Όταν «ενόχληθηκε» το κατεστημένο

Τον είχαν αποκαλέσει «χρυσοκέφαλο», αφού με το κεφάλι του σημείωνε τα περισσότερα γκολ. Ηταν το alter ego του Φέρεντς Πούσκας και μαζί ήρθαν στην Ελλάδα εκείνον τον κρύο χειμώνα του 1956, όταν λίγο έλειψε να αλλάξουν τη μοίρα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ο Σάντορ Κόκτσις, με τα 75 γκολ σε 68 ματς με τη φανέλα της ανίκητης εθνικής Ουγγαρίας, της περιβόητης «αράντσιπατ», αλλά και της Χόνβεντ, ήταν ο κορυφαίος σκόρερ σε εθνικό και διεθνές επίπεδο στα μέσα της δεκαετίας του '50. Μαζί με τον Πούσκας ήρθαν στον Πειραιά καλεσμένοι του αείμνηστου Δημήτρη Καρέλλα, αφού επέλεξαν μετά τη σοβιετική εισβολή να μη γυρίσουν στη Βουδαπέστη. Είχαν ήδη χάσει 3-2 στο Μπιλμπάο από την Αθλέτικ στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1956-57 και μετά την εισβολή η ρεβάνς συμφωνήθηκε να γίνει στις Βρυξέλλες. Το τελικό 3-3 άφησε τη Χόνβεντ εκτός θεσμού με τους παίκτες σοκαρισμένους. Ο Πούσκας και ο Κόκτσις πήραν πρώτοι την απόφαση να μη γυρίσουν, ακολούθησαν ο Τσίμπορ και ο Μπόζικ και η κορυφαία ομάδα που έβγαλε το ανατολικό μπλοκ σκόρπισε στους πέντε ανέμους!

Εκείνη την εποχή που οι 26χρονοι Κόκτσις και Πούσκας ήρθαν στην Ελλάδα, ο Εθνικός του Δημήτρη Καρέλλα είχε μπει σφήνα στο κατεστημένο. Ο σύλλογος του Πειραιά διέθετε εκείνη τη σεζόν, το 1956-57, μία από τις καλύτερες ομάδες της ιστορίας του και έφτασε πολύ κοντά στο να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Με παίκτες όπως ο Λαιμός, ο Φερλέμης αλλά και με τον Στάθη Μανταλόζη, που θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων όλων των εποχών, στον τελικό γύρο του πρωταθλήματος ο Εθνικός είχε νικήσει Ολυμπιακό (1-0 με γκολ του Καραουλάνη), 2-1 τον Παναθηναϊκό και πήγαινε φουλ για τον τίτλο.

Σε ένα φιλικό τουρνουά, λίγο πριν από το Πάσχα, ο Καρέλλας συμφώνησε με τους Ούγγρους φυγάδες να αγωνιστούν με τον Εθνικό. Την ίδια στιγμή ο Καρέλλας, που λάτρευε τον Εθνικό πιο πολύ από τη ζωή του και που δεν δίσταζε να σπαταλήσει χρήματα από την τεράστια οικογενειακή περιουσία του για να τον κάνει πρωταθλητή, έπεισε και μερικούς ακόμα νεαρούς Μαγυάρους (όλους βασικούς στην εθνική Ελπίδων της Ουγγαρίας) να υπογράψουν συμβόλαιο. Ο Σάμπο, που ήταν το πιο γνωστό όνομα από αυτούς, είχε αποκληθεί «νέος Πούσκας» και μαζί του ήταν οι Τσόλνοκ, Σαμπόφσκι, Σάγκι και Γκαραβέλγκι, οι οποίοι πήραν μέρος και σε μερικά φιλικά απέναντι στον ΠΑΟ και την ΑΕΚ αλλά και τον πολύ ισχυρό Απόλλωνα Σμύρνης. Οι νίκες του Εθνικού, που χρησιμοποίησε σε ένα από αυτά τα ματς για ένα ημίχρονο τον Πούσκας και τον Κόκτσις, προκάλεσε πανικό στους τρεις εταίρους του ΠΟΚ (Ολυμπιακό, ΠΑΟ, ΑΕΚ) και μόλις έγινε γνωστό πως είχαν απευθύνει πρόσκληση και στον Τσίμπορ να έρθει στον Πειραιά, η κατάσταση ξέφυγε.

Οι τρεις μεγάλοι πίεσαν την ΕΠΟ, ζητώντας την τιμωρία του Εθνικού, αφού χρησιμοποιούσε παίκτες τιμωρημένους από την ομοσπονδία της Ουγγαρίας και επαγγελματίες σύμφωνα με τα λεγόμενά τους! Ταυτόχρονα προέκυψε και καταγγελία παίκτη της Προοδευτικής, ονόματι Φίλιου, πως ο Εθνικός επιχείρησε να τον δωροδοκήσει στο μεταξύ των δύο ομάδων ματς! Παρ' ότι ο ίδιος ο Φίλιος δήλωσε γραπτώς πως ουδέποτε του έγινε η παράνομη προσέγγιση και πως απορούσε πώς εμπλέκεται το όνομά του, η ΕΠΟ στις 20 Μαΐου 1957 πήρε τη σκανδαλώδη απόφαση να μηδενίσει τον Εθνικό, που πήγαινε ολοταχώς για τον τίτλο!
Οι «μπλε» έχασαν το βέβαιο πρωτάθλημα, ενώ οι Μαγυάροι, αφού είδαν πως δεν μπορούσαν να αγωνιστούν, έφυγαν για την Ισπανία, όπου ο μεν Πούσκας έπαιξε στη Ρεάλ και ο Κόκτσις με τον Τσίμπορ στην Μπαρτσελόνα, ενώ οι υπόλοιποι έψαξαν την τύχη τους σε διάφορες χώρες.

Η ευκαιρία να άλλαζε μια για πάντα το στάτους κβο του ελληνικού ποδοσφαίρου είχε χαθεί. Γιατί με αυτούς τους παίκτες στη σύνθεσή του ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα ήταν υπολογίσιμη δύναμη ο Εθνικός. Και ίσως ό,τι γνωρίζουμε για το ελληνικό ποδόσφαιρο να ήταν πολύ διαφορετικό!