Τη... βρίσκει με τα ζόρια (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Η Ιταλία παραδοσιακά δυσκολεύεται στους ομίλους του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά μετά συνήθως φτάνει μακριά.

Η Ιταλία συνέχισε την παράδοση που τη θέλει να ζορίζεται στους ομίλους, αλλά να προκρίνεται στα νοκ άουτ, σ' άλλη μία διοργάνωση. Τελευταία φορά που οι Ιταλοί έμειναν από…λάστιχο ήταν το 1974, ξανά στη Γερμανία, όπου και τότε ήθελαν έστω την ισοπαλία στο τελευταίο ματς με την Πολωνία. Η διαφορά από το προχθεσινό ματς ήταν πως τότε ηττήθηκαν 2-1, ενώ τώρα κατάφεραν να λυγίσουν τους πολύ καλούς Τσέχους.

Γενικά η ιστορία της Ιταλίας στα Μουντιάλ έχει ζόρι στους ομίλους. Και όσο πιο πολύ ζορίζεται τόσο μετά κάνει μεγαλύτερη πορεία! Το '82, για παράδειγμα, πέρασε με τα χίλια ζόρια από τον όμιλο. Είχε φέρει τρεις ισοπαλίες, με την Πολωνία (0-0), το Περού (1-1) και το Καμερούν (1-1), και προκρίθηκε επειδή είχε ίδια διαφορά τερμάτων με τους Αφρικανούς, αλλά ένα γκολ παραπάνω στην επίθεση. Η συνέχεια πέρασε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη αντεπίθεση ομάδας προς τον τίτλο. Νίκες με Αργεντινή, Βραζιλία, Πολωνία και το 3-1 με τη Γερμανία στον τελικό της Μαδρίτης.

Το 1994 η πορεία προς άλλον έναν τελικό άρχισε με ήττα. Οι Ιρλανδοί με γκολ του Χάουτον είχαν αφήσει τους Ιταλούς σε κώμα, όμως η νίκη με 10 παίκτες κατά της Νορβηγίας, συνδυασμένη με την ισοπαλία με το Μεξικό, τους έδινε μια θέση στους «16». Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε να έχει η Ιταλία καλύτερο συντελεστή από τους υπόλοιπους τρίτους των ομίλων. Μετά η ομάδα του Αρίγκο Σάκι πήρε μπροστά και με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο οδηγό έφτασε έως τον τελικό. Σ' αυτόν έχασε το Κύπελλο από τη Βραζιλία στα πέναλτι.

Το 1970 στο Μεξικό, και πάλι η Ιταλία αντιμετώπιζε πρόβλημα στον όμιλο. Μία νίκη με σουτ του Ντομενγκίνι έφερε τη μοναδική νίκη επί της Σουηδίας? ύστερα δύο ψυχοβγαλτικά 0-0, με την Ουρουγουάη και το Ισραήλ έδωσαν στους «ατζούρι» του Βαλκαρέτζι την πρόκριση. Οι μηχανές μπήκαν στο φουλ στη συνέχεια, όταν πρώτα οι διοργανωτές Μεξικανοί ηττήθηκαν με 4-1, αν και προηγήθηκαν, και, στη συνέχεια, στο «ματς του αιώνα» η Ιταλία νίκησε 4-3 τη Δυτική Γερμανία. Στον τελικό, πάλι η Βραζιλία είχε στερήσει το Κύπελλο, αλλά εκείνη η ομάδα των θαυμάτων δεν παιζόταν από κανέναν.

Η τωρινή Ιταλία έχει ποιότητα και καλό πάγκο. Εχει έναν εξαιρετικό προπονητή, διαθέτει τον κορυφαίο τερματοφύλακα μέχρι τώρα στη διοργάνωση, καταπληκτική αμυντική λειτουργία και στο πρόσωπο του Πίρλο μια ηγετική φυσιογνωμία. Στις αντεπιθέσεις είναι φωτιά και λάβρα. Μάλιστα, αν έπαιρνε το κάτι παραπάνω από τον Τότι, θα μιλούσαμε για σχεδόν πλήρη ομάδα. Ομως, αυτός ο αγώνας με την Αυστραλία είναι δίκοπο μαχαίρι. Αυτά τα ματς οι Ιταλοί τα τρέμουν! Δεν είναι πολλές οι ομάδες που προτιμούν τον ρόλο του αουτσάιντερ από εκείνον του φαβορί, αλλά οι Ιταλοί από τη φύση τους είναι λάτρεις του… βασάνου. Οσο πιο ψηλά είναι ο πήχης τόσο περισσότερο ανταποκρίνονται στις μεγάλες διοργανώσεις. Οι λεγόμενοι μικροί αντίπαλοι τους προκαλούν αλλεργικό σοκ! Θα είναι ένα δύσκολο ματς. Αν το κερδίσουν, για μένα, μετά είναι στην τετράδα, όποιος και αν είναι ο αντίπαλός τους στα προημιτελικά.

Αυτή η ιστορία που εξελίσσεται πίσω στη χώρα τους απασχολεί τις συζητήσεις τους, αλλά δεν τους αποπροσανατολίζει. Εδώ παίζουν για την υστεροφημία τους, για την κλάση τους, για το όνομά τους. Για την τελευταία ευκαιρία που έχουν κάποιοι σε μια μεγάλη διοργάνωση. Μάλιστα, μετά την απογοήτευση του 2002, και ιδιαίτερα του 2004, όταν το 2-2 της Σουηδίας με τη Δανία τους έβγαλε νοκ άουτ, τα χείλη τους σφίγγουν και η θέληση να αποδείξουν πολλά ξεχειλίζει. Οι οπαδοί της έκαναν… διαδήλωση έξω από το ξενοδοχείο στο Αμβούργο και θύμισαν ελληνικές σκηνές από την Πορτογαλία και τον θρίαμβό μας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ηταν ένα «ευχαριστώ» από τους οπαδούς προς τους παίκτες για ό,τι ζουν μέχρι τώρα. Αυτή η πληγωμένη Ιταλία, τώρα που έφτασε στα «μπαμ και κάτω» παιχνίδια, έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας και πρέπει να συνυπολογιστούν πολλά στα υπέρ της. Ιστορικά, αλλά και αξιοκρατικά! Το ματς στο Καϊζερσλάουτερν θα καθορίσει πολλά.