FC: Ποδόσφαιρο χωρίς αθωότητα δεν υπάρχει

Αν είσαι φίλαθλος το ξέρεις, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επεξήγηση ή παράθεση επιχειρημάτων. Ακόμα κι αν είσαι «βαμμένος» και παίρνεις το ποδόσφαιρο και την ομάδα σου αποκλειστικά και απολύτως σοβαρά, διατηρείς μέσα σου τα ψήγματα της οπτικής γοητείας που το άθλημα άσκησε πάνω σου απ' όταν ήσουνα μικρός και σε έκανε να κολλήσεις μαζί του. Αν τώρα είσαι πρώην φίλαθλος που μετεξελίχθηκε σε νυν επαγγελματία, «τελειωμένο» τζογαδόρο, ε τότε ναι, αυτός ο τίτλος λογικά σου προκαλεί θυμηδία.

Η σεζόν που εκλεισε πριν λίγες μέρες συνοδεύτηκε από κάτι καινοφανές, του οποίου η ένταση «καταπραϋνθηκε» καθώς κατά κάποιο τρόπο ενσωματώθηκε στη «μεγαλύτερη εικόνα» της ταραχώδους κοινωνικής περιόδου που διανύουμε: Το πέρασμα από το επίπεδο της πάγιας απαίτησης για επίτευξη του τέλειου συνδυασμού ρομαντισμού και αποτελεσματικότητας από παίκτες και παράγοντες, στην σχεδόν απάθεια που συνοδεύει πλέον τα καθημερινά δημοσιεύματα για σκάνδαλα, στημένους αγώνες, σωρεία παρανομιών κλπ.

Η ξαφνική και απρόβλεπτη αυτή διπλή αλλαγή κουβαλάει μαζί και τα συμπτώματά της που είναι ήδη ορατά, ωστόσο εκτιμώ ότι θα ξεδιπλωθούν σε όλο τους το εύρος από την ερχόμενη σεζόν και πέρα. Κι αυτό διότι το «άλμα» που έγινε ήταν τριπλούν, όχι επιτόπιο. Από τη μία το δημόσιο ξεκατίνιασμα μεταξύ παραγόντων αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που οδήγησε στην έκρηξη πολλαπλών αποκαλύψεων ποδοσφαιρικής βρωμιάς και διαφθοράς, η αποφορά των οποίων μπορεί μεν να είναι έντονη, εντούτοις -με τον τρόπο και το ρυθμό που η δικαιοσύνη επιλαμβάνεται των υποθέσεων- ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος για τον αριθμό, τα ονοματεπώνυμα των ενόχων και την ποσότητα των «ανοσιουργημάτων» που καθένας τους διέπραξε.

Ταυτοχρόνως, η διασπορά της στοχοποίησης και των χαρακτηρισμών για φυσικά πρόσωπα που ακολουθεί κάθε (επώνυμο ή ανώνυμο, στοιχειοθετημένο ή μη) δημοσίευμα έχει δημιουργήσει ένα αλαλούμ άνευ προηγουμένου, στα πλαίσια του οποίου όλοι είναι αθώοι και την ιδια ώρα ένοχοι. Επειδή όμως ο κόσμος αδυνατεί, υπό το βάρος της καθημερινής μέγγενης που του σφίγγει τον λαιμό, να παρακολουθήσει την αλληλουχία των γεγονότων -πόσο μάλλον να απαιτήσει με τον τρόπο του την επίσπευση των ανακριτικών και δικαστικών διαδικασιών- τα έχει αφήσει τελείως στην τύχη τους. Τις καθημερινές αποκαλύψεις εδώ και καιρό τις «ξεφυλλίζει», δεν τις «διαβάζει», δε θέλει ν’ ασχοληθεί μαζί τους, δεν προλαβαίνει, σκέφτεται ότι το νήμα έγινε μπλεγμένο κουβάρι... και σιγά μην κάτσει να ψάξει που βρίσκεται η άκρη του.

Επόμενο επίπεδο; Δύσκολο να πει κανείς, εν τω μέσω αυτού του συμπεριφορικού «κλονισμού» που συντελέσθηκε. Βέβαιο πάντως είναι ότι οδεύουμε σε μία σεζόν που θα ξεκινήσει με μια σκιά μαύρη σαν κάρβουνο να αιωρείται μονίμως από πάνω της και την -τόσο αναγκαία- αθωότητα στην προσέγγιση του παιχνιδιού να ξεριζώνεται βίαια από την καρδιά μέρα με τη μέρα.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr