FC: Εθνική Ελλάδος, γεια σου...

Η κουβέντα έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια: είναι ή δεν είναι ύψιστη τιμή για έναν αθλητή να φοράει τη φανέλα με το εθνόσημο; Έχει ή δεν έχει δικαίωμα να αρνηθεί να πάει στην Εθνική; Πρέπει ή δεν πρέπει να έχει κυρώσεις ένας παίκτης που αρνείται να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Εθνική; Και εδώ και τόσα χρόνια που το συζητάμε, άκρη δεν έχουμε βγάλει. Και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, κόσμος πάει κι έρχεται, άλλος θέλει να ξεκουραστεί επιτέλους, άλλος δεν γουστάρει έναν - δυο συμπαίκτες του, άλλος έχει πρόβλημα με τον προπονητή του, άλλος έχει οικογενειακό πρόβλημα κι άλλος δεν θέλει να καταπονήσει παραπάνω το ταλαιπωρημένο του κορμί.

Το ποιος λέει αλήθεια και ποιος λέει ψέμματα, κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά, εκτός αν περνάμε κάθε αθλητή που δεν θέλει να πάει στην Εθνική από ανιχνευτή ψεύδους. Που δεν είναι κανενός δουλειά να κάνει αυτό, ή να κάνει τον ντετέκτιβ Ουζούνη και να ψάχνει να βρει αν κάποιος προφασίζεται τον τραυματία ή όχι. Το θέμα είναι απλό για μένα: όποιος θέλει να πάει, ας πηγαίνει. Όποιος δεν θέλει, ας κάθεται σπίτι του. Με το ζόρι παντρειά και Εθνική δεν γίνεται. Εξαιρώ κάτι παρορμητικές κουβέντες τύπου «δεν πάω Εθνική, γιατί δεν με σφύριξαν καλά στο ντέρμπι», όπως είχε πει ο Μπουρούσης πριν μερικές εβδομάδες. Τις οποίες - προς τιμήν του - ανακάλεσε, εξήγησε ότι ήταν πάνω στην ένταση της στιγμής και έθεσε εαυτόν κανονικά στη διάθεση του Ηλία Ζούρου.

Ούτε υπάρχει λόγος να υπάρχουν κυρώσεις γι’ αυτόν που δεν θέλει να πάει στην Εθνική για τον άλφα ή βήτα λόγο. Και το λέω με αφορμή την κλήση του Μαυροκεφαλίδη για να δώσει εξηγήσεις. Δεν γνωρίζω ποιο ακριβώς είναι το οικογενειακό του πρόβλημα κι ούτε με αφορά, δεν γνωρίζω για ποιο λόγο το συγκεκριμένο θέμα του επιτρέπει να πάει στη Ρωσία για δυο χρόνια αλλά όχι στην Εθνική για λίγες εβδομάδες, αλλά όπως και να έχει ο Λουκάς έκανε αυτή την επιλογή. Ας την σεβαστούμε λοιπόν, αλλιώς να καλέσουμε - έστω και ετεροχρονισμένα - κάθε έναν που την κοπάνησε τα τελευταία χρόνια από την Εθνική, είτε λέγεται Διαμαντίδης, είτε Παπαλουκάς, είτε Τσαρτσαρής είτε Γκέκας, Αμανατίδης, Κυργιάκος ή όπως αλλιώς και να του ζητήσουμε να μας εξηγήσει πειστικά τους λόγους αυτής του της απόφασης.

Έχει όμως κανένα νόημα αυτό; Η Εθνική δεν είναι σύλλογος, να σε πληρώνει και να σε δεσμεύει με συμβόλαιο, όπου εκεί είτε γουστάρεις, είτε έχεις ξενερώσει, πρέπει να σεβαστείς την υπογραφή σου. Ή να βρεις τρόπο να πας κάπου αλλού, φέρνοντας τα χρήματα που θα ικανοποιούν την ομάδα σου. Με την Εθνική οι παίκτες, πέρα από τα πριμ και τα χρήματα των χορηγών που ρέουν κατά καιρούς, δένονται με ένα «ηθικό συμβόλαιο», το οποίο κάποια στιγμή μπορεί να τερματιστεί ή και να σπάσει. Κι αν γίνει αυτό, όσο και να φωνάζουν κάποιοι ή να χτυπήσει κόκκινο το «τσολιαδόμετρο», δεν αλλάζει κάτι: ένας παίκτης που είναι στραβωμένος και παίζει σε έναν σύλλογο, είναι ένα πράγμα. Ένας παίκτης που είναι στραβωμένος όμως στην Εθνική, απλά δεν πρέπει να είναι εκεί. Διότι στον σύλλογο δεν έχεις την πολυτέλεια να τον αντικαταστήσεις όποτε θέλεις και θα χρειαστούν συγκεκριμένα χρήματα για τον επόμενο. Στην Εθνική όμως, απλά σηκώνεις το τηλέφωνο και καλείς τον επόμενο. Κι αν δεν θέλει κι αυτός, τον παραεπόμενο.

Κι όσο για τις κουβέντες περί «αποδυνάμωσης της Εθνικής» και «με τις απουσίες αυτές δύσκολα θα διεκδικήσουμε μετάλλιο», η απάντησή μου είναι η εξής: ε, και; Έχουμε υπογράψει κανένα συμβόλαιο με το βάθρο ή θα πέσουμε σε εθνικό πένθος αν τερματίσουμε πέμπτοι ή όγδοοι; Ας πάνε όσοι θέλουν πραγματικά να πάνε, όσοι λαχταράνε να φορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο, όσοι είναι πρόθυμοι να χαραμίσουν τις διακοπές τους, όσοι δεν πονάνε κι όσοι δεν ταλαιπωρούνται από πάσης φύσεως προβλήματα. Την ξέρετε και τη σχετική ιστορία με το μοναστήρι φαντάζομαι.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr