Η μοναξιά των νατουραλιζέ

Αν ήταν τίτλος παλιάς ελληνικής ταινίας, θα μπορούσε να είχε τίτλο «Αμάρτησα για ένα διαβατήριο». Οι Αμερικανοί που αγωνίζονται στον τρίτο όμιλο του Ευρωμπάσκετ, περνούν ώρες ατελείωτης μοναξιάς.

Αποστολή στο Αλίτους, Χρήστος Ρομπόλης

Με εξαίρεση τον Χένρι Ντόμερκαντ και σε πολύ μικρότερο βαθμό τον Μπο ΜακΚάλεμπ, που φαίνεται να έχουν γίνει ένα με τους υπόλοιπους παίκτες της Βοσνίας και των Σκοπίων αντίστοιχα, οι νατουραλιζέ βιώνουν μαρτυρικά τις συνέπειες της εξασφάλισης κοινοτικού διαβατηρίου.

Ο Ομάρ Κουκ και ο Ντοντέι Ντρέιπερ αποτελούν ξένο σώμα για τις αποστολές του Μαυροβουνίου και της Κροατίας αντίστοιχα. Είναι σχεδόν πάντα απομονωμένοι, δεν μπορούν να συμμετέχουν στις συζητήσεις της ομάδας καθώς δεν γνωρίζουν τη γλώσσα και βρίσκουν παρηγοριά στα τεράστια ακουστικά τους.

Η διαφορά είναι εμφανής συγκριτικά με ομάδες που είναι πραγματικές «οικογένειες», όπως η Ελλάδα και η Φινλανδία, όπου κανείς δεν νιώθει μόνος κι όλοι είναι ισότιμα μέλη μιας μεγάλης παρέας.