FC: Αν δεν «σπείρεις» ταλέντα, δεν θα «θερίσεις» κανονικούς παίκτες

«Είναι δυνατόν οι ποδοσφαιριστές να παίρνουν τόσα λεφτά για να κλωτσάνε μια μπάλα κι άλλα παιδιά να σπουδάζουν τόσα χρόνια και να μην έχουν δουλειά»; Δεν είναι τωρινό το ερώτημα, λόγω κρίσης, είναι παντοτινό. Κι αν κάποτε το εξέφραζαν κάτι μπαρμπάδες και κάτι θειάδες, τώρα το λένε πολλοί και διάφοροι. Συνοδεύεται συνήθως από διάφορους χαρακτηρισμούς για τους ποδοσφαιριστές, όπως «αγράμματοι», «βλάχοι», «κωλόπαιδα», «καβαλημένοι» κλπ., μάλλον άδικα: ταλέντο στη μπάλα είχαν αυτά τα παιδιά, όχι έφεση στα γράμματα ή χρόνο να διαβάσουν. Και ξεκίνησαν να κλωτσάνε το τόπι με την ελπίδα να πιάσουν την καλή μια μέρα - πώς να τους «κατηγορήσεις» γι’ αυτό; Θα βάζαμε στην ίδια κατηγορία και τους ακριβοπληρωμένους μπασκετμπολίστες, αλλά - στην Ελλάδα τουλάχιστον - είναι λίγοι: μόνο αυτοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού.

Ας πούμε πώς ναι, οι ποδοσφαιριστές παίρνουν πολλά λεφτά για να κάνουν που μοιάζει ασήμαντο, αδιάφορο, που δεν έχει κανένα όφελος για το κοινωνικό σύνολο πέρα από την όποια διασκέδαση των ανθρώπων που πάνε στο γήπεδο ή το παρακολουθούν στην τηλεόραση. Το ποδόσφαιρο δεν σώζει ζωές, δεν χτίζει σχολεία, δεν βοηθάει παιδιά κι αρρώστους. Σάμπως φταίνε αυτοί που παίρνουν όσα παίρνουν; Κάποιος τους τα δίνει, διότι έτσι αξιολογεί το ταλέντο τους, την αξία τους, την ανάγκη να τους αποκτήσει αυτός και να μην καταλήξουν κάπου αλλού και φυσικά διότι έχει την βεβαιότητα ή την ελπίδα ότι θα του «τα φέρουν» πίσω τα λεφτά: με διαρκείας, φανέλες στη μπουτίκ, με τίτλους, με ευρωπαϊκές πορείες, τηλεοπτικά δικαιώματα, χορηγίες, διαφημίσεις στις φανέλες κλπ. Άσχετα αν το ποδόσφαιρο αποδεικνύεται πολύ «ζημιάρικο» χόμπι και δεν «τα φέρνει πίσω» σε κανέναν.

Η οικονομική κρίση θα τα αλλάξει όλα αυτά - αν δεν τα έχει αλλάξει ήδη στην Ελλάδα. Τέρμα οι χλιδές με τα συμβόλαια των 2 και 2,5 εκατομμυρίων ετησίως για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Τέρμα τα 8 εκατομμύρια για τον Σισέ στη Μαρσέιγ ή τα 9,5 για τον Ντιόγκο στη Πορτουγκέζε. Αυτά που ξέραμε, να τα ξεχάσουμε κι αυτά που ήξεραν οι μάνατζερ, επίσης να τα ξεχάσουν. Ορθολογίζονται τα έξοδα, πρέπει να έχουν μια αντιστοιχία με τα έσοδα κι αυτό είναι και ανάγκη λόγω κρίσης και εναρμονισμός με τις οδηγίες της ΟΥΕΦΑ, της ΦΙΦΑ, των ανθρώπων που προσπαθούν να βάλουν ένα φρένο στις αλόγιστες σπατάλες ομάδων που χρωστάνε τα κέρατά τους, στο ξέπλυμα, στο μαύρο χρήμα, στους θείους από την Αμερική, την Ταϋλάνδη, τη Ρωσία, την Αραβία. Περιμένετε και θα δείτε: τα χαϊλίκια και τα «γούστα» θα περιοριστούν παντού. Κι εκείνα τα 94 εκατομμύρια για τον Κριστιάνο ή τα απανωτά 40άρια της Σίτι για μεταγραφές, θα τα θυμόμαστε σε λίγο καιρό σαν συλλεκτικά κομμάτια.

Θα γίνει το ποδόσφαιρο φτωχότερο και το θέαμα μετρίως μέτριο; Όχι απαραίτητα - η Μπαρτσελόνα εδώ και χρόνια δείχνει το δρόμο, ο Άγιαξ δουλεύει επισταμένως το θέμα των ακαδημιών τους από... πάντα, η Παιανία έβγαζε κάποτε ποδοσφαιριστές που έφτασαν να κατακτήσουν Euro. Οι παιχταράδες που κοστίζουν σήμερα 30, 40 ή 60 εκατομμύρια ευρώ και παίρνουν ετησίως 5, 8 ή 10 εκατομμύρια, δεν ξεκίνησαν να κλωτσάνε το τόπι ως παιχταράδες, αλλά ως ταλαντούχοι «σπόροι». Κάποιος τους είδε, κάποιος δούλεψε μαζί τους, τους σμίλεψε, τους βοήθησε να ανθίσουν, να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, να ενταχθούν σε ένα σύνολο, να μάθουν να λειτουργούν μαζί με άλλους δέκα, να πειθαρχούν και να γίνουν αυτό που έγιναν τελικά. Γιατί να τους πληρώνεις για να τους πάρεις μεταγραφή, αν μπορείς να τους «βγάζεις» εσύ από τα σπλάχνα της ομάδας; Και φτηνά θα σου έρθει και με την ομάδα και τον κόσμο της θα δένονται, θα βοηθούνται και θα βοηθάνε.

Σύμφωνοι, υπάρχουν κάποιοι που γεννιούνται με ένα χάρισμα, που έχουν ελάχιστοι. Που είναι ευλογημένοι από τον Θεό και προορισμένοι να γίνουν σπουδαίοι και τρανοί. Λίγοι είναι αυτοί όμως και κάποιοι στο δρόμο μπορεί να χάθηκαν, από έναν σοβαρό τραυματισμό, έναν φιλάργυρο μάνατζερ, έναν εμπαθή προπονητή, μια αδίστακτη γκόμενα, από αλκοόλ ή ναρκωτικά... Όλοι οι υπόλοιποι, έφτασαν εκεί που έφτασαν διότι δούλεψαν. Και διότι κάποιοι ασχολήθηκαν μαζί τους, μέρα και νύχτα. Έγιναν περιουσιακά στοιχεία ομάδων, που στη συνέχεια εξαργύρωσαν την αξία τους την ίδια, προς όφελος των ιδίων και των οικογενειών τους. Μονόδρομος είναι να γίνει αυτό και εδώ και παντού. Θα αναγκαστούμε να το κάνουμε τα επόμενα χρόνια, διότι δεν θα βγαίνουμε οικονομικά να κάνουμε αλλιώς. Ας το κάνουμε τουλάχιστον σωστά κι οργανωμένα.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr