Γιατί αδικούμε όλοι το ιστορικό κατόρθωμα που πέτυχαν στον Βόλο;

Η ιστορία με τον Ολυμπιακό Βόλου θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας. Μία ομάδα που ανεβαίνει τρένο στη Σούπερ Λίγκα και παίζει καλή μπάλα, έχει έναν αμφιλεγόμενο πρόεδρο, για τον οποίο έχουν ακουστεί τα μύρια όσα, αλλά αυτός εξακολουθεί να προκαλεί και να θέλει να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Η ομάδα βγαίνει στην Ευρώπη, αλλά μετά ο πρόεδρος συλλαμβάνεται. Η αγωνία για το αν θα παίξει ο σύλλογος στη Σούπερ Λίγκα ξανά ή αν θα υποβιβαστεί μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, έστω και για λίγο, επειδή υπάρχει η προσδοκία της πρώτης ευρωπαϊκής εμφάνισης.

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Και μέσα σ' ένα κλίμα αβεβαιότητας, οι παίκτες επιβεβαιώνουν γιατί πέρυσι τερμάτισαν τόσο ψηλά, παίζοντας μάλιστα και εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Πηγαίνουν στο Βελιγράδι και κάνουν μία νίκη στο παρθενικό τους ματς εκτός έδρας! Κάτι που μόνο μία άλλη ομάδα και αυτή από την περιφέρεια, η Παναχαϊκή, έχει πετύχει στον μισό αιώνα που αγωνίζονται οι ελληνικές ομάδες στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ. Οπως άλλωστε η ομάδα της Πάτρας το 1973, ο Ολυμπιακός Βόλου γίνεται η μοναδική ομάδα που στην πρώτη της κιόλας παρουσία στην Ευρώπη προκρίνεται! Ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ ή ο Αρης το πέτυχαν αυτό στο βάπτισμα του πυρός! Δεκτό πως κάποιες από αυτές είχαν πολύ πιο δύσκολους αντιπάλους στην πρεμιέρα, αλλά οι αριθμοί δεν αλλάζουν! Και τώρα μην ξεχνάμε πως επειδή πιθανότατα συμμερίστηκε και η... κληρωτίδα την αγωνία που βιώνουν οι άνθρωποι στον Βόλο, τους στέλνει πάνω τους έναν αντίπαλο από το Λουξεμβούργο!

Ολα αυτά θα ήταν ικανά να σπάσουν τα ταμεία. Μόνο που για την ομάδα από τη Μαγνησία είναι απλώς η πραγματικότητα. Για όποιον θέλει να βάζει ετικέτες και να βγάζει αποφάσεις πριν από τα αρμόδια όργανα, ο Ολυμπιακός Βόλου είναι «η ομάδα του Μπέου» και πρέπει να υποβιβαστεί. Επειδή όμως στη ζωή δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα, ο Ολυμπιακός Βόλου για μένα είναι μία ομάδα που έπαιξε πέρυσι, αναλογικά, το καλύτερο ποδόσφαιρο της κατηγορίας και έφτασε δίκαια στο να βρίσκεται στην πεντάδα. Και αυτή τη στιγμή, Ιούλιο μήνα, μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων του, είχε το σθένος να πάει και να νικήσει, στο πρώτο του ματς ποτέ στην Ευρώπη εκτός έδρας, μία πιο έτοιμη ομάδα από αυτόν. Και ολοκλήρωσε την πρόκριση δείχνοντας αξιοθαύμαστη ικανότητα στο να διαχειριστεί το βάρος του ματς μόλις έφτασε να χάνει 0-1. Ο κόσμος του που έζησε στο γήπεδο τη βραδιά θα τη θυμάται παντοτινά.

Ολοι οι υπόλοιποι δεν είδαμε ούτε φάσεις, επειδή κανένα κανάλι δεν μπήκε στον κόπο. Στην εποχή των πενήντα μεταδόσεων την ημέρα, δεν περίσσεψαν από κανένα ελάχιστα ευρώ για να μεταδοθεί ένα ματς. Κατανοώ πλήρως την οργή των φίλων του Βόλου, αλλά αυτό που δεν αλλάζει είναι πως η ομάδα τους πέτυχε κάτι ιστορικό! Και αγωνιστικά δεν θα έχει πρόβλημα ούτε με την κυπελλούχο Λουξεμβούργου, την Ντιφερντάνγκ. Συνεπώς, ο Ολυμπιακός Βόλου μέσα στην αβεβαιότητα που ζει θα είναι κατά πάσα πιθανότητα στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ. Εκεί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.

Το άρθρο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Sportday στις 23/7/2011