FC: Ο Βρύζας δεν είναι «εισπρακτική εταιρία»

Πέρυσι το καλοκαίρι, σ’ εκείνο το μεσοδιάστημα όπου τον Παναθηναϊκό τον «έτρεχε» ο Γιάννης Βαρδινογιάννης μέχρι να ξαναγυρίσει ο Νίκος Πατέρας και να ξαναφύγει λίγους μήνες μετά, ο «εκλεκτός» της διοίκησης για το νευραλγικό πόστο του τεχνικού διευθυντή, ήταν ο Κάρλος Φρέιτας. Με εντολή να βρει τους παίκτες που θα δυνάμωναν μια ήδη δυνατή κα πετυχημένη ομάδα - η οποία ερχόταν από νταμπλ και είχε ήδη έναν καλό κορμό - και συγκεκριμένα έναν κεντρικό αμυντικό υψηλού επιπέδου και έναν δεξιό μεσοεπιθετικό για να καλύψει το κενό από την αποχώρηση Σαλπιγγίδη. Κι από κει και πέρα, ό,τι άλλο θα μπορούσε να προκύψει με λίγα λεφτά και καλά κονέ.

Είτε ο Γκοβού ήταν προεργασία του Κώστα Αντωνίου είτε δουλειά του Φρέιτας, κακή περίπτωση δεν τον έλεγες τότε – άλλο σήμερα που έχουμε φάει τη φάβα. Όπως και τον Μπουμσόνγκ επίσης, ο οποίος κακός δεν ήταν τη χρονιά που τέλειωσε, αλλά ούτε και τη διαφορά έκανε στην άμυνα της ομάδας. Εν πάσει περιπτώσει, με βάση τα βιογραφικά των δυο Γάλλων, σωστά κινήθηκε ο Παναθηναϊκός, μόνο που στις μεταγραφές χρειάζεται και τύχη για να σου «βγουν» και τέτοια δεν είχε ο Παναθηναϊκός. Εκεί που δεν υπήρχε ούτε τύχη, ούτε σχεδιασμός της προκοπής, ήταν στις επιλογές των υπόλοιπων παικτών (Πλεσί, Λουίς Γκαρσία, Ιωαννίδης), από τους οποίους κανείς δεν πρόσφερε πολλά πράγματα. Με άλλα λόγια, ο Παναθηναϊκός απ’ όλες τις καλοκαιρινές του μεταγραφές, με εξαίρεση τον Μπουμσόνγκ, πήρε όχι απλά κάτω από τη βάση, αλλά κοντά στο μηδέν.

Και στις αποχωρήσεις των ποδοσφαιριστών, η ομάδα και ο Φρέιτας συγκεκριμένα, επίσης χαμηλό βαθμό πήραν. Στην προσπάθεια να βρει ομάδες για τους υπό παραχώρηση παίκτες και στη λογική του «εξοικονόμησε χρήματα επειγόντως», ο Ρουκάβινα έφυγε με πολύ λιγότερα χρήματα απ’ όσα κόστισε ερχόμενος, ο Μελίσσης με τον Μάντζιο πήγαν στην Πορτογαλία, είδαν και απήλθαν, ο Κλέιτον επίσης στην Ουκρανία, ο Γκάμπριελ πήγε στην πατρίδα του στο τζάμπα όπως και ο Μουν, ο Μπιάρσμιρ το ίδιο, κανείς τους δεν πουλήθηκε, κανείς δεν έφερε χρήματα στα ταμεία και μάλιστα τα συμβόλαια των περισσότερων ήταν πληρωμένα κατά το ήμισυ ή και παραπάνω από τον Παναθηναϊκό.

Όλη αυτή η ιστορική αναδρομή γίνεται, ώστε να καταλάβουμε ότι στην περίπτωση που πρώτο μέλημα της διοίκησης και πρώτη ανάθεση εργασίας στον Βρύζα είναι το «εξοικονόμησε χρήματα επειγόντως», όπως είχε γίνει και με τον Φρέιτας, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν και πάλι βιαστικές κινήσεις που και την ομάδα θα αποδυναμώσουν και σοβαρά λεφτά δεν θα φέρουν και με «επαχθείς όρους» για τον Παναθηναϊκό μπορεί να γίνουν. Αλλιώς μην φέρεις τον Βρύζα, αλλά έναν δικαστικό επιμελητή στο πόστο αυτό, ο οποίος θα τοιχοκολλάει χαρτιά έξωσης στις πόρτες αυτών που πρέπει να πουληθούν, ή εισπρακτική εταιρία να κυνηγάει την κάθε Μποταφόγκο να πληρώσει τον Παναθηναϊκό κι όχι να βάζει τον κάθε Μάτος να λέει ότι μια χαρά περνάει εκεί και δεν πολυγουστάρει να γυρίσει.

Η δουλειά του Βρύζα και του κάθε τεχνικού διευθυντή, πρέπει να είναι συνολική: ψάξιμο παικτών που θα έρθουν, συζητήσεις με τις ομάδες και τους μάνατζέρς τους, εύρεση ομάδων για παίκτες που μπορούν να πουληθούν (αλλά όχι με «πιλάλα», διότι έτσι δείχνεις διατεθειμένος να «σκοτώσεις» και όχι να πουλήσεις σε καλή τιμή), συζητήσεις με παίκτες που πρέπει να δεχθούν μειώσεις και όλα αυτά σε άμεση συνεργασία με τον προπονητή και με τον άνθρωπο της διοίκησης, τον Γόντικα εν προκειμένω, που έχε μια κάποια εικόνα των οικονομικών, έστω και στο περίπου. Αλλιώς, μετά το «κάψιμο» τόσων και τόσων στον Παναθηναϊκό (προπονητών, παικτών, προέδρων, παραγόντων, τεχνικών διευθυντών κλπ), θα καεί ακόμα ένας, πριν καλά – καλά αναλάβει καθήκοντα.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr