FC: Τα «αν» του ρόστερ του Ολυμπιακού

Ο πήχης χαμηλά. Πάντα. Στο ίδιο ύψος με την απαίτηση. Όχι όμως αυτή που απορρέει από τις φαντασιώσεις που δημιουργεί η αταβιστική επανάληψη των ονομάτων στα πρωτοσέλιδα, αλλά τη ρεαλιστική. Που ξέρει ότι με τη βοήθεια της γνώσης και της ευθυκρισίας τα πράγματα μπαίνουν με σχετική ευκολία στα πραγματικά τους μέτρα, διότι...

Αν ο Κοστάντζο ήταν ισάξιος του Νικοπολίδη: Δεν θα έπαιζε μόλις 87 παιχνίδια σε επτά χρόνια στη Ρίβερ Πλέιτ, ούτε θα είχει ξεμείνει μέχρι τα 31 του στη Βασιλεία.

Αν ο Μέλμπεργκ ήταν τόσο εκπληκτικά σταθερός στα 34 όσο στα 32 του: Θα ήταν περίεργο και θα έπρεπε να τον ρωτήσουμε από που προμηθεύτηκε το ματζούνι της νεότητας.

Αν ο Χολέμπας όργωνε την αριστερή πλευρά του γηπέδου με μοναδική μαεστρία: Πιθανότατα θα τον έλεγαν Άνχελ ντι Χολέμπα και θα έπαιζε ήδη στη Ρεάλ.

Αν ο Μανιάτης ήταν «άξιος αντικαταστάτης του Τοροσίδη»: Ο Τοροσίδης θα παρουσιαζόταν ως το νέο μεταγραφικό απόκτημα της Βόλφσμπουργκ, παρέα με τον Κυργιάκο.

Αν ο Ουρτάδο ήταν πράγματι «ο Εξολοθρευτής», όπως παρουσιάστηκε από μερίδα του Τύπου όταν ήρθε: Μα... είναι «ο Εξολοθρευτής»! Μικρό πράγμα είναι να κάνεις τα νεύρα όλων των φίλων της ομάδας σου τσατάλια, τόσο σύντομα και με τόση ευκολία;

Αν ο Γκρμπιτς ήταν ο «επόμενος Γκαλέτι»: Μένει να αποδειχθεί. Αν το 2014 βρίσκεται σε προστριβή με τη διοίκηση για οφειλόμενα, θα είναι σε πολύ καλό δρόμο.

Αν ο Πάντελιτς μπορούσε να τρέξει: Με δεδομένη την εκτελεστική του δεινότητα, θα θεωρούταν ήδη «τοτέμ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου», κάτι σαν τον Ρούουντ ένα πράγμα.

Αν ο Ιμπαγάσα ήταν «απέθαντος»: Θα βόλευε, είναι η αλήθεια, αλλά δυστυχώς δεν προπονεί ο Ρομέρο την ομάδα.

Αν ο Χαβίτο ήταν κάτι παραπάνω από «τίμιος εργατάκος»: Θα είχει προαχθεί από τη δεύτερη στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα πριν τα 23 του ή (έστω) οι Ισπανοί δεν θα τον άφηναν να φύγει για την Ελλάδα χωρίς ανταλλάγματα, buy back όρο ή υψηλό ποσοστό μεταπώλησης.

Αν ο Τζεμπούρ αντιμετώπιζε την καριέρα του με βουδιστική σύνεση και ηρεμία: Θα είχε γίνει βασικός στην Οσέρ από το 2003 που ήταν εκεί και τώρα είτε θα έπαιζε σε μία εκ των Λιόν/Μαρσέιγ, είτε θα είχαν δαπανηθεί πολλά χρήματα για πάρτη του από Πρέμιερ ή Μπουντεσλίγκα μεριά.

Αν ο Φουστέρ έπαιζε με την ίδια επιτυχία και στα δύο άκρα της επίθεσης, σε σύστημα 4-3-3: Η Μπαρτσελόνα δεν θα ξηλωνόταν για τον Σάντσεζ, η Τότεναμ δεν θα είχε πρόβλημα να καλύψει το κενό του Μπέιλ κι ο κόσμος μας θα ήταν σίγουρα πιο όμορφος.

Αν ο Ριέρα ήταν και γοργοπόδαρος, εκτός των άλλων: Θα τον έκλεινε ο Πίτερ Στάιν για να παίξει τον Ερμή όταν θα ανέβαζε τις «Νεφέλες» στην Επίδαυρο.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr