FC: Όσα μας έμαθε το «clasico» υπ’ αριθμόν 1

«El Clasico», πράξη πρώτη, σημειώσατε «Χ». Αν επιβεβαιωθεί η μαντεψιά του Γιάννη Τσαούση, που έλεγε ότι στην τετράδα των αγώνων θα έχουμε μια ισοπαλία, μια νίκη για τη Ρεάλ και δυο για τη Μπάρτσα (όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά βέβαια), από δω και πέρα τα παιχνίδια θα βγάζουν μόνο νικητές. Ποια από τις δυο ομάδες όμως και σε ποιο παιχνίδι; Διότι το ματς της Τετάρτης, δίνει τίτλο.

Mην βιαστείτε να πείτε «τι ποια ομάδα ρε φίλε; Η διαστημική Μπάρτσα φυσικά!», διότι μπορεί να πέσετε έξω. Καθόλου διαστημική δεν ήταν στο πρώτο παιχνίδι κι όσο κι αν ψάξει κάποιος δικαιολογίες (ότι ο Μουρίνιο ενίσχυσε το κέντρο του, ότι έπεσε αρκετή κλωτσιά, ότι η Μπάρτσα έπαιζε εκτός έδρας και της αρκούσε και η ισοπαλία για να «κλειδώσει» τον τίτλο), η ουσία είναι ότι ο Μουρίνιο έβαλε δύσκολα στον Γκουαρντιόλα. Κυρίως με το «τρικ» του Πέπε λίγο πίσω από τον Κεντίρα και τον Τσάμπι Αλόνσο, για να παρενοχλεί τον Τσάβι και να του κλείνει το οπτικό πεδίο με το μπόι του και τα τρεξίματά του. Εν πολλοίς αυτό το κατάφερε: το passing - game της Μπαρτσελόνα και η συντριπτικά μεγαλύτερη κατοχή μπάλας από κάθε αντίπαλό της δεν «πειράχτηκε» - αφού μάλλον τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να το χαλάσει αυτό - αλλά ο Τσάβι είχε λιγότερο χώρο να κινηθεί και μεγαλύτερη δυσκολία να σηκώσει το κεφάλι και να πασάρει. Φυσικά όσες φορές το έκανε, οι μπαλιές του ήταν κίνδυνος - θάνατος, αλλά ένας λόγος που η ομάδα του έκανε αισθητά λιγότερες ευκαιρίες απ’ όσες κάνει συνήθως, ήταν η πρόνοια του Μουρίνιο. Ο οποίος προφανώς δικαιώθηκε για την επιλογή του.

Υπάρχει μια αντίληψη ότι η Ρεάλ έπαιξε αμυντικά. Ο Κρόιφ, που ως συνήθως στάζει χολή για τον Μουρίνιο, το ξεχείλωσε και είπε ότι η Ρεάλ έπαιξε με 7 αμυντικούς και 3 επιθετικούς. Γι’ αυτό είναι προπονητής στην Εθνική Καταλωνίας βέβαια, διότι αυτό είδε... Ο Μουρίνιο απλά «θυσίασε» έναν μεσοεπιθετικό, τον Οζίλ και έβαλε ένα χαφ παραπάνω. Κι αντί για 4-2-3-1, το γύρισε σε 4-3-3. Και πολύ καλά έκανε, αφού είχε πάρει το μάθημά του από την πεντάρα του πρώτου γύρου και αποφάσισε να σταματήσει τις «ταρζανιές» με την άμυνα ψηλά και τους αμυντικούς του να τρέχουν να προλάβουν τον Βίγια, τον Μέσι και τον Πέδρο: αν σου φύγουν όλοι αυτοί, δεν τους πιάνεις ούτε με λάσο.

Θα το ξανακάνει το ίδιο κόλπο στον τελικό Κυπέλλου ο Μουρίνιο; Αν έπρεπε να βάλω κάπου τα λεφτά μου, θα έλεγα «ναι», μόνο που η αποβολή του Αλμπιόλ τον υποχρεώνει να επαναφέρει τον Πέπε στη φυσική του θέση. Και η απουσία - λόγω καρτών - του Καρβάλιο από τον πρώτο ημιτελικό του Champions League, τον αφήνει κι εκεί με λιγότερες επιλογές. Θα ενισχύσει πάλι το κέντρο του με Λασανά Ντιαρά αυτή τη φορά (αν είναι διαθέσιμος) ή Γκρανέρο; Δύσκολα, αφού έχουν άλλα χαρακτηριστικά από του Πέπε. Αυτόν που βλέπω να παίζει σίγουρα, είναι ο Οζίλ, που έλειψε πολύ από το πρώτο ματς και φάνηκε πολύ περισσότερο η απουσία του απ’ τη στιγμή που δεν τα κατάφερε ο Ντι Μαρία - μόνο η ταχύτητα δεν αρκεί. Εκτός αν βάλει και τους δυο: τον Οζίλ παρέα με Κεντίρα και Τσάμπι στο κέντρο και εντολές να μαρκάρει και να μην ανεβαίνει και πολύ και τον Ντι Μαρία στην μπροστά τριάδα. Πού να βγάλεις άκρη με το τι σκέφτεται ο Μουρίνιο;

Όσο για τη Μπάρτσα, αυτή θα κάνει αυτό που ξέρει κι αυτό που κάνει πάντα τόσο καλά: αλλαγή πλάνων δεν βλέπω ούτε στον τελικό Κυπέλλου, ούτε ποτέ και πουθενά. Το πολύ - πολύ να δούμε τον Μπουσκέτς στόπερ και τον Μαστσεράνο στα χαφ, αν ο Πουγιόλ δεν μπορεί να παίξει. Και μέχρι εκεί. Ενδεχομένως θα ψάξει πιο επίμονα το γκολ, θα προσπαθήσει να κάνει περισσότερες φάσεις απ’ ό,τι το Σάββατο, θα κοιτάξει να βάλει νωρίτερα γκολ, ώστε να αναγκάσει τη Ρεάλ να ανοιχτεί για να ισοφαρίσει και να της βάλει και δεύτερο. Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, δεν νομίζω ότι υπήρχε έστω κι ένας άνθρωπος στον πλανήτη, που να περίμενε ότι η Ρεάλ θα έμενε πίσω στο σκορ, θα έπαιζε με παίκτη λιγότερο και όχι απλά δεν θα έτρωγε 2-3 ακόμα, αλλά θα ισοφάριζε και θα έψαχνε και τη νίκη. Κι αυτό είναι ένας πόντος για τον Μουρίνιο και μια τζούρα αυτοπεποίθησης για τους παίκτες του, για τα επόμενα τρία παιχνίδια. Τα οποία μακάρι να είναι καλύτερα ποιοτικά από το πρώτο, που κακό δεν το λες, αλλά ούτε και σούπερ - ντούπερ.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr