FC: Σπαράζει η καρδιά του Ρονάλντο

Η είδηση σοκάρει.

«Η σκυλίτσα του Κριστιάνο Ρονάλντο, ένα επτάχρονο Γιορκσάιρ ονόματι Πούτσι, κλάπηκε από το σπίτι της αδερφής του στις 26/4. Η οικογένεια προσφέρει 300 ευρώ εύρετρα σε όποιον της τον φέρει πίσω».

Το πραγματικό σοκ, ωστόσο, το έχει πάθει ο ιδιοκτήτης και αποτυπώνεται στο ιδιόχειρο γράμμα που παρατίθεται παρακάτω -το οποίο έρχεται για πρώτη φορά στη δημοσιότητα:

Λατρεμένη μου Πούτσι,

Σήμερα συμπληρώνονται 25 μέρες από τότε που έχω να σε δω. Και είναι πολλές, διάολε. Δεν δείχνω βέβαια τίποτα από αυτά που νιώθω στον υπόλοιπο κόσμο. Ξέρεις, η διαχείριση της δημόσιας εικόνας μου είναι δύσκολο πράγμα, μια και λόγω φήμης όλοι προσέχουν και κρίνουν κάθε κίνησή μου. Η σεζόν συνεχίζεται, εγώ δίνω τον καλύτερο μου εαυτό με τη φανέλα της Ρεάλ και συνεχίζω να χαμογελάω στα φλας. Να, πρόσφατα μάλιστα που χτύπησα κατά λάθος με την μπάλα έναν φίλαθλο στη μύτη, έσπευσα αμέσως μετά να επανορθώσω χαρίζοντάς του μια φανέλα μου. Ναι, ξέρω τι σκέφτεσαι, κι εγώ το ίδιο πιστεύω. Μετά την απώλειά σου έχω γίνει πιο συναισθηματικός, πιο επιρρεπής στη συγκίνηση. Ποιος να το ‘λεγε...

Αυτά τη μέρα. Το βράδυ όμως, πολυαγαπημένη μου συντροφιά, είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Με το που θα γυρίσω στο σπίτι δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι σα χαμένος. Κοιτάω δεξιά-αριστερά και περιμένω ν’ ακούσω το χαρωπό γαύγισμά σου και να σε δω να ξεπροβάλλεις από το σαλόνι τρέχοντας, για να έρθεις να κουρνιάξεις στην αγκαλιά μου. Όπως κάναμε πάντα, θυμάσαι; Εσύ έβαζες το κεφαλάκι σου στο στέρνο μου κι εγώ σε χάϊδευα στη μουσούδα και σου μίλαγα για τη νέα combo ντρίμπλα που σκέφτομαι να κάνω στο επόμενο παιχνίδι. Και μετά... Αχ, μετά κυλιόμασταν παρέα στο χαλί και παίζαμε με το λαστιχένιο κόκκαλο που σου είχα πάρει δώρο. Τι χαρές κάναμε...

Τίποτα απ’ αυτά δεν υπάρχει τώρα. Κοιτάζω γύρω μου και το μόνο που βλέπω είναι το μπολάκι με το μισοτελειωμένο σου φαγητό, την κουβέρτα πάνω στην οποία ξαπόσταινες από το παιχνίδι μας και κάποιες σκόρπιες φωτογραφίες, από τις τόσες που βγάλαμε παρέα. Πως το λέει αυτή η Ελληνίδα με την υπέροχη, βαθιά φωνή; «Όλα σε θυμίζουν, παλιά κι αγαπημένα, πράγματα δικά σου, καθημερινά. Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει, σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο, πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει... Σαν θα ξημερώσει, τι θα ν’ αληθινό;». Δεν αντέχω, Πούτσι, δεν αντέχω άλλο μακριά σου. Η Ιρίνα δεν μπορεί να με παρηγορήσει, κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Μόνο εσύ θα ξαναφέρεις τη γαλήνη στο σπίτι μας και το μυαλό μου. Δεν ξέρω αν θα σε βρει η αστυνομία να περιπλανιέσαι σε κάποιο πάρκο κλαίγοντας σα χαμένη ή θα καταφέρεις να δραπετεύσεις από τους απαγωγείς σου και θα βρεις τον δρόμο να γυρίσεις σε ‘μένα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχω ανάγκη να σε δω. Έχω ανάγκη να γεμίσεις με το βλέμμα σου το κενό της καρδιάς μου. Χωρίς εσένα δεν βρίσκω άκρη, δεν βρίσκω νόημα να συνεχίσω, δεν βρίσκω γιατρειά.

Σ’ αγαπώ σαν κολασμένος,
Κριστιάνο-CR7

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr