FC: Radio Days

Το ραδιόφωνο είναι ένα Μέσο «μαγικό». Και γι’ αυτόν που είναι πίσω απ΄' το ραδιόφωνο ή τον υπολογιστή του και ακούει και γι’ αυτόν που είναι μπροστά στο μικρόφωνο και μιλάει. Το ραδιόφωνο είναι ζωντανό, άμεσο, είναι συντροφιά και ζεστασιά, είναι ενημέρωση και διασκέδαση, είναι παρέα όταν οδηγείς και διάλειμμα από το διάβασμα. Είναι μαζί σου παντού - σε αντίθεση με την τηλεόραση: ακόμα και στο αυτοκίνητο, το καράβι ή την... τουαλέτα. Και δεν απαιτεί την προσοχή σου στο 100% όπως η εφημερίδα ή το περιοδικό - μπορείς να ακούς ραδιόφωνο και παράλληλα να μαγειρεύεις, να παίζεις παιχνίδια στο pc σου, να βγαίνεις βόλτα με την κοπέλα σου ή να είσαι ξαπλωμένος και να χαλαρώνεις πριν κοιμηθείς.

Για εμάς που κάνουμε εκπομπή στον Sport FM, το ραδιόφωνο είναι όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα. Πέρα και πάνω από επάγγελμα και χρήματα, είναι η προσωπική μας ψυχανάλυση. Είναι εκεί που «βγαίνουμε και τα λέμε», όπου άλλοι μας ακούνε και συμφωνούν, άλλοι διαφωνούν, άλλοι γελάνε κι άλλοι μας βρίζουν. Δεκτά όλα, άλλωστε όταν εκτίθεσαι, όταν λες τη γνώμη σου, όταν δεν προσπαθείς να είσαι «στρογγυλός» για να είναι όλοι «ευχαριστημένοι», τότε σημαίνει ότι έχεις «γωνίες», που κάποιους μπορεί να τους ενοχλούν ή να τους γρατζουνάνε. Δεν πειράζει, άλλωστε και η ζωή μας γεμάτη γωνίες είναι και αγκάθια και τσουκνίδες. Γιατί να είναι το ραδιόφωνό μας διαφορετικό;

Στον Sport FM, που κλείνει 15 χρόνια ζωής, μαζί με τον Γιάννη ήρθαμε πριν 6 χρόνια και κάτι. Και μετά από την «εβδομάδα προσαρμογής», νιώσαμε την οικειότητα και την άνεση που νιώθουν και όλοι οι υπόλοιποι παραγωγοί, παλιότεροι και νεώτεροι από μας. Βρήκαμε ανθρώπους που νιώσαμε φίλους. Κυρίως βρήκαμε αφεντικά και διευθυντές, που ουδέποτε προσπάθησαν να μας καπελώσουν, να μας περάσουν «γραμμή» ή να μας αλλάξουν - μας δέχτηκαν όπως είμαστε και μας ενθάρρυναν να είμαστε πάντα ο εαυτός μας. Κι αυτό, όσο κι αν φαίνεται δεδομένο, δυστυχώς δεν είναι παντού. Γι’ αυτό και είναι ένα πολύτιμο αγαθό όπου το συνατάς. Εκτός απ’ αυτά και αυτούς που βρήκαμε, χάσαμε κιόλας: ο Γιώργος Κουτρούτσος κι ο Αντώνης Μπόκτωρ, δεν είναι πια μαζί μας. Τους θυμόμαστε όμως με αγάπη όλοι μας, διότι ήταν κομμάτι της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας, προέκταση της κονσόλας που έπαιζαν στα δάχτυλα, μέρος της «ψυχής» του σταθμού.

Σ’ αυτά τα 6 χρόνια που εγώ βρίσκομαι εδώ, πολλά άλλαξαν στη ζωή μου: παντρεύτηκα, έχασα τον πατέρα μου, πέρασα χαρές και βάσανα όπως όλοι οι άνθρωποι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ειδικά εκείνο το βράδυ του Σεπτεμβρίου του 2006, 8 παρά κάτι, που ετοιμαζόμασταν να ξεκινήσουμε την εκπομπή από το «Flocafe» Χαλανδρίου, λίγο πριν το παιχνίδι ΑΕΚ - Άντερλεχτ για το Champions League, όταν ο διάδοχος αποφάσισε ότι δεν θα περίμενε να τελειώσω την εκπομπή μου κι αποφάσισε να χτυπήσει το κουδούνι και να ενημερώσει ότι ετοιμάζεται να έρθει στον κόσμο. Ήταν η πιο αγχωτική εκπομπή που (δεν) έκανα σ’ αυτά τα 10 περίπου ραδιοφωνικά μου χρόνια.

Δεν ξεχνάς τίποτα από τα πράγματα που θεωρείς σημαντικά και αφήνουν το σημάδι τους στη ζωή σου. Ούτε τα καλά, ούτε τα κακά. Γι’ αυτό και τα 6 δικά μας χρόνια στον Sport FM, είναι χαραγμένα μέσα μας στιγμή - στιγμή. Με μας ή χωρίς εμάς, ο σταθμός θα υπάρχει και για τα επόμενα 15 χρόνια και μετά άλλα 15 και πάει λέγοντας. Διότι ο Sport FM είμαστε εμείς, διότι υπάρχετε εσείς. Κι όσο εσείς είστε δίπλα στα ραδιόφωνά σας, εμείς θα έχουμε πολλούς καλούς λόγους να είμαστε μπροστά απ’ τα μικρόφωνά μας. Χρόνια μας πολλά.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr