Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα... (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, σαράντα μέρες κοσκινίζει, λέει μια λαϊκή παροιμία. Αυτή θα πρέπει να την έχουν ως Ευαγγέλιο εδώ και χρόνια οι τρεις του ΠΟΚ, μιας και τώρα που τελείωσε το Μουντιάλ ο κόσμος θα στρέψει ξανά την προσοχή του στα εγχώρια θέματα και θα αντιληφθεί πως ακόμα μεταγραφή της προκοπής δεν έχει γίνει. Η έκφραση «μία ανάσα» κοντεύει να γίνει φούσκα και στο τέλος από τις τόσες ανάσες που βρίσκονται οι ομάδες μακριά από τους ποδοσφαιριστές, στο τέλος θα γίνει κανένα «μπαμ». Πλην του Ολυμπιακού, που τελείωσε ως προς το πρώτο σκέλος τις μεταγραφές του, αλλά και αυτός πλέον στα σημαντικά ζητήματα έχει μείνει πίσω, τα μεταγραφικά έχουν μείνει στάσιμα. Περιμέναμε να τελειώσει το Μουντιάλ και πάλι τρέχουν τώρα για να βρουν ποδοσφαιριστές. Οι τίτλοι βέβαια των εφημερίδων για τα σημαντικά ονόματα περιορίστηκαν και πλέον ο Έλληνας φίλαθλος περιμένει το θαύμα. Οπως θαύμα θα αποτελέσει για μια ακόμα χρονιά, με τα τωρινά δεδομένα που υπάρχουν από μεταγραφικής απόψεως, το να δούμε ελληνική ομάδα να προχωράει μετά τη φάση των ομίλων στο Τσάμπιονς Λιγκ. Για την ΑΕΚ ζωηρά αμφιβάλλω αν θα καταφέρει να περάσει και τον προκριματικό, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί κατά μεγάλο ποσοστό και από τον αντίπαλο. Οι ελληνικές ομάδες χρειάζονται ποιοτική ενίσχυση, αλλά αυτή προς το παρόν βρίσκεται στο «περίμενε». Το ενδιαφέρον του κόσμου είναι άμεσα συνυφασμένο με τις μεταγραφές που θα γίνουν. Κι αν το επιχείρημα ότι η κατάσταση και το όλο μπλέξιμο με την τιμωρία του ελληνικού ποδοσφαίρου έκοψε τη φόρα σε πολλούς, δεν είδα και νωρίτερα, πριν από αυτή την ιστορία δηλαδή, περισσότερη διάθεση. Το να προσπαθεί μια ομάδα για μια μεγάλη μεταγραφή δεν σημαίνει πως σταματάει όλη την υπόλοιπη δραστηριότητα. Το ότι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός χτύπησαν την πόρτα μεγάλων ονομάτων και το γεγονός ότι τους περιμένουν δεν σημαίνει πως όλα σταματούν. Αυτό ισχύει για όλους ανεξαιρέτως. Η ΑΕΚ, που έχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα λόγω του ότι δίνει τον προκριματικό, όφειλε να έχει ενεργήσει γρηγορότερα στις μεταγραφές.

Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στα μέσα του Ιουλίου, οι ομάδες έφυγαν για προετοιμασία και για μια ακόμα χρονιά η αγαπημένη συνήθεια μην είναι ολοκληρωμένο το ρόστερ δεν μπόρεσε να γίνει παρελθόν. Κι αν υπάρχει για φέτος η δικαιολογία του μπάχαλου στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ξέρω τι γινόταν και τα προηγούμενα χρόνια. Το έργο είναι το ίδιο και απαράλλακτο μέχρι στιγμής. Ελπίζω να διαψευσθώ σύντομα, διότι αλλιώς βλέπω μία από τα ίδια στα ευρωπαϊκά «σαλόνια», όπου θα περιμένουν και πάλι οι... αρένες, με τις ομάδες μας να γίνονται απλώς θύματα!