Fight Club - Στα χαρακώματα

FC: Ρε, λες να το «πάρει αλλιώς» ο Βαλβέρδε;

Η συνήθεια της σταθερής διάταξης, που άλλος την ονομάζει «εμμονή α λα Σόλιντ» και άλλος «επιμονή σ’ ένα πλάνο που αφομοιώνεται καλύτερα, λόγω ποδοσφαιρικών σταθερών», είναι ίδιον του Ερνέστο Βαλβέρδε. Με δύο χρόνια συμπληρωμένα στον πάγκο του Ολυμπιακού, ο Ισπανός έχει παρατάξει την ομάδα του σε όλα ανεξαιρέτως τα παιχνίδια σε 4-2-3-1 (και μόνον αυτό).

Η συνήθεια της σταθερής διάταξης, που άλλος την ονομάζει «εμμονή α λα Σόλιντ» και άλλος «επιμονή σ’ ένα πλάνο που αφομοιώνεται καλύτερα, λόγω ποδοσφαιρικών σταθερών», είναι ίδιον του Ερνέστο Βαλβέρδε. Με δύο χρόνια συμπληρωμένα στον πάγκο του Ολυμπιακού, ο Ισπανός έχει παρατάξει την ομάδα του σε όλα ανεξαιρέτως τα παιχνίδια σε 4-2-3-1 (και μόνον αυτό).

Τις δύο αυτές σεζόν, πέραν της πεποίθησής του Βαλβέρδε στην αποτελεσματικότητα της εν λόγω διάταξης, οι βασικές και οι αναπληρωματικές επιλογές ήταν σχεδόν αυτονόητες. Ήταν το ρόστερ δομημένο κατά τέτοιο τρόπο που του επέτρεπε να κάνει αυτή τη διάκριση. Φέτος, μέχρι και τις αρχές Ιουλίου, το «έργο» έδειχνε ότι θα είναι πιστή επανάληψη αυτού που είχαμε (δις) ξαναδεί. Κάπου εκεί όμως η ανακατάταξη στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των νεοαποκτηθέντων άρχισε να μεταβάλλει την «ισορροπία» του ρόστερ σε σημείο τέτοιο που, μετρώντας προσεκτικά «τα κουκιά», να βγαίνει σχεδόν αβίαστα το συμπέρασμα ότι φέτος το 4-2-3-1 ως βασική επιλογή χλωμιάζει.

Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους: Πρώτον στο ότι μαζεύτηκαν πολλοί «ενδεκαδάτοι» παίκτες για το «2» του κεντρικού άξονα και δεύτερον διότι ουδείς εκ των μεσοεπιθετικών που καλύπτουν το δεξί άκρο στην μπροστινή τριπλέτα δείχνει να είναι αυτό που λέμε «αυτόματη επιλογή». Στο πρώτο κομμάτι έχουμε τους Μοδέστο, Φέισα, Ιμπαγάσα, Γέστε, Μακούν και Ορμπάιθ να συνωστίζονται. Η λογική του να υπάρχουν «δύο ενδεκάδες», μία για το πρωτάθλημα και μία για το Τσάμπιονς Λιγκ είναι ωραία και συνετή αλλά αρκετά ρομαντική για να τεθεί επί χάρτου, καθώς η ανάγκη του rotation δεν υπερβαίνει αυτή της ανάγκης της διατήρησης της καλής ψυχολογίας ενός παίκτη που ξέρει ότι αξίζει να παίζει, αλλά βλέπει ότι μένει εκτός λόγω τακτικής. Όσα λοιπόν δίδυμα και να δημιουργηθούν -Φέισα-Μακούν, Μακούν-Ιμπαγάσα, Φέισα-Ιμπαγάσα και Μακούν-Ορμπάιθ τα επικρατέστερα- η δυσαρέσκεια των υπολοίπων (πλην Μοδέστο ίσως) θα είναι δεδομένη. Εφόσον, μάλιστα, Ριέρα και Φουστέρ είναι υγιείς, ούτε ο Γέστε ούτε ο Ιμπαγάσα δεν προβλέπεται να μετακινηθούν πιο μπροστά, ώστε να πάρουν χρόνο συμμετοχής. Το δεύτερο κομμάτι τώρα, είναι πιο καθαρό: Φετφατζίδης, Αμπντούν, Γκρμπιτς και Χαβίτο δεν πείθουν για βασικοί δεξιοί χαφ-εξτρέμ και απόδειξη αυτού ότι ο προπονητής ψάχνεται για επιθετικό, ώστε να τοποθετήσει εκεί τον Μιραλάς. Μπλέξιμο.

Υπάρχει λύση; Υπάρχει: Το ρόστερ του Ολυμπιακού μοιάζει περισσότερο συμβατό μ’ ένα σύστημα που θεωρείται πλέον σχετικά ξεπερασμένο, ωστόσο θα μπορούσε ίσως να λειτουργήσει με τα κατάλληλα πρόσωπα πιο ομαλά από το υπάρχον. Το σύστημα αυτό είναι το 4-3-2-1 ή «χριστουγεννιάτικο δέντρο» όπως είναι η ανεπίσημη ονομασία του. Προσθέτουμε έναν παίκτη στο κέντρο, έναν ακόμα αμυντικό χαφ για παράδειγμα σε δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι, την ίδια ώρα που αφαιρούμε έναν παίκτη από μπροστά και φέρνουμε τους δύο εναπομείναντες «πιο μέσα». Το όφελος από μια τέτοια κίνηση είναι διπλό: Από τη μία έχεις κάθε φορά εξαρχής στο γήπεδο 3/6 προαναφερθέντες (μεγάλη διαφορά από το 2/6), έχοντας ταυτοχρόνως τη δυνατότητα να κάνεις την ομάδα λιγότερο ή περισσότερο επιθετικογενή προσθαφαιρώντας κατά το δοκούν, μια και έχεις τρεις δυάδες παικτών με ελαφρώς διαφορετικά χαρακτηριστικά: Τους πιο «αμυντικοχαφίζοντες» Μοδέστο και Ορμπάιθ, τους πιο «οκταράτους» Μακούν και Φέισα και τους καθαρούς επιθετικούς χαφ Ιμπαγάσα και Γέστε. Ταυτοχρόνως φέρνοντας μπροστά τους τον Ριέρα πιο κοντά στον Φουστέρ ουσιαστικά δίνεις στον Ισπανό τη δυνατότητα να κάνει αυτό που ούτως ή άλλως έκανε από πέρυσι: Να αφήσει δηλαδή τις κούρσες στο άκρο, που δεν είναι πια το φόρτε του, και να παίξει περισσότερο σαν «εγκεφαλικό δεκάρι».

Το πως μια τέτοια αλλαγή θα επηρέαζε την αμυντική λειτουργία της ομάδας, και ειδικά το πρέσινγκ ψηλά, μένει να φανεί αν και -εφόσον έχεις πάρει το «κολάι»- η προσαρμογή κατόπιν είναι σχετικά εύκολη. Και το να κατορθώσεις να μεταβάλλεις την τωρινή «δυσαρμονία» του ρόστερ σε όπλο υπέρ σου είναι μεγάλο πράγμα. Οι περιστάσεις όχι μόνο το ευνοούν αλλά σχεδόν «φωνάζουν» για την αλλαγή αυτή. Μένει να δούμε αν ενστερνίζεται/αφουγκράζεται τα νέα δεδομένα κι ο προπονητής του Ολυμπιακού ή αν θα μείνει πιστός στην αγαπημένη του διάταξη μέχρι τέλους κι όπου βγει...

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr

Γιάννης Τσαούσης

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

Σχετικά βίντεο

close menu
x