Ατρόμητος 2011-12

Αν υπάρχει μία ομάδα, η οποία, παρά το γεγονός ότι δεν συγκαταλέγεται στις… θεωρητικά μεγάλες του ελληνικού πρωταθλήματος, κινήθηκε δυναμικά στο μεταγραφικό παζάρι, αυτή δεν είναι άλλη από τον Ατρόμητο.

Οι Περιστεριώτες απέδειξαν ότι όταν ένα σωματείο αποπνέει υγεία, όταν όλα του τα τμήματα λειτουργούν άρτια, όταν έχει προγραμματισμό, δεν χρειάζονται τα… απίθανα λεφτά και τα μυθικά ποσά για να τα καταφέρει.

Τεχνικό τιμ και διοίκηση συνεργάστηκαν άψογα, προπάντων συνεννοήθηκαν (κάτι που δεν συναντάς εύκολα σε όλες τις ομάδες), καθόρισαν το μπάτζετ και κινήθηκαν αναλόγως.

Είχαν τα μάτια τους ανοιχτά καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης σεζόν, είδαν τι αξιόλογο υπήρχε στη Σούπερ Λίγκα, τι μπορεί να «δέσει» στη φιλοσοφία του παιχνιδιού του Γιώργου Δώνη, τι… σήκωνε η τσέπη τους και το έφεραν στο Περιστέρι.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι φέτος θα είναι η χρονιά του! Η περυσινή επιτυχία της συμμετοχής στον τελικό του Κυπέλλου σε συνδυασμό με τον πολύ καλό προγραμματισμό και τις μεταγραφές, έχουν δώσει το δικαίωμα στους οπαδούς να… ονειρεύονται πεντάδα! Και κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Το ποδόσφαιρο που αποδίδει η ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια, με τον Δώνη στον πάγκο της, έχει προκαλέσει τα εγκωμιαστικά σχόλια σύσσωμου του αθλητικού Τύπου αλλά και του φίλαθλου κοινού. Όσοι ξέρουν… μπάλα, τον Ατρόμητο τον παραδέχονται. Αλλά φτάνει μόνο αυτό; Μάλλον όχι!

Η περασμένη σεζόν αποτελεί ένα καλό πάθημα, που όπως φαίνεται φέτος έχει γίνει μάθημα τόσο για τη διοίκηση και το τεχνικό τιμ όσο και για τους ποδοσφαιριστές των «κυανόλευκων». Οι μεγάλες περυσινές προσδοκίες αλλά και οι υψηλοί στόχοι γέμισαν άγχος τους ποδοσφαιριστές κι αυτό ήταν ολοφάνερο στους αγώνες της «κούρσας» του πρωταθλήματος. Η ομάδα άργησε να πάρει μπροστά, αλλά ακόμα κι όταν βρήκε ρυθμό και έπαιζε αρεστό ποδόσφαιρο, τα αποτελέσματα δεν… έρχονταν με ευκολία. Τόσο, που ο Ατρόμητος κινδύνεψε και μέχρι το τέλος πάλευε για την παραμονή του.

Φέτος τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και οι άνθρωποι του συλλόγου, παρότι οι μεταγραφές έχουν προκαλέσει ενθουσιασμό, κρατούν χαμηλούς τόνους.

Το έργο του Γιώργου Δώνη σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολο. Ο βασικός κορμός είπε… αντίο και πλέον είναι ένα θέμα το πώς θα «δέσουν», πώς θα προσαρμοστούν στο πλάνο του όλοι αυτοί οι –ομολογουμένως- ελπιδοφόροι που ήρθαν. Η εικόνα της ομάδας στα φιλικά και τα πρώτα συμπεράσματα που βγήκαν ήταν καλή όμως το βασικό πρόβλημα της περασμένης σεζόν φαίνεται πως παραμένει. Ποιο είναι αυτό; Φυσικά το… γκολ!

Ο Ατρόμητος, όπως και πέρυσι φτάνει με εντυπωσιακό τρόπο στην πηγή, αλλά πολύ δύσκολα πίνει νερό. Η έλευση του Κώστα Μήτρογλου ίσως αποτελέσει τη λύση, όμως ο νεαρός φορ για να στείλει το τόπι στα δίχτυα, πρώτα θα πρέπει να τροφοδοτηθεί καταλλήλως. Παίκτες που μπορούν να το κάνουν αυτό φυσικά υπάρχουν (Γκαρσία, Επστάιν, Μπέλιτς, Δημούτσος κ.α.) και με λίγη τύχη ο Ατρόμητος μπορεί να αφήσει… άφωνους όλους όσους ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ήρθαν: Μακρής (Κέρκυρα), Φυτανίδης (Αστέρας Τρίπολης), Ράντμαν, Μπέλιτς (Πανσερραϊκός), Γκαρσία (Ηρακλής), Γιαννούλης (Κολωνία), Τόμας (Ντόνκαστερ), Ζουέλα (Κούμπαν), Επστάιν, Μήτρογλου (Ολυμπιακός), Καραμάνος (Αστέρας Τρίπολης).

Έφυγαν: Ολιβέιρα, Μπαζίνσκι, Νεμπεγλέρας, Καμαρά, Βάσι, Σαγκανόφσκι, Καραλής, Φαβάλι, Ανδρούτσος, Μελισσάς, Σαρμιέντο, Μιχαηλίδης, Σαμπού, Τάτος (θα μείνει μέχρι το Γενάρη)

Κώστας Τσούγκος