Ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο υπάρχει και το γκρι (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Στην Ελλάδα είμαστε των άκρων. Θρίαμβος ή τραγωδία. Ενδιάμεσα κάτι; Οχι, όλα οφείλουμε να τα βλέπουμε ως εθνικές καταστροφές ή εθνικούς θριάμβους. Το θαύμα της Πορτογαλίας ήταν ακριβώς αυτό: θαύμα. Τίποτε λιγότερο. Ούτε εξηγείται με γνώμονα τη λογική ούτε αναλύεται. Ο (κορυφαίος προπονητής στον πλανήτη σε θέματα τακτικής αυτή τη στιγμή) Χίντινκ το είπε όσο πιο κομψά μπορούσε. «Δεν θέλω να κριτικάρω το σύστημα της Ελλάδας στο Euro. Ήταν αποτελεσματικό». Διπλωμάτης καριέρας δεν θα το έθετε πιο ωραία. Την ίδια ώρα ο Βασίλης Γκαγκάτσης έκανε ακόμα μία φορά δηλώσεις χωρίς σκέψη. «Δεν είναι καλύτεροι από εμάς αυτοί που πήγαν στο Μουντιάλ». Λάθος. Ήταν. Η Ουκρανία ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος μπροστά στον όμιλό μας. Εμάς μας κέρδισαν στην Αθήνα, τελεία! Αν μπούμε στο γαϊτανάκι των αφορισμών, ας είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε κι αυτά που έλεγαν οι άλλοι για εμάς στην Πορτογαλία. Ότι, αν ο Ρούνεϊ δεν χτυπούσε, η Αγγλία θα έπαιρνε μαρς το τρόπαιο, η Πορτογαλία επηρεάστηκε από το άγχος, η Τσεχία έχασε τον Νέντβεντ κι έσπασε το δοκάρι ο Ροζίτσκι κι άλλα τέτοια. Ισχύουν; Οχι, φυσικά. Όλα αυτά είναι εικασίες, ενώ οι νίκες μας γεγονότα! Ο αποκλεισμός μας από την Ουκρανία, επίσης γεγονός. Το ότι είμαστε καλύτεροι, εικασία!

Εκεί που δεν μας πιάνει λοιπόν κανείς είναι στην ανάλυση. Όλα τα βλέπουμε μαύρα για το μέλλον. 'Η ξαφνικά ο ενθουσιασμός ξεχειλίζει και μιλάμε για σάρωμα των πάντων! Η Ελλάδα δεν έχει μέλλον γιατί η εθνική Ελπίδων είναι για γέλια. Γράφτηκε. Ειπώθηκε. Αναλύθηκε από τους γραφικούς καφενόβιους γραφιάδες στηλών, που την πρώτη ύλη τους για κριτική την αντλούν από προπονητές που χρησιμοποιούν... κεφτεδάκια για τακτική! Κι όμως, αυτή η ομάδα που άρχισε με τον Στέλιο Μανωλά και συνέχισε με τον Στέλιο Αποσπόρη αφήνει ελπίδες. Το έγραφα και μετά την ήττα στη Δανία, τον Οκτώβριο. Υποστήριζα πως χάσαμε από μία εξαιρετική εθνική με παίκτες υψηλού επιπέδου. Μόλις προχθές την είδαμε στην τελική φάση της Πορτογαλίας να φέρνει 3-3 με την κάτοχο Ιταλία, που ισοφάρισε στις καθυστερήσεις.

Η αλλη ομαδα που μας ξεπέρασε στον όμιλο, η Ουκρανία, είναι επίσης εκεί. Και μάλιστα άρχισε μ' εντυπωσιακή νίκη επί της Ολλανδίας. Ο Μιλέφσκι, που θα είναι και στο Μουντιάλ, έλαμψε και ο μεγάλος Αλέξι Μιχαϊλτσένκο (στέλεχος της Σοβιετικής Ενωσης που μάγεψε στο Euro το 1988) δεν δίστασε να βάλει ψηλά τον πήχη. «Μπορούμε να φτάσουμε μακριά», τόνισε και δεν τον αδικεί κανείς. Αυτές οι δύο ομάδες μάς άφησαν εκτός. Κανείς άλλος όμιλος δεν έστειλε και τις δύο ομάδες που πέρασαν στην τελική φάση. Αλλά στη χώρα μας; Καταστροφή. Το τι γράφτηκε και το τι ειπώθηκε θα έκανε ακόμα και μουγγό να μιλήσει!

Η Ελλάδα έχει νέα ταλέντα. Και θα μπορούσε να έχει περισσότερα. Αν οι ομάδες μας, αυτές που ξοδεύουν καράβια λεφτά για μετριότητες από το εξωτερικό, στήριζαν την προσπάθεια. Στην ΑΕΚ, τα λόγια τα μεγάλα γι' ανανέωση πνίγηκαν νωρίς στην ψύχωση της εξόδου στο Τσάμπιονς Λιγκ και στην ηττοπάθεια του Σάντος. Στον Ολυμπιακό, ο Σόλιντ μόλις συνειδητοποίησε πως ο προηγούμενος που μίλησε για ψύχωση είναι ακόμα άνεργος (Κάτανετς) πήγε με το κύμα. Έτσι κι αλλιώς, η εμμονή του με τον Παππά άνοιγε τα χαρτιά του από νωρίς. Και στον ΠΑΟ, η χρησιμοποίηση των όποιων νεαρών προέκυψε. Δεν προγραμματίστηκε. Με τις ενστάσεις μου να παραμένουν πως με τον Μαλεζάνι πήραν μεν ευκαιρίες, αλλά δεν έμαθαν τίποτα! Τεχνικά, τακτικά, στον τρόπο σκέψης. Αντίθετα, στα πρώτα λάθη (Δάρλας, Μάντζιος, Τζιόλης) ένιωθες ότι δεν υπήρχε επιθυμία κάλυψης.

Η εθνική ομάδα έπαιξε χτες στη Μελβούρνη ένα ματς που θύμιζε πραγματικό τέλος εποχής. Αυτοί που πήραν το EURO δικαιούνταν μια τελευταία γιορτή. Τώρα πια, τον Σεπτέμβριο, αρχίζει το νέο κεφάλαιο. Όποιος δεν μπορεί να μας πάει στο επόμενο Ευρωπαϊκό, ας κατέβει από το τρένο. Χωρίς όμως να γινόμαστε μηδενιστές. Αστέρια από την προηγούμενη ομάδα υπάρχουν. Και πρέπει να μείνουν. Εργάτες, το ίδιο. Ταλέντα, πολλά. Η ομάδα ήδη άλλαξε πολύ σε δύο χρόνια. Ο Ρεχάγκελ ξέρει πώς πρέπει να προχωρήσει. Ο κόσμος όμως; Γιατί στην Ελλάδα ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο δεν μάθαμε ποτέ πως υπάρχει ένα ενδιάμεσο χρώμα. Το γκρι!