FC: Άσε με να φύγω, σε παρακαλώ

Περνώντας την ψηλή, βαριά πόρτα της εισόδου της Ευελπίδων, ο Αβραάμ ένιωσε τα βλέμματα των παρισταμένων καρφωμένα πάνω του. Μια ελαφριά συστολή τον κυρίευσε, όμοια μ’ αυτήν που ένιωθε κάθε φορά που ετοιμαζόταν να κάνει τάκλιν μέσα στην περιοχή της ομάδας του για να τη σώσει από ένα γκολ. Εκεί, οι πιθανότητες να κάνει πέναλτι είναι 50-50. Εδώ όμως ήταν πιο ήσυχος. Γιατί ήξερε ότι έχει το δίκιο με το μέρος του. Έκατσε στο άβολο ξύλινο παγκάκι έξω από την πόρτα που έγραφε «πλημελλειοδίκης» και άρχισε να παίζει νευρικά με τα χέρια του.

-Ο επόμενος
Ανοίγει την πόρτα και μπαίνει. Ένα μικρό κεφάλι ίσα που διακρίνεται πίσω από τις στοίβες των φακέλων που είναι αραδιασμένες στο γραφείο. Περιμένει όρθιος. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα το κεφάλι σηκώνεται, τα χέρια στηρίζουν τα γυαλιά στη μύτη και μια υπόκωφη φωνή του απευθύνεται.

-Είστε ο και λέγεστε;
-Στρ (ΑΜ) Παπαδόπουλος Αβραάμ, διατάξτε.
-Τι είναι αυτά που λέτε κύριέ μου; Και γιατί βαράτε προσοχή; Γραφείο είναι εδώ, όχι διοικητήριο.
-Μάλιστα!
-Μην φωνάζετε, παρακαλώ. Μύωψ είμαι, όχι κουφός. Επίσης, τι είναι αυτό το «ΑΜ» που είπατε πριν, για να έχουμε καλό ρώτημα;
-«Άμυνας», κύριε πλημελλειοδίκα. Είμαι πιστός στρατιώτης της αμυντικής γραμμής της ομάδας μου, του Ολυμπιακού, και φυσικά της εθνικής ομάδας.
-Ναι, το γνωρίζω κύριε Παπαδόπουλε, σας παρακολουθώ. Τυγχάνω φίλαθλος βλέπετε...
-Ήρθα για να καταθέσω ένα υπόμνημα.
-Ξέρω, με έχει ενημερώσει ήδη η γραμματέας μου επ’ αυτού.
-Θα δεχτείτε το αίτημά μου;
-Δεν μπορώ να σας πω ακόμα. Λόγω της κατεπείγουσας φύσεως του υπομνήματός σας θα του δώσουμε μια προτεραιότητα, δεν θα μάθετε όμως την τελική μας απόφαση πριν την Παρασκευή.
-Μα... το Σάββατο πετάμε για Ζέεφελντ, ξεκινάει η προετοιμασία. Τι θα κάνω;
-Θα περιμένετε.
-Δεν μπορείτε να μου πείτε τώρα;
-Κύριε Παπαδόπουλε, έχετε αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίον σας απαγορεύτηκε η έξοδος από την χώρα;
-Βεβαίως, αλλά πρώτον εγώ δεν έχω καμία ουσιαστική σχέση μ’ αυτά και δεύτερον δεν γίνεται να λείπω όταν η ομάδα μου με χρειάζεται.
-Το μεν πρώτο, αγαπητέ, θα αποδειχθεί ή όχι όταν ξεκινήσει η ακροαματική διαδικασία. Για δε το δέυτερο, σας καταλαβαίνω, είστε «ο καλός στρατιώτης Σβέικ» του Ολυμπιακού, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι πέρα από τα προβλεπόμενα.
-Ναι, αλλά δεν είναι δίκαιο. Εδώ υπάρχουν κατηγορούμενοι που διαφεύγουν της σύλληψης εδώ και 13 μέρες...
-Έτερον εκάτερον, κ. Παπαδόπουλε. Μην ανησυχείτε πάντως, ακόμα κι αν το αίτημά σας απορριφθεί η θέση σας στην ομάδα είναι εξασφαλισμένη. Ο κ. Βαλβέρδε σας εκτιμά ιδιαιτέρως.
-Ναι, αλλά αν λείπω ποιον θ’ αφήσω στο πόδι μου για τα φιλικά;
-Ξέρω ‘γω; Τον Ποτουρίδη ίσως;
-Αστειεύεστε; Μετά το ματς με τον Ατρόμητο ο Μέλμπεργκ δεν μπορεί ούτε να τον βλέπει, του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
-Τι λέτε τότε για τον Μαρκάνο;
-Είναι πολύ νέος, δεν μπορώ να το ρισκάρω.
-Ο Μοδέστο;
-Θα μπορούσε, αλλά δεν θέλω μωρέ να του ξαναλλάζουμε τώρα θέση, αφού την έχει καταβρεί στα χαφ.
-Χολέμπας, Τοροσίδης και Μανιάτης υποθέτω ότι είναι out of the question.
-Ε ναι, τι να λέμε τώρα... ακραία μπακ είναι τα παιδιά, ίσα-ίσα που σκαμπάζουν να κάνουν καμιά σύγκλιση όταν βγαίνουν οι αντίπαλοι στην αντεπίθεση, μέχρι εκεί.
-Και τι θα κάνουμε;
-Γι’ αυτό σπάω το κεφάλι μου κι εγώ. Ο Παπάζογλου δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, χμμμ... το βρήκα! Θα πω στον Ουρτάδο να κάνει 2-3 πισωπεταλιές και ν’ αράξει. Ούτως ή άλλως σε 10 τετραγωνικά κινείται σε όλο το παιχνίδι. Αυτό είναι, ναι! Θα την καταβρεί!
-Είδατε που για όλα βρίσκονται λύσεις αν υπάρχει καλή θέληση;
-Σας ευχαριστώ πολύ, δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσάς. Εντάξει λοιπόν, δείτε με την ησυχία σας το υπόμνημα και τα λέμε την Παρασκευή.
-Έγινε. Μεταβολή! Τους ζυγούς λύσατε... Μαρς!

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr