FC: Το «classico» φυγείν αδύνατον

Ήρθε επιτέλους η μεγάλη στιγμή: το καρέ των «classico» ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, για τρεις διαφορετικές διοργανώσεις, τα οποία θα μπορούσαν να κρίνουν και τα τρία τρόπαια που διεκδικούν φέτος οι δυο ομάδες - η διαφορά όμως των 8 βαθμών στο ισπανικό πρωτάθλημα δεν αφήνει και πολλά περιθώρια, αν ήταν στους 5 βαθμούς θα κάναμε άλλου είδους κουβέντα. Ακόμα κι έτσι όμως, υπάρχει ο τελικός κυπέλλου, που μπορεί να μην είναι η πιο αστραφτερή κούπα αλλά δεν παύει να είναι τίτλος και το εισιτήριο για τον τελικό του Champions League.

Μέσα σε όλη τη μαυρίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τις κασέτες, τη διαιτητοκουβέντα, τις καφρίλες, τα οικονομικά προβλήματα και τα στείρα Δ.Σ., που μας έχουν κάνει σχεδόν να σιχαθούμε το άθλημα που αγαπάμε, έρχεται όχι απλά μια αχτίδα φωτός αλλά το φως το αληθινό. Σαν να είσαι σε ένα θεοσκότεινο δωμάτιο και ξαφνικά κάποιος να ρίχνει μια κλωτσιά στην πόρτα και να πλημμυρίζει με φως όλο το μέρος. Τόσο έντονο, που θέλεις μερικά δευτερόλεπτα να συνηθίσεις, αλλά μόλις αυτό γίνει, νιώθεις σαν τυφλός που βρήκε το φως του.

Και τα λέω αυτά με πάσα βεβαιότητα ότι και τα τέσσερα αυτά παιχνίδια θα είναι ωραία παιχνίδια, πολύ απλά διότι καμία από τις δυο ομάδες δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Πολλοί λένε ας πούμε ότι ο Μουρίνιο θα προσπαθήσει να κάνει φέτος ό,τι έκανε πέρυσι με την Ίντερ στο «Καμπ Νου»: να παίξει αντιποδόσφαιρο για να καταστρέψει το παιχνίδι της αντιπάλου του. Εγώ λέω ότι πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε κάτι παρόμοιο: άλλη ομάδα τότε και άλλη τώρα, άλλοι παίκτες, άλλες απαιτήσεις από τη διοίκηση και τον κόσμο, άλλα κόλπα, άρα και άλλα σχέδια που πρέπει να καταστρωθούν. Δεν ξέρω τι θα σκαρφιστεί, πώς θα σχεδιάσει αυτά τα τέσσερα παιχνίδια, τι λαγούς θα βγάλει απ’ το καπέλο του, ξέρω όμως ότι δεν θα επιτρέψει στον εαυτό να να την πατήσει όπως στον πρώτο γύρο και να φάει πάλι μια ξεγυρισμένη πεντάρα.

Για τη Μπαρτσελόνα δεν χρειάζεται να συζητάμε καν για το πώς θα παίξει: όπως παίζει ολόκληρη τη φετινή χρονιά, όπως έπαιζε πέρυσι, όπως μας έχει συνηθίσει να παίζει. Ξέρει να κάνει ένα πράγμα και το κάνει τόσο πολύ καλά σε «μικρά» και «μεγάλα» παιχνίδια, στην Ισπανία και το Champions League. Γιατί να αλλάξει κάτι ο Γκουαρντιόλα; Γιατί να χαλάσεις μια τόσο νόστιμη συνταγή;

Υπάρχει φαβορί; Η λογική λέει «ναι» κι αυτό είναι η Μπαρτσελόνα. Μπορεί το φαβορί να πάρει και τα τέσσερα παιχνίδια όμως; Η λογική ξαναπετάγεται και λέει «όχι». Κι εκεί ακριβώς αρχίζει ο τζόγος: το πρωτάθλημα, είναι σχεδόν τελειωμένη υπόθεση από τη μια, από την άλλη η Ρεάλ παίζει στην έδρα της, θα ήθελε να «ξεπλύνει» την πεντάρα του πρώτου γύρου και χρονικά είναι και το πρώτο παιχνίδι από τα τέσσερα. Το κύπελλο είναι ο τρίτος τη τάξει θεσμός, αλλά είναι ένα παιχνίδι - μια κούπα. Και η διπλή αναμέτρηση του Champions League που οδηγεί στον τελικό, είναι το Ιερό Δισκοπότηρο, ειδικά για τον Μουρίνιο (που το πήρε πέρυσι με άλλη ομάδα) και τη Ρεάλ (που εδώ και χρόνια αποκλείεται νωρίς), ώστε να κλείσει η χρονιά επιτυχημένα παρόλο που το πρωτάθλημα θα έχει καταλήξει στη Βαρκελώνη.

Γίνεται να «διαλέξεις παιχνίδια»; Δεν διαλέγεις, όταν έχεις αυτό τον αντίπαλο, είτε είσαι η Μπαρτσελόνα, είτε η Ρεάλ. Απλά μετράς τις δυνάμεις σου και τις αντοχές σου, τις λύσεις από τον πάγκο σου, το τι μπορείς να αλλάξεις στη διάρκεια του παιχνιδιού, κάνεις το σταυρό σου και κατεβαίνεις να παίξεις. Και μαζί κι εμείς κάνουμε το σταυρό μας, να έχουμε τη δυνατότητα κάθε χρόνο να βλέπουμε τόσα πολλά «classico» - κι ας μην είναι και μαζεμένα όπως έτυχαν φέτος - ώστε να ανοίγει το μάτι μας και να αγαλλιάζει η ψυχή μας....

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr