«Jogo bonito» μόνο σε διαφημίσεις (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Τα μαγικά κόλπα των Βραζιλιάνων που βλέπουμε στα σποτάκια ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Οι παίκτες του Παρέιρα έχουν συνειδητοποιήσει πως σε τέτοιο επίπεδο προέχει η σκοπιμότητα.

Οχι πως δεν το είχαμε καταλάβει, αλλά ο Ρομπέρτο Κάρλος φρόντισε να το διευκρινίσει. «Ωραίο ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο δεν υπάρχει. Είναι για τις διαφημίσεις και για τους ανθρώπους του μάρκετινγκ», τόνισε ο μπακ της Ρεάλ στον δημοσιογράφο Αλεξ Μπέλος, συγγραφέα του καταπληκτικού βιβλίου «Futebol» σχετικά με το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο. Σε συνέντευξη στην εφημερίδα «GUARDIAN», ο Ρομπέρτο Κάρλος εξηγεί πως τα τρελά πράγματα που κάποιος βλέπει στις διαφημίσεις, με τη χαλαρή ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια, είναι μόνο για αφελείς!

Η ΝΙΚΕ έχει στηρίξει μια ολόκληρη διαφημιστική καμπάνια πάνω στη διάσημη βραζιλιάνικη ατάκα «jogo bonito», δηλαδή «ωραίο παιχνίδι». Ισως κάποιοι να θυμάστε πως λίγο μετά τα Χριστούγεννα, όταν η διαφήμιση άρχισε να κατακλύζει την αγορά, έγραφα πως αυτός ο τρόπος παιχνιδιού έχει εγκαταλειφθεί από τη σύγχρονη Βραζιλία, η οποία έκανε 24 ολόκληρα χρόνια να πάρει Μουντιάλ, μετά την ομάδα των θαυμάτων του Πελέ και του Ζαiρζίνιο το 1970. Ειδικά το 1982, η ενδεκάδα του Σόκρατες, του Εντερ, του Ζίκο και του Φαλκάο παρουσίασε ένα ποδοσφαιρικό αριστούργημα στα ισπανικά γήπεδα, αλλά έμεινε με άδεια χέρια, υπηρετώντας την ανάγκη του καλού ποδοσφαίρου αντί να υποταχθεί στις απαιτήσεις της νίκης! Ο Ρομπέρτο Κάρλος, σε μια (κυνική για κάποιους, αλλά άκρως) ρεαλιστική προσέγγιση ρωτά «γιατί οφείλει η Βραζιλία να παίζει το όμορφο παιχνίδι και οι υπόλοιποι όχι;». Τι να του πεις, πως έχει άδικο; Ομως, όταν όλη η εκστρατεία και το πλάνο σου στηρίζονται στο μάρκετινγκ και βασίζονται στην αίσθηση του κόσμου πως οι Βραζιλιάνοι δεν βάζουν γκολ, αν δεν είναι με τακουνάκι ή με προηγούμενη μαγική ενέργεια, είσαι υποχρεωμένος να υποστείς τις συνέπειες. Ο Τύπος πάντα καυτηριάζει τη Βραζιλία, όταν δεν κάνει τα τρελά που βλέπει κανείς στα αποδυτήρια, στο αεροδρόμιο (παλαιότερα), στο γήπεδο, στις διαφημίσεις που πρωταγωνιστούν Βραζιλιάνοι σταρ. Ο Ροναλντίνιο είναι αλήθεια πως μας κακόμαθε, διότι δεν άφησε τα κόλπα για τα σποτ, αλλά με την Μπαρτσελόνα τα προχώρησε πιο πέρα, στα αληθινά γήπεδα της Πριμέρα Ντιβιζιόν και του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ετσι, περιμέναμε από αυτόν κάτι ανάλογο και εδώ. Η εικόνα του, όμως, να μη νιώθει καλά, να μην είναι ο εαυτός του στα ματς με τη φανέλα της «σελεσάο» σε αυτό το τουρνουά, αποκρυσταλλώνεται στην αντίδρασή του, όταν ο Καφού δεν του έδωσε την μπάλα, στο ματς με την Γκάνα.

Ηταν άκρως ανθρώπινη και πολύ διδακτική. Και ο Ροναλντίνιο είναι γήινος, γεμάτος οργή και θυμό στο παιχνίδι. Οχι μια μηχανή παραγωγής θεάματος, ούτε κάποιος χαζοχαρούμενος, επειδή διασκεδάζει με το παιχνίδι και γελάει.
Αλήθεια, από τα τόσα κοντινά πλάνα στο Μουντιάλ, τον είδατε να χαμογελά έστω και μία φορά; Εδώ δεν είναι ο ίδιος Ροναλντίνιο που απολαμβάνουμε τον χειμώνα.

Και ο Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα το παραδέχτηκε για πρώτη φορά προχθές. «Σε εμάς έχει άλλο ρόλο από ό,τι στην ομάδα του, αλλά αυτό έχει να κάνει με την ύπαρξη σπουδαίων ποδοσφαιριστών γύρω του. Ισως ανεβάσει το παιχνίδι του στα προημιτελικά και, γιατί όχι, στα ημιτελικά και τον τελικό». Ο ίδιος ο Ροναλντίνιο απέδωσε αυτή την ελάχιστα σημαντική παρουσία του στο ότι αγωνίζεται σε άλλον ρόλο. Αλλά δεν θέλησε να αποδώσει ευθύνες και είπε πως η ομάδα προέχει. Ακούγεται καλό, αλλά είναι πρόβλημα. Διότι εργάτες κάποιος μπορεί να βρει πολλούς. Καλλιτέχνες ελάχιστους! Και η Βραζιλία έχτισε τον μύθο της, πολύ πριν από τα διαφημιστικά σποτ της ΝΙΚΕ, χάρη στους καλλιτέχνες και τους ποιητές της μπάλας. Και την ομάδα του '82, που δεν πήρε τίτλο, την αγαπούν ακόμη και την αναφέρουν όσοι λατρεύουν το ποδόσφαιρο. Εκείνη του '94, που κατέκτησε το Κύπελλο, με εξαίρεση τον Ρομάριο, αφήνει παντελώς αδιάφορους τους συλλέκτες σπάνιων εμπειριών!