FC: Κυβέρνηση Πολυμετοχικότητας (Γιώργο, πούλα...)

Ας πούμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, είναι ο «μεγαλομέτοχος» της Ελλάδας, σύμφωνα με το ποσοστό που πήρε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Ας πούμε ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, είναι αυτοί που του ασκούν δριμεία κριτική για τη διαχείριση της «ομάδας», για τις επιλογές του και για τα οικονομικά που δεν της επέτρεψαν να μεγαλώσει. Και αυτή τη στιγμή, «πιέζουν» να κάνει ένα άνοιγμα ο «μεγαλομέτοχος», ώστε να μπουν κι αυτοί και να συν-διοικήσουν. Χωρίς τον Γιώργο Παπανδρέου στο προσκήνιο.

Εμένα όλα αυτά μου θυμίζουν την πολυμετοχικότητα του Παναθηναϊκού - σε άλλη κλίμακα φυσικά, άλλη βάση και άλλον κοινωνικό αντίκτυπο. Που όλοι είδαμε πού οδήγησε την ομάδα: οι καπετάνιοι των ονείρων μας, που έταζαν λαγούς με πετραχείλια, δεν καταδέχονται ούτε καν να παραστούν στα Δ.Σ. και στέλνουν εκπροσώπους, οι οποίοι βρίζονται και κοντεύουν να πιαστούν στα χέρια μετά το πρώτο πεντάλεπτο ειρηνικής συνύπαρξης.

Μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι η «πολιτική πολυμετοχικότητα» θα έχει καλύτερα αποτελέσματα απ’ αυτή του Παναθηναϊκού; Ότι θα μαζευτούν μερικά πεφωτισμένα μυαλά, άνθρωποι κοινής αποδοχής, θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και θα καταφέρουν να βγάλουν το καράβι που λέγεται «Ελλάδα» από το «Τρίγωνο των Βερμούδων» που έχει μπει και τα επικίνδυνα νερά γεμάτα ξέρες και ύφαλους που πλέει; Δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο, δεν γνωρίζω αν μπορεί να γίνει κάτι που μοιάζει με θαύμα.

Αυτό που ξέρω, είναι ότι - όπως και στο ποδόσφαιρο, έτσι και στην πολιτική - κάποιος πρέπει να κάνει ένα βήμα μπροστά και να φορέσει τον μανδύα του Ηγέτη. Όχι όμως επειδή κάποιος τον βάφτισε «Ηγέτη», επειδή κουβαλάει ένα επώνυμο «βαρύ σαν Ιστορία» ή επειδή κοιτάχτηκε ένα πρωί στον καθρέφτη και είπε «ήρθε η ώρα να γίνω Ηγέτης», αλλά επειδή θα έχει το χάρισμα και τη στόφα να εμπνεύσει, να δώσει προοπτική και ελπίδα. Κι αυτό, σε μια χώρα με τα προβλήματα και τα βάσανά της αλλά τουλάχιστον Δημοκρατική, μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: με Εκλογές.

Η «Επιτροπή Σωτηρίας» ή «Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας», που θα βγει μπροστά με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και ημερομηνία λήξης, ώστε να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί τόσο με τους δανειστές της, όσο και με τον ελληνικό λαό, ίσως είναι «μια κάποια λύσις». Όχι όμως αυτή που ψήφισε και επέλεξε ο ελληνικός λαός πριν μερικά χρόνια. Ας του δώσουν του ελληνικού λαού, ας δώσουν σε όλους μας την ευκαιρία να επιλέξουμε άμεσα αυτούς που θα μας εκπροσωπούν όχι για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όχι για να φέρει εις πέρας συγκεκριμένες «Επικίνδυνες Αποστολές», αλλά για τα επόμενα χρόνια.

Διότι αν δεν τα καταφέρει αυτή η «Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας», το «μαγαζί» θα μείνει ακυβέρνητο, τα Υπουργικά Συμβούλια θα θυμίζουν τα Δ.Σ. του Παναθηναϊκού και δεν θα υπάρχει πλέον ο «μεγαλομέτοχος» - ούτε καν αυτός που θα διαθέτει το 54% αλλά θα επιθυμεί να λειτουργεί σαν 30% του «μαγαζιού» που λέγεται Ελλάδα.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr