Όσοι έχετε δει τον Ρενέ Χιγκίτα να παίζει - και δεν είχατε στοιχηματίσει υπέρ της ομάδας του - σίγουρα απολαύσατε το παιχνίδι: ο Χιγκίτα έπαιζε με τον - όποιο - σύλλογο ή την Εθνική Κολομβίας, ανεξάρτητα από τη σπουδαιότητα του ματς ή της διοργάνωσης, αυτό που παίζαμε κι εμείς με τους φίλους μας μικροί - δηλαδή «μπακότερμα». Του γύριζε τη μπάλα ο αμυντικός κι εκείνος δεν μάσαγε όταν έβλεπε τον αντίπαλο επιθετικό να έρχεται προς το μέρος του, δεν την έδιωχνε μακριά, δεν την επέστρεφε στον συμπαίκτη του.
Απλά, προσπαθούσε να ντριπλάρει και να ντριπλάρει, έφτανε κάπου ανάμεσα στο κέντρο του γηπέδου και την περιοχή του κι εκεί συνέβαιναν δυο πράγματα: είτε η επιχείρηση «Προέλαση» είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και η μπάλα είχε φτάσει με ασφάλεια σε φίλια πόδια, ο κόσμος παραληρούσε στις εξέδρες κι ο ίδιος επέστρεφε στα λημέρια του περιχαρής, είτε την είχε χάσει, οι συμπαίκτες του τραβούσαν τα μαλλιά τους, οι αντίπαλοι ετοιμάζονταν να σκοράρουν σε άδειο τέρμα και ο κόσμος τον έβριζε. Τρίτο σενάριο δεν υπήρχε.
Δεν πρέπει να έχει περάσει από τα γήπεδα πιο μεγάλος »Τερματοφύλακας - Κλόουν» από τον Ρενέ Χιγκίτα, αλλά και πιο συμπαθητική φατσούλα ταυτόχρονα που θυμίζει Γιοκαρίνη - και η πλάκα είναι πως ήταν καλός τερματοφύλακας, όχι top - class, αλλά καλός. Η απόκρουση του «Σκορπιού», στο ματς με την Αγγλία το 1995, δεν ήταν απλά μια κινηματογραφική σκηνή που θα μπορούσες να έχεις δει στην ταινία «Goal» ή στην άλλη με τον Βίνι Τζόουνς και τον Τζέισον Στέιθαμ τερματοφύλακα, το «Βρώμικο Ίνδαλμα» ή από τον σπουδαίο τερματζή Σιλβέστερ Σταλόνε στη «Μεγάλη Απόδραση των 11». Ήταν, όπως αποκάλυψε ο ίδιος στον ραδιοφωνικό σταθμό «Marca» δουλεμένη στην προπόνηση. Κι όταν λέμε δουλεμένη, μιλάμε ότι την δούλευε 5 χρόνια! «Η απόκρουση του Σκορπιού είναι έργο Θεού» είπε χαρακτηριστικά. Και ποιοι είμαστε εμείς να διαφωνήσουμε;
Βέβαια στη συνέντευξη αυτή, είπε και άλλα πράγματα. Όπως ας πούμε ότι ο Βίκτορ Βαλντές του θυμίζει τον εαυτό του και τον προτιμά έναντι του Κασίγιας. Λογικό και το πρώτο και το δεύτερο: όλοι μας ξέραμε ότι ο Βαλντές είναι ένας χαριτωμένος Πιερότος, ένας κοντοκουρεμένος κουμπαράς με χέρια που φτάνουν στους αστραγάλους του και τώρα ήρθε και η επιβεβαίωση από έναν «Τερματοφύλακα - Κλόουν» που βλέπει τον διάδοχό του στο πρόσωπό του. Και φυσικά προτιμάει αυτόν έναντι του Κασίγιας - ο Ίκερ άλλωστε είναι αφάνταστα «βαρετός» για τα γούστα του Χιγκίτα: στην ίδια ομάδα, βασικός εδώ και 12 χρόνια, έχει σηκώσει τα πάντα με τη Ρεάλ και την Εθνική Ισπανίας, δεν έχει μεταπτώσεις στην απόδοσή του, δεν πνίγει γκολ, δεν κάνει εξόδους του Μεσσολογγίου ούτε «Σκορπιούς», «Ταραντούλες» και άλλες αποκρούσεις με εξωτικά ονόματα.
Τώρα, για το άλλο που είπε ο Χιγκίτα για τον Κασίγιας, ότι είναι δηλαδή «τερματοφύλακας με μπαστούνια», ομολογώ ότι δεν το πολυκατάλαβα. Είτε χάθηκε το νόημα στη μετάφραση, είτε εννοεί ότι εκεί που πετάγεται και αποκρούει είναι σαν να κρατάει μπαστούνια και να φτάνει τόσο μακριά, είτε βρε αδελφέ έπαιζε χαρτιά εκείνη τη στιγμή ο Ρενέ και τράβηξε δέκα - μπαστούνι, οπότε παρασύρθηκε...
Κώστας Βαϊμάκης
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
