FC: Και του χρόνου με υγεία, στα καινούργια τα θρανία

Περίεργο το φετινό καλοκαίρι. Διότι ήρθε μετά από έναν δύσκολο χειμώνα και βρίσκεται λίγο πριν έναν χειμώνα ακόμα πιο δύσκολο. Έναν επερχόμενο χειμώνα βαρύ κι ασήκωτο, γεμάτο όχι απαραίτητα χιόνια και πάγο, αλλά παγωμάρα. Αυτός ο Αύγουστος, είναι ενδεχομένως ο πρώτος Αύγουστος για τους περισσότερους, που θα αποτύχει στην ιερή αποστολή που έχει κάθε χρόνο: να σε κάνει να αφήνεις σπίτι όλα σου τα προβλήματα, έστω κι αν ξέρεις ότι θα τα ξαναβρείς μπροστά σου επιστρέφοντας και να πας να κάνεις τις διακοπές σου όσο πιο ανέμελα και ξεκούραστα γίνεται. Φέτος, οι περισσότεροι από μας θα κουβαλήσουμε τις σκοτούρες μαζί μας στις διακοπές. Θα τις βάλουμε στη βαλίτσα, θα τους βγάλουμε εισιτήριο με το καράβι, θα πιάσουν πρώτη - θέση - ξαπλώστρα στην παραλία δίπλα μας.

Ακούγεται σκληρό, αλλά είναι η αλήθεια. Όλοι έχουμε γονατίσει φέτος, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από την κρίση. Την οικονομική, την κοινωνική, την κρίση αξιών, την πολιτική κρίση, που έχουν αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής μας, τις σχέσεις μας με την οικογένεια και τους φίλους μας, τη διάθεσή μας. Φέτος, για πρώτη φορά, δεν μπορούμε να κάνουμε διακοπές όσες μέρες κάναμε παλιά. Για πρώτη φορά, δεν μπορούν να ακολουθήσουν όλοι οι φίλοι που κάθε χρόνο ξεχυνόμασταν στα νησιά και τα «καίγαμε» όλα μέχρι το ξημέρωμα - κάποιοι θα τη βγάλουν στο χωριό ελλείψει πόρων ή θα μείνουν Αθήνα και θα μετράνε με μελαγχολία τις διαθέσιμες θέσεις για παρκάρισμα στον παραδοσιακά πηγμένο δρόμο τους. Φέτος τα λεφτά μας είναι τσίμα - τσίμα, οπότε κομμένα τα κεράσματα, τα νοικιασμένα αυτοκίνητα, τα καλά εστιατόρια - με νοικιάρικο παπάκι, σουβλάκι και μπύρα θα τη βγάλουμε.

Είναι όμως αυτό απαραίτητα καταστροφικό; Ε, όχι λοιπόν, δεν είναι. Λέγαμε όλο αυτόν τον καιρό ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που διασκεδάζαμε, να τον μετατρέψουμε σε κάτι που αντέχει η τσέπη μας, αλλά και πάλι να βρίσκουμε πώς να περνάμε καλά. Όχι στα μπουζούκια, πετώντας πανέρια, αλλά στο σπίτι ενός φίλου, παίζοντας επιτραπέζια και πίνοντας δυο μπουκάλια κρασί. Όχι σε εστιατόριο, που πληρώνεις 50 ευρώ με το που περνάς την πόρτα, αλλά στο σπίτι σου με την παρέα, φτιάχνοντας μια μακαρονάδα και βλέποντας ένα dvd. Όχι ενδεχομένως σε ένα μοδάτο κλαμπ, αλλά σε ένα χαλαρό μπαράκι που παίζει τη μουσική που γουστάρεις εσύ κι όχι αυτή που επιτάσσει η μόδα. Αντίστοιχα μπορούμε να κινηθούμε και στις διακοπές μας: μια φωτιά στην παραλία, δυο κασόνια μπύρες και μια ψησταριά, μπορεί να είναι μια χαρά διασκέδαση - και το νυχτερινό μπάνιο υπό το φως του φεγγαριού, δεν συγκρίνεται με τίποτα. Το να στήσεις σκηνή και να μείνεις σε κάμπινγκ, αν είναι κάτι που δεν σε καταπιέζει και δεν σε μιζεριάζει, μπορεί να είναι πιο διασκεδαστικό και να σε φέρει κοντά με περισσότερους ανθρώπους από ένα δωμάτιο των 80 ευρώ, με μια τηλεόραση 14’’ κι ένα air - condition που βογκάει σαν παρθένα στο ντιβάνι.

Το έχουμε ξαναπεί, τρόπο θέλει και όχι απαραίτητα κόπο και έξοδα. Κι ας είναι οι διακοπές φέτος μια εβδομάδα αντί για δυο. Κι ας έχουμε απουσίες από την παρέα. Κι ας είναι το ξενοδοχείο τριών αστέρων αντί για τεσσάρων, ή το μεταφορικό μέσο νοικιασμένο μηχανάκι αντί για το αυτοκίνητό μας. Ας είναι ο προορισμός μας ένα μέρος πιο φτηνό, που δεν έχουμε ξαναπάει, αντί για το κοσμοπολίτικο νησί που πηγαίναμε χρόνια. Ας μην φάμε φέτος αστακομακαρονάδα - θα την αντέξουν την απόρριψη οι αστακοί, μην στενοχωριέστε. Αρκεί να πάρουμε στις αποσκευές μας, μαζί με τις σκοτούρες, τις στενοχώριες, το άγχος και την ανασφάλεια που θα μας κατσικωθούν θέλουμε - δεν θέλουμε και την καλή μας διάθεση. Όση αισιοδοξία μας έχει απομείνει. Την ελπίδα ότι κάπως θα τα καταφέρουμε και φέτος. Τον στίχο για την «κουφάλα τον νεκροθάφτη».

Το Fight Club σας αποχαιρετά, σας εύχεται να περάσετε όσο καλύτερα μπορείτε και πάει να κάνει τα μπάνια του λαού. Επιστρέφουμε στις 22 Αυγούστου και ελπίζουμε να σας ξαναβρούμε όλους εδώ, πιο ξεκούραστους, πιο αισιόδοξους και πιο μαυρισμένους - από τον ήλιο όμως και όχι από το κακό σας. Καλές διακοπές σε όλους.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr