FC: Διαφωνώ με τον Μιαούλη (που διαφωνεί με τον Μαζιά)

Οι εποχές που διασκεδάζαμε και ψυχαγωγούμασταν με διαλόγους και τσακωμούς-προκάτ σε τηλεπαράθυρα, ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Όχι ότι θα σταματήσουν ή ότι δεν έχουν πλάκα καμιά φορά, αλλά... να μωρέ, τώρα με την αμεσότητα του Ίντερνετ έχασκε εδώ και καιρό ένα τεράστιο κενό στο συγκεκριμένο κομμάτι. Γιατί, δηλαδή, να μην διαφωνούν και οι συντάκτες ανοικτά μεταξύ τους για ένα θέμα γραπτώς; Ποιος τους έχει στερήσει το προνόμιο του ανοικτού, δημόσιου διαλόγου για θέματα που άπτονται της επαγγελματικής τους αρμοδιότητας;

Και ιδού το θαύμα! Ο πιονέρος Κώστας Μιαούλης τόλμησε και κέρδισε το στοίχημα, δημοσιεύοντας στο sday.gr κείμενο με τίτλο «Διαφωνώ με τον Μαζιά για Σάντσεζ», ως απάντηση-διεύρυνση της εκατέρωθεν επιχειρηματολογίας στο άρθρο του Γιώργου Μαζιά με τίτλο «”Εργαλείο” για μια καλή ομάδα», το οποίο είχε δημοσιευθεί στο ίδιο σάιτ περίπου 12 ώρες νωρίτερα. Δεν κρύβω ότι έχω μπλαβίσει από τη ζήλια μου που δεν το σκέφτηκα πρώτος, όπως δεν κρύβω ότι η δημόσια αυτή ανταλλαγή απόψεων μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να δείχνει -λόγω τίτλου κυρίως- προσωποκεντρική, στο βάθος της όμως κρύβει το διαμάντι της σφαιρικής ανάλυσης που κάθε τέτοια περίσταση απαιτεί.

Έστω κι έτσι πάντως, και παρότι έρχομαι τρίτος και καταϊδρωμένος σ’ αυτή την άτυπη αθλητικογραφική διελκυστίνδα, δηλώνω μεγαλοφώνως ότι τολμάω να διαφωνήσω με τον Κώστα Μιαούλη -που διαφωνεί με τον Γιώργο Μαζιά για την χρησιμότητα του Κάρλος Σάντσεζ, σε περίπτωση απόκτησής του από τον Ολυμπιακό. Συνοπτικά, ο πρώτος συμπεραίνει από την εμφάνισή του κόντρα στην Αργεντινή ότι πρόκειται για «σκυλί του πολέμου» και για «ακούραστο εργάτη», ο δε δέυτερος ότι έχουμε να κάνουμε απλώς με ένα «καλό εργαλείο».

Παρότι δεν είδα το παιχνίδι, είμαι διατεθειμένος να πλειοδοτήσω όσο χρειαστεί σε χαρακτηρισμούς προκειμένου να υποκλέψω λίγη από την αίγλη που μαεστρικά δημιούργησαν οι δύο συνάδελφοι μ’ αυτό το άτυπο debate: Ο Κάρλος Σάντσεζ, κύριοι, δεν είναι απλός ποδοσφαιριστής. Ο όρος «αμυντικός χαφ» είναι ένα στενό, κακοραμμένο κοστούμι, μέσα στο οποίο τα στιβαρά του μπράτσα και η αδάμαστη καρδιά του ασφυκτιούν. Ο Κολομβιανός είναι στην πραγματικότητα η «απόλυτη φονική μηχανή» του 21ου αιώνα. Τύφλα να ‘χει ο Μαντ Μαξ μπροστά του. Μιλάμε για μια εκπληκτική «καταπιόνα» (sic) χιλιομέτρων, που ελέγχει το χώρο του όπως θα έκανε μόνο ένα καλά εκπαιδευμένο υβρίδιο ταλιμπάν και πίτμπουλ. Με μάτια-λέιζερ και πόδι-αλφάδι είναι ό,τι αρτιότερο θα μπορούσε να ζητήσει ένας προπονητής για την ομάδα του. Δεν είναι ούτε απλός «εργάτης», ούτε απλώς «εργαλείο». Αντιθέτως, έχει όλα τα «εργαλεία» για να κάνει τον κόσμο να παραληρεί για πάρτη του και τους αντιπάλους να παραγγείλουν επικαλαμίδες από ανθρακονήματα και μασέλες από τιτάνιο. Τέλος.

Υ.Γ. Θα διαφωνήσει κανείς μαζί μου ή το κλείνουμε εδώ το θέμα και θα ξαναπαίξουμε άλλη φορά;

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr