Ισορροπία τρόμου με μικρό πράσινο φαβορί

Του Μιχάλη Τσόχου

Η νίκη του ΠΑΟΚ στην Τούμπα επί της ΑΕΚ ήταν το καλύτερο συνοδευτικό για την ψυχολογία του Παναθηναϊκού που έτσι και αλλιώς είχε ανέβει μετά το 3-0 επί του Ολυμπιακού Βόλου και κυρίως την εμφάνιση των πρασίνων που μετά από πολύ καιρό επέστρεψαν σε ικανοποιητική απόδοση.

Οι πράσινοι λοιπόν από εκεί που μέχρι την νίκη τους με τον Ολυμπιακό Βόλου στο ΟΑΚΑ κινδύνευαν ακόμη και με αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (κινδύνευαν να τερματίσουν τελευταίοι) τώρα πλέον κρατούν την τύχη στα χέρια του για το Τσάμπιονς Λιγκ. Και αυτό είναι μεγάλο ψυχολογικό αβαντάζ. Ο Παναθηναϊκός με δύο νίκες στις δύο τελευταίες αγωνιστικές με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ θα είναι ότι και αν συμβεί στα άλλα ματς πρώτος στη βαθμολογία και ως εκ τούτου στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Βεβαίως δεν είναι καθόλου εύκολο να τα καταφέρει ο Παναθηναϊκός, αλλά το ψυχολογικό αβαντάζ από εκεί που ήταν σχεδόν διαλυμένος να κρατά την τύχη των πλέι οφ στα χέρια του είναι μεγάλη υπόθεση.

Την ίδια ώρα ο ΠΑΟΚ θα κληθεί να κάνει την υπέρβαση στο ΟΑΚΑ αν θέλει για δεύτερη συνεχόμενη φορά να παίξει προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί όπου ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια χάνει πριν καν ξεκινήσει το ματς θα κληθεί την ερχόμενη Κυριακή να πάρει τουλάχιστον ένα βαθμό από τον Παναθηναϊκό και να γίνει αυτός το φαβορί για την πρωτιά. Και ο ΠΑΟΚ λοιπόν σε αυτή την απίστευτη ισορροπία τρόμου που έχει δημιουργηθεί κρατά την τύχη στα χέρια του, αφού με δύο νίκες στα δύο τελευταία ματς και αυτός θα τερματίσει πρώτος χωρίς να τον αφορά τι θα γίνει στα άλλα ματς. Όσο για την ΑΕΚ ναι μεν δεν κρατά την τύχη στα χέρια της αφού μπορεί να κάνει δύο νίκες και να τερματίσει δεύτερη, αλλά αυτό θα συμβεί μόνο στην περίπτωση που ο ΠΑΟΚ κάνει διπλό στο ΟΑΚΑ. Συνεπώς και η Ένωση αν κάνει δύο νίκες στα τελευταία ματς θα είναι πολύ κοντά στο να τερματίσει πρώτη.
Όλα αυτά τα ανέφερα για να δείξω ότι τα πλέι οφ έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αν δεν είχαμε τα άδεια γήπεδα σε ορισμένες περιπτώσεις την έλλειψη ενδιαφέροντος και την γενικά βαριά ατμόσφαιρα θα μιλούσαμε όλοι για ένα πραγματικά συναρπαστικό μίνι πρωτάθλημα.

Υ.Γ. Η διαιτησία στην Τούμπα σηκώνει πολύ κουβέντα, αλλά ομολογουμένως έχει και πολύ δύσκολες φάσεις. Τα σίγουρα λάθη του Σιδηρόπουλου ήταν η αποβολή του Μάκου (θα έπρεπε να αποβάλει τον Γεωργέα) και το φάουλ που δίνει σε βάρος του Ντιοπ και με το οποίο ισοφαρίζει ο Γκαρσία (φάουλ που δεν έγινε ποτέ). Από εκεί και πέρα έχουμε το μαρκάρισμα του Μανωλά στον Λίνο που είναι χωρίς δεύτερη κουβέντα ανατροπή αλλά είναι πολύ δύσκολο να διακρίνω αν είναι πέναλτι ή φάουλ. Υπάρχει το πέναλτι που δίνει σε βάρος του Σάχα το οποίο επίσης είναι δύσκολο να ξεχωρίσω αν είναι ή όχι. Ο Αργεντινός κάνει ξεκάθαρη προσπάθεια να τραβήξει τα χέρια του για να μην ανατρέψει τον Φωτάκη, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι προλαβαίνει. Πολύ δύσκολη φάση και αυτή που ζητά πέναλτι η ΑΕΚ σε κεφαλιά του Δέλλα και χέρι του Αθανασιάδη το οποίο όμως είναι σχεδόν εξ’ επαφής και επίσης ο Αθανασιάδης προσπαθεί να τραβήξει το χέρι του. Εικόνα σφαγής πάντως δεν υπάρχει. Διότι αν ο Σιδηρόπουλος ήθελε να παίξει ΠΑΟΚ χωρίς δεύτερη κουβέντα θα έδινε πέναλτι στον Μανωλά στο μαρκάρισμα στον Λίνο.

Όσο για τα πολλά νεύρα των παικτών στην Τούμπα είναι φανερό ότι σε αυτούς στοίχισαν. Το χειρότερο όλων ήταν βέβαια πάλι ο Γκαρσία που πέρα από συνήθης ύποπτος για τέτοιου είδους συμπεριφορές, καταδικάζει την ομάδα του να μην τον έχει στους δύο τελικούς με την απαράδεκτη ενέργειά του σε ένα χρονικό σημείο που δεν είχε κανένα λόγο να είναι εκνευρισμένος.