Το μισογεμάτο ποτήρι για τον Ολυμπιακό

Το αποτέλεσμα στο Ντόρτμουντ αφήνει στον ίδιο παρονομαστή που είχε και πριν αρχίσει, τον πρωταθλητή Ελλάδας αφού η Μαρσέιγ δεν έχασε στο Λονδίνο. Δηλαδή χρειάζεται νίκη στο «Βελοντρόμ», αφού με οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα αποχαιρετά τις όποιες ελπίδες για πρόκριση.

Φυσικά υπάρχει και το ευχάριστο από την ήττα, που είναι το ότι τουλάχιστον δεν κάλυψε τη διαφορά από την ήττα με 3-1 στο Νέο Φάληρο η πρωταθλήτρια Γερμανίας, κάτι που σε περίπτωση τελικής ισοβαθμίας (πιθανότατα στη τρίτη θέση που οδηγεί στο Γιουρόπα Λιγκ) οι ερυθρόλευκοι θα έχουν το πάνω χέρι. Καθαρά αγωνιστικά τώρα, ο Ολυμπιακός έχασε μία τεράστια ευκαιρία να φύγει με κάτι στις αποσκευές. Η Ντόρτμουντ προηγήθηκε με γκολ που προήλθε από αδράνεια των αμυντικών χαφ και στη συνέχεια με εξαίρεση το σουτ στο δοκάρι του Λεβαντόφσκι από τη λάθος πάσα του Χολέμπας, δεν απείλησε πραγματικά.

Το ότι τελείωσε το ματς με 8 τελικές προσπάθειες, τις λιγότερες σε ένα εντός έδρας ματς από τον Απρίλιο του 2010 σημαίνει πολλά. Οταν έχεις αντίπαλό σου αυτό το σύνολο που στη περσινή σεζόν πήρε το πρωτάθλημα με περίπατο στη Μπουντεσλίγκα και κατά μέσο όρο δοκιμάζει 16 τελικές προσπάθειες σε κάθε ματς στο γήπεδό του, τότε κάτι έχεις κάνει σωστά. Αλλά ταυτόχρονα όταν και εσύ ουσιαστικά επιθετικά κάνεις δύο φάσεις και από αυτή μία είναι μία κεφαλιά σε στημένη μπάλα στις καθυστερήσεις τότε τελικά μένεις με το παράπονο αλλά μόνο με αυτό. Φυσικά έπαιξε ρόλο στην ήττα και το λάθος του Ρώσου διαιτητή που δεν σφύριξε το καθαρό χέρι του Χούμελς στο 43' αλλά όπως σωστά λέει και ο Βαλβέρδε δεν το έδωσε συνεπώς δεν μπορούμε να μιλάμε υποθετικά.

Αν πάντως δούμε και το ποτήρι ως μισογεμάτο, υπάρχουν αγωνιστικά κάποια κέρδη από την ήττα. Αυτά ήταν η πολύ καλή εμφάνιση του Ορμπάιθ, το αψεγάδιαστο ματς των Αβραάμ Παπαδόπουλου και Μέλμπεργκ και η εξαιρετική παρουσία του νεαρού Μέγερι που δικαίωσε τον Βαλβέρδε για το ρίσκο που πήρε. Ο νεαρός Ούγγρος, που το 2009 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων είχε με τη χώρα του αφήσει καλές εντυπώσεις με την Ουγγαρία να φτάνει την τρίτη θέση, μην ξεχνάμε πως ήταν τραυματίας σε μεγάλο κομμάτι της προετοιμασίας. Αν αρπάξει τώρα την ευκαιρία και καθιερωθεί θα είναι κάτι πολύ ξεχωριστό αλλά ακόμα είναι νωρίς για τέτοια κουβέντα.

Ο Ορμπάιθ κάλυψε το κενό και του Φέισα. Ο Σέρβος αν και έπαιζε ήταν… απών. Ο Βάσκος με ηρεμία στο ματς και με αποφασιστικότητα έδινε συνεχώς στηρίγματα και με τις πολύ σημαντικής ακριβείας μακρινές πάσες του κουμάνταρε σαν «μικρός Αλόνσο» το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Μην ξεχνάμε πως δεν είναι τυχαίος μπαλαδόρος, αφού υπήρξε το 1999 αρχηγός της εθνικής Ισπανίας στον θρίαμβό της στο παγκόσμιο Νέων όπου οι «φουρίας ρόχας» διέλυσαν στον τελικό την Ιαπωνία με 4-0.

Δίπλα του έπαιζε σαν δεύτερο βιολί ο Τσάβι και πίσω του ο Μαρτσένα με τον Κασίγιας κάτω από τα δοκάρια. Αν αυτή τη στιγμή δεν είναι μέλος της εθνικής ομάδας που συναρπάζει και κατακτά τίτλους από το 2008 και μετά φταίει η νοοτροπία του γιατί δεν δούλεψε πολύ, το γεγονός πως ως Βάσκος δεν τρελάθηκε ποτέ με την ιδέα του να φορά τη φανέλα της εθνικής και το ότι έμεινε πολλά χρόνια στάσιμος ποδοσφαιρικά στην Αθλέτικ Μπιλμπάο.

Πλέον το ματς στο λιμάνι της Μασσαλίας είναι για τον Ολυμπιακό μονόδρομος. Το γεγονός πως οι Γάλλοι θα βολεύονται με ισοπαλία ίσως του κάνει καλό γιατί δεν αποκλείω την περίπτωση να κυλήσει το ματς για πολλή ώρα στην ισοπαλία και ο Ντεσάν να θελήσει να το «κλειδώσει» εκεί. Αυτό μπορεί και να είναι θεόσταλτο δώρο για την ομάδα του Βαλβέρδε. Υπομονή τρεις εβδομάδες και θα δούμε αν υπάρχει Ευρώπη και μετά τα Χριστούγεννα για τον Ολυμπιακό ή θα επιστρέψει οριστικά στα εγχώρια μετά το ματς με την Αρσεναλ.