O τερματοφύλακας θέλει ψάξιμο και τύχη

Το να επιλέξεις έναν καλό τερματοφύλακα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.

Ομάδες και ομάδες, που μάλιστα πλήρωσαν και πολύ ακριβά, ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα μέχρι να βρουν έναν καλό γκολκίπερ, αφού η θέση είναι αυτή που φαίνεται περισσότερο στα μάτια του κόσμου και άρα έχει και την μεγαλύτερη πίεση από όλες.

Όταν μάλιστα ψάχνεις για τερματοφύλακα σε ομάδα με τεράστια πίεση όπως ο Ολυμπιακός, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο σύνθετα.

Η όποια επιλογή κάνεις, πέρα από πολύ καλό ψάξιμο και εξαιρετικό σκάουτινγκ (κάτι που δεν έγινε για παράδειγμα στην περίπτωση του Κοστάντσο) χρειάζεται και τύχη.

Του Μιχάλη Τσόχου

Σκεφτείτε πόσο ταλαιπωρήθηκε ο Σερ Άλεξ μέχρι να βρει τον αντικαταστάτη του Σμάιχελ και σκεφτείτε ότι τον βρήκε εν τέλει σε έναν άνω των 35 ετών ελεύθερο τερματοφύλακα (τόσο ήταν όταν τον πήρε από την Φούλαμ) τον Ολλανδό Φαν ντερ Σαρ ,του οποίου η επιλογή είχε αμφισβητηθεί εντονότατα.

Σκεφτείτε πόσο ταλαιπωρήθηκε η Άρσεναλ να αντικαταστήσει τον Σίμαν με περιπτώσεις τύπου Λέμαν και Αλμούνια και φέτος πλέον φαίνεται να βρίσκει αντικαταστάτη στο πρόσωπο του πιτσιρικά Σέζνι, τον οποίο έφτιαξε από μικρό παιδί.

Θα μπορούσα να σας μεταφέρω και πολλά ακόμη παραδείγματα, αλλά ας επανέλθουμε στην περίπτωση του Ολυμπιακού. Όπως θα διαβάζετε από τις επιλογές των ονομάτων που φέρονται ως υποψήφιοι για τον Ολυμπιακό, διαπιστώνετε προφανώς ότι δεν είναι επιλογές του σκάουτινγκ.

Ο Καμενί είναι ένας γνωστός τερματοφύλακας, ο οποίος έχει δουλέψει με τον Βαλβέρδε και συνεπώς ας πούμε ότι τον ξέρει πολύ καλά ο προπονητής και αυτό φτάνει. Ο Κούστσακ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι μία επιλογή σαν αυτή του Αλμούνια. Σχεδόν ακατανόητη. Τερματοφύλακες που για δύο ή και τρία χρόνια δεν παίζουν, όσο καλοί κι αν θεωρούνται, είναι τεράστιο ρίσκο να τους αποκτήσεις. Προσωπικά αμφότερους δεν τους θεωρώ κάτι ξεχωριστό και ακόμη κι όταν έπαιζαν, περισσότερο προβληματική ήταν η απόδοσή τους παρά σταθερή. Το να πάρεις τερματοφύλακα από τη Μάντσεστερ ή την Άρσεναλ για να πεις ότι πήρες γκολκίπερ από πολύ μεγάλη ομάδα δεν μου λέει τίποτα.

Ο Ίζακσον που επίσης είναι μία από τις βασικές επιλογές, είναι ένας εδώ και χρόνια πολύ καλός και σταθερός γκολκίπερ, αλλά και αυτός είναι πρόταση κάποιου μάνατζερ και όχι πρόταση του τμήματος σκάουτινγκ που το έψαξε το πράγμα και κατέληξε ότι ο ιδανικότερος γκολκίπερ για τον Ολυμπιακό από τους 10 που έχουν τσεκαριστεί είναι αυτός. Επιπλέον υπάρχουν και οι «ελληνικές» λύσεις τύπου Ιτάνζ (Ατρομήτου), Χακόμπο (Αστέρας Τρίπολης), αλλά και ο Έλληνας Σηφάκης, περιπτώσεις που σύμφωνα με το ρεπορτάζ επίσης εξετάζονται.

Όποιον κι’ αν επιλέξει ο Ολυμπιακός, δεν θα είναι επιλογή που έχει γίνει από το σκάουτινγκ και για μία ακόμη φορά μία ελληνική ομάδα που έχει την δυνατότητα και να ψάξει καλά και να πληρώσει καλά, αφήνει τους μάνατζερ να αποφασίσουν. Αυτοί πρότειναν το περασμένο καλοκαίρι τον Κοστάντσο και ο Ολυμπιακός το έκανε το λάθος, αυτοί προτείνουν τώρα και τον επόμενο και ο Ολυμπιακός οφείλει αυτή τη φορά να είναι απλώς πολύ πιο προσεκτικός για την μην την ξαναπατήσει. Και δεν θέλει πολύ να την ξαναπατήσει με κανένα γκολκίπερ τύπου Αλμούνια, που θα τον χρυσοπληρώσει και δεν θα είναι καθόλου σίγουρος.

Όπως και να ‘χει, τουλάχιστον υπάρχει ο Μέγιερι, ο οποίος με τον Βαλβέρδε στον πάγκο δύσκολα ως πολύ δύσκολα θα χάσει τη θέση του. Μόνο αν αυτός που θα έρθει είναι πραγματικά εξαιρετικός, ο Μέγιερι θα μείνει στον πάγκο.