Καταρχάς, καλώς μας ήρθες. Τα λόγια που ακολουθούν περιγράφουν ένα κομμάτι του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο θα ζήσεις και θα κινηθείς την επόμενη διετία, οπότε αν τους δώσεις βάση μπορεί και να σου φανούν χρήσιμα ως μελλοντική παραπομπή ώστε να αποφύγεις τις κακοτοπιές. Αν με πιστεύεις, τύπωσε αυτό το κείμενο, πάρε το μαζί σου στην προετοιμασία και δώσ’ το στον Καράμπελα να σ’ το μεταφράσει. Γιατί σ’ αυτόν; Επειδή φαίνεται καλό παιδί και μέσα στον χαβαλέ, οπότε λογικά δεν θα σου χαλάσει χατήρι.
Το λοιπόν, Εϊντούρ, εδώ που ήρθες να ξέρεις ότι είμαστε περίεργοι άνθρωποι, ζηλόφθονες και μονίμως με τον κακό λόγο στο στόμα. Για να καταλάβεις, τις 4 μέρες που έχουν ήδη περάσει από τότε που έγινε γνωστή η σύνδεση του ονόματός σου με την ΑΕΚ, έχεις ήδη ακούσει τα σχολιανά σου. Όχι, όχι, εννοείται ότι δεν γίνεται ειδικά για σένα. Ούτε ο πρώτος είσαι ούτε -φυσικά- ο τελευταίος που τυγχάνει τέτοιας μεταχείρισης. Απλώς έτυχε να είσαι εσύ το μέχρι στιγμής «κυρίως γεύμα» του φετινού μεταγραφικού καλοκαιριού, οπότε όλη η χολή που είχε μαζευτεί εκτοξεύθηκε στο πρόσωπό σου.
Βλέποντας την τελευταία διετία την καριέρα σου να έχει πάρει την κατιούσα, λογικά θα περίμενες τα δημοσιεύματα που θα αναφέρονταν στην «ελληνική σου περιπέτεια» να ενσωματώνουν την κριτική της διετίας αυτής σε μία γενικότερη θεώρηση της κατά τα άλλα σπουδαίας και πλούσιας σταδιοδρομίας σου. Τίμιο, σωστό, ακριβοδίκαιο, λογικό, έτσι θα γινόταν παντού άλλωστε. Παντού; Χμμμ... Λυπάμαι που το μαθαίνεις από εδώ, αλλά στην πλειοψηφία των δημοσιευμάτων και των δημόσιων σχολίων σε ακολουθούν χαρακτηρισμοί όπως «σαπάκι», «συνταξιούχος» (πακέτο με λέξεις όπως «ένσημα», «ΛΑΦΚΑ» κλπ., πες στον Καράμπελα να σου εξηγήσει), «χοντρός», «σκεμπές», «πατσές», «τι να μας πει και ο Γκουντγιόνσεν απ’ τη ζωή του;», «τελειωμένος», «αρπαχτή» και πολλές άλλες, παρόμοιου λεκτικού κάλλους.
Παρότι το στερεότυπο θέλει τους Σκανδιναβούς να δείχνουν πάντα -ακόμα κι αν δεν είναι- «ultra cool», στην περίπτωση που τέτοιες κριτικές σε επηρεάζουν η μόνη λύση είναι να μην ασχολείσαι και να μη ρωτάς. Λειτουργεί, αλήθεια! Το έκανε ο Βαλβέρδε από την πρώτη του παρουσία εδώ και βρήκε την ησυχία του. Και σ’ όσους ζηλεύουνε και προσπαθούν να χαρακώσουν στο πρόσωπο αυτό που δεν μπορούνε να έχουνε -ελπίζοντας ότι έτσι τουλάχιστον θα είναι για πάντα άσχημο και δεν θα το επιθυμεί κανείς- θα «απαντήσεις» καταθέτοντας στο γήπεδο τη γκάμα των ικανοτήτων αυτών που αποδεικνύει ακόμα και στον πιο άμπαλο «αντιφρονούντα» ότι η ποδοσφαιρική οξυδέρκεια goes a long way.
Κι ότι όταν χορταίνει το μάτι, χορταίνει μαζί του και το μυαλό. Κι όταν χορταίνει το μυαλό το στόμα μπουκώνει. Έτσι η ζήλια, μη βρίσκοντας διέξοδο, αναδεύεται στο στόμα. Ποτίζει τη γλώσσα και αφήνει μια μόνιμη πικρίλα, μέχρι ο κάτοχός της να βρει το επόμενο θύμα του ή μέχρι να γίνει καλύτερος άνθρωπος και να γλυκαθεί ο ουρανίσκος του. Δες το ανθρωπιστικά, Εϊντούρ, παίξε την μπάλα σου και -που ξέρεις;- μπορεί να σώσεις μια ψυχή.
Γιάννης Τσαούσης
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
