FC: «Η Αποστολή» πέτυχε, αλλά είναι χάλια

Επειδή όταν ένα σύνολο βγάζει θετικό αποτέλεσμα αυτό δεν σημαίνει ότι απαραιτήτως το ίδιο κάνουν και όλα τα υποσύνολά του ας δούμε, με αφορμή τη δημοσιοποίηση του τραγουδιού των διεθνών «Η Αποστολή», μερικά πράγματα που μπορεί να ισχύουν ταυτοχρόνως χωρίς κανένα από αυτά να ακυρώνει ή να αναιρεί οποιοδήποτε άλλο:

-Οι Κατσουράνης, Λυμπερόπουλος και Σαμαράς «παίρνουν πόντο» για την ιδέα που είχαν να συνθέσουν ένα τραγούδι για την εθνική. Δεν έχει καμία σημασία αν αφορμή ήταν η βαρεμάρα σε μια αίθουσα αναμονής αεροδρομίου και όχι η ανάγκη να βγάλουν τα σώψυχά τους. Σημασία έχει ότι ασχολήθηκαν, αφιέρωσαν χρόνο και ενέργεια για να φτιάξουν κάτι σχετικά αντισυμβατικό με τη συνήθη δημόσια εικόνα τους.

-Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της προσπάθειας τριών ποδοσφαιριστών, με μόνη μουσική βοήθεια κάποιο πρόγραμμα ηχογράφησης σε Η/Υ κι ένα μονότονο/πρωτόγονο beat να ακούγεται επαναλαμβανόμενα στο μπακγκράουντ, δεν είναι σωστό να κριθεί από τον ακροατή με επαγγελματικά μέτρα για προφανείς λόγους.

-Η διάθεση των δημιουργών, απ’ ότι μαθαίνουμε, να κυκλοφορήσουν το τραγούδι αυτό στο εμπόριο με τη μορφή cd και να διαθέσουν όλα τα έσοδα σε φιλανθρωπικούς σκοπούς είναι τουλάχιστον αξιέπαινη και φωτίζει την πλευρά αυτή της κοινωνικής ευαισθητοποίησης που καθένας μας έχει χρέος να επιδεικνύει.

ΑΛΛΑ

-Από την άλλη πλευρά, θα ήταν άδικο να μην επισημανθεί το γεγονός πως παρότι τέτοιου είδους «χάπενινγκς» συμβαίνουν όλο και πιο σπάνια, η εμφάνιση και μόνο κάτι φρέσκου οφείλει να τύχει αποθεωτικής υποδοχής απλώς επειδή... υπάρχει. Είναι μια παγίδα στην οποία άπαντες (δημιουργοί, δημοσιογράφοι και κοινό) έχουμε πέσει πάμπολλες φορές και με διάφορες μορφές, εκφάνσεις και αφορμές.

-Κρίνοντας τους στίχους «ερασιτεχνικά» και ακόμα και με τις καλύτερες των προθέσεων, δεν μπορείς παρά να συμπεράνεις το προφανές: ότι δηλαδή πρόκειται περισσότερο για μια άτακτη παράθεση ονομάτων. Η ροή στερείται στοιχειώδους ειρμού, ενώ και οι όποιες εικόνες δημιουργούν είναι λειψές και μάλλον παραπέμπουν σε inside jokes μεταξύ των μελών της αποστολής παρά σε κάτι που μπορεί να γίνει «κοινό κτήμα».

-Εντέλει, απέναντι στο επιχείρημα «τι το ψειρίζεις μωρέ; μια καλή προσπάθεια έκαναν τα παιδιά, από την καρδιά τους, μην είσαι μίζερος» στέκεται το αντεπιχείρημα «καλή η σκέψη, τίμια η προσπάθεια, κακό -όμως- το αποτέλεσμα». Γιατί αν αυτό το «ακρόαμα» το είχαν φτιάξει κάποιοι άσχετοι και όχι οι διεθνείς μας, πιθανότατα δεν θα πληροφορούμασταν ποτέ την ύπαρξή του εκτός αν το πετυχαίναμε σε καμιά βόλτα στο YouTube -με 52 views και 28 αρνητικές ψήφους συνοδευόμενες από τα αντίστοιχα χλευαστικά σχόλια από κάτω.

Παρόλα αυτά, κάτι καλό μπορεί να βγει απ’ αυτό. Αν οι διεθνείς πιστεύουν ότι «το έχουν», και γνωρίζοντας πλέον ότι η ανταπόκριση του κόσμου είναι δεδομένη, ας κάτσουν να γράψουν ένα τραγούδι με το ίδιο θέμα αλλά πιο περιγραφικούς/αντικατοπτριστικούς στίχους (χειρότεροι/πιο αδιάφοροι από τους υπάρχοντες δεν μπορεί να είναι), ας το δώσουν μετά σε κάποιον επαγγελματία ο οποίος θα φροντίσει να το ντύσει μουσικά και ακολούθως ας πάνε σε επαγγελματικό στούντιο να το ηχογραφήσουν. Τότε, πέρα από την πρόθεση, θα ακούσουν 1000 καλούς λόγους και για το αποτέλεσμα. Και θα το έχουν κερδίσει με το σπαθί τους.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr