα από το Μπαρτσελόνα-Ρεάλ

Ήταν η πέμπτη αναμέτρηση των δύο ομάδων στην τρέχουσα σεζόν και σίγουρα η πιο παιδευτική. Αν η πρώτη ήταν τα σταφύλια πριν το πάτημα, η χθεσινή ήταν το διάφανο κρασί στο ποτήρι, έτοιμο να το πιεις και να κελαηδήσεις.

Αγωνιστικά διδάγματα

1. Οι παίκτες της Ρεάλ κατόρθωσαν το δυσκολότερο απ’ όλα: Να αποδείξουν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν στα ίσια την ομάδα που την τελευταία τριετία κάνει τα μεταξύ τους παιχνιδια να μοιάζουν με αγώνα αντρών εναντίον εφήβων.

2. Το κίνητρο σε συνδυασμό με την σωστή τακτική κάνει θαύματα. Ο Μουρίνιο έθεσε χθες επί χάρτου ένα τελείως διαφορετικό σχέδιο σε σχέση με τον πρώτο αγώνα του κυπέλλου, με αποτέλεσμα οι ποδοσφαιριστές του -οι οποίοι το ακολούθησαν κατά γράμμα- να αναδείξουν τις πληθωρικές αγωνιστικές αρετές τους. Που υπήρχαν κι από πριν, αλλά θάβονταν κάτω από τόνους αμυντικής προσέγγισης με σκοπό ένα αποτέλεσμα «κύρους», που ποτέ δεν θα έρθει με αυτόν τον τρόπο απέναντι σε αυτή την ομάδα.

3. Ήταν τόσο εμφατική η επιτυχία της αποδιοργάνωσης του passing game της Μπαρτσελόνα, που χθες πνίγηκε σε μια κουταλιά νερό στο χώρο που έχει μάθει να ορίζει ως δικό της -το κέντρο δηλαδή, που αν οι φιλοξενούμενοι επιθετικοί ήταν στοιχειωδώς ευστοχότεροι, η πρόκριση θα είχε επιτευχθεί με καθαρό σκορ.

4. Αυτή η επιτυχία (τουλάχιστον) θα είναι οδηγός στο επόμενο παιχνίδι για τη Ρεάλ, στην προσπάθειά της να λύσει τον γρίφο. Είναι κοντά πλέον σε μια ιστορική στιγμή, τόσο για την ίδια όσο και για το ποδόσφαιρο. Δίνοντας, βέβαια, την ίδια στιγμή στην Μπαρτσελόνα το κίνητρο να «τελειοποιήσει το τέλειο» για να μην την πατήσει.

5. Πέραν του εγκλωβισμού, η Μπαρτσελόνα επέδειξε ένα ασυνήθιστα αλαζονικό πρόσωπο στο β’ ημίχρονο. Τα «όλε-όλε» του κόσμου από το 58’ ήδη δεν βοήθησαν την κατάσταση, γι’ αυτό και στο τέλος έτρεχε και δεν έφτανε. Ακόμα κι έτσι πάντως, αν δεν υπήρχε η ταυτόχρονη συγκυρία της παρουσίας του ανεκδιήγητου κωμωδού Πίντο, σε συνδυασμό με το κακό παιχνίδι του Πικέ και το μετριότατο των υπόλοιπων της άμυνας, το δράμα δεν θα έφτανε στην κορύφωσή του. Αλλά έφτασε.

6. Ό,τι και να βελτιώσει η Ρεάλ (ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα) στο παιχνίδι της, ο «τρόμος για τον Μέσι» παραμένει. Αυτός ο «Χουντίνι» δεν φυλακίζεται από καμία άμυνα και παραμένει ο αστάθμητος παράγοντας που μπορεί να κρίνει κάθε παιχνίδι.

Εξω-αγωνιστικά

7. Οι τσακωμοί μεταξύ των παικτών και οι one on one «ποντικομαχίες» είναι πλέον στο μενού κάθε clasico. Πολλή γκρίνια για το τίποτα.

8. Τον ξάπλωσε τελικά ο Μέσι τον Πέπε. Παίρνοντας έτσι τη μικρή του εκδίκηση μόνος του, μια που οι αρμόδιες αρχές (σ.σ. ισπανική ομοσπονδία, Ρεάλ) σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν είναι και πολύ Χριστιανικό, είναι όμως ανθρώπινο. Πολύ ανθρώπινο.

9. Ο Πέπε είναι μέλος των ultras της Ρεάλ από μικρό παιδί. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι μπαίνοντας στη φυσούνα μετά το ματς σταμάτησε για να φιλήσει με πάθος το Ρεαλόσημο, δείχνοντας ότι έχει πάντα λυμένο το ζωνάρι του για καβγά.

10. Ο Κασίγιας αποκάλεσε τον διαιτητή, Φερνάντο Τεϊξέιρα, «σκ@τιάρη». Ο Μουρίνιο τον περίμενε στο πάρκινγκ του γηπέδου για να του πει ότι «του αρέσει να γ@μάει τους επαγγελματίες». Μετά και από αυτές τις (βοθροειδούς περιεχομένου) εκτροπές, παρακαλείται ο κ. Ζιντάν -ως σοβαρός άνθρωπος- να τους πει δυο κουβέντες για τα βασικά του savoir vivre.

Γιάννης Τσαούσης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr