Διπλό βήμα με νίκη στο «Τα'κάλι»

Ακόμα κι αν δεν ήταν αρκετό το κίνητρο της πρόκρισης στο Euro 2012, για να κυνηγήσουμε τη νίκη στη Μάλτα, το γεγονός και μόνο πως από το ματς αυτό εξαρτώνται πάρα πολλά για το αν θα είμαστε σε καλό δρόμο για να πάμε και στο επόμενο Μουντιάλ, ήρθε για να κάνει ακόμα πιο σημαντικό το παιχνίδι. Με νίκη στο «Τα'κάλι» η Εθνική μας ομάδα θα έχει κάνει διπλό βήμα. Οι τρεις πόντοι θα μας φέρουν ακόμα πιο κοντά στην κορυφή του ομίλου και θα μας έχουν πάντα ως φαβορί μαζί με τους Κροάτες για την πρωτιά. Ταυτόχρονα θα μας ισχυροποιούν στην πρώτη εννιάδα της λίστας των χωρών που θα μπουν ως επικεφαλής ομίλου στην κλήρωση για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 στη Βραζιλία. Το φιλικό με την Πολωνία την Τρίτη το βράδυ θα διαδραματίσει εξίσου σημαντικό ρόλο. Με δύο νίκες σε αυτά τα ματς η Ελλάδα παραμένει παραπάνω από την Ιταλία, που οριακά αυτή τη στιγμή είναι στη δέκατη θέση. Αλλά αν οι πρώην παγκόσμιοι πρωταθλητές του 2006 χάσουν πόντους στο ματς με τη Σλοβενία, αύριο, τότε είναι πολύ πιθανό να έχουμε εξασφαλίσει αυτή την πολυπόθητη ένατη θέση πριν το μεταξύ μας φιλικό ματς τον Ιούνιο στον Καναδά. Οι θέσεις του ranking της ΦΙΦΑ, από το οποίο προκύπτουν τα πλασαρίσματα των εθνικών ομάδων που μπαίνουν σε κάθε γκρουπ, θα «κλειδώσουν» για πρώτη φορά τόσο νωρίς, τον ερχόμενο Ιούνιο, τρία ολόκληρα χρόνια πριν από το Μουντιάλ του 2014. Κι αυτό γιατί η κλήρωση θα γίνει στις 30 Ιουλίου!

Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, όμως, αυτό που προέχει είναι να πάρουμε τρεις πόντους με τη Μάλτα, στη Βαλέτα, όπως έγινε και πριν από τέσσερα χρόνια. Με εκείνο το πέναλτι του Μπασινά, που είχε κερδίσει ο Τοροσίδης και που είχε ξαναδώσει στην ομάδα την απαραίτητη ηρεμία μετά την τρικυμία της συντριβής από την Τουρκία με 4-1. Ολα όσα είχαν ακολουθήσει το ματς εκείνο, με τις δηλώσεις των γνωστών μαϊντανών-πολιτικών, η ψυχολογική φόρτιση των παικτών αλλά και η κακή προϊστορία με τους Μαλτέζους μετέτρεπαν το ματς σε κομβικό. Μετά τη νίκη, με σημαντικές αλλαγές στην ενδεκάδα και μία διαφορετική αγωνιστική προσέγγιση του Ρεχάγκελ, όλα μπήκαν στη σειρά και οι απανωτές νίκες συν την ισοπαλία στη Νορβηγία μάς χάρισαν μία επική πρόκριση. Αυτό είναι απαραίτητο να γίνει και τώρα. Η Μάλτα, που πάντα φέρει κορόνα στο κεφάλι της τη «σφαλιάρα» που μας έδωσε τον Φλεβάρη του 1975, βλέπει τα παιχνίδια μαζί μας σαν τελικούς. Εκείνο το 2-0 είχε βάλει ταφόπλακα στα όνειρα που τρέφαμε να ξεπεράσουμε τη Δυτική Γερμανία του Μπεκενμπάουερ και του Μάγερ και να πάμε εμείς στην οκτάδα του Κυπέλλου Εθνών, όπως λεγόταν τότε το Euro. Τη ζημιά μάς την είχε κάνει ένας μηχανικός αυτοκινήτων, ο Αγκουιλίνα, ενώ ένας συμπαίκτης του στη Σλιέμα Γουόντερερς, αμυντικός σ' εκείνη την εθνική Μάλτας, είναι ο σημερινός πρόεδρος της ομοσπονδίας, ο Εντουαρντ Νταρμάνιν που εκθρόνισε τον «ισόβιο» πρόεδρο Γιόζεφ Μίφσουντ. Η ήττα τότε, στο ξερό γήπεδο της Βαλέτας, όχι άδικα έχει χαρακτηριστεί το μεγαλύτερο κάζο στην ιστορία μας και υπενθυμίζει πάντα το τι μπορεί να συμβεί ακόμα και με αντιπάλους πολύ μικρής δυναμικότητας αν δεν είσαι 100% προσηλωμένος. Κι επειδή αυτό που η δική μας Εθνική ομάδα ξέρει να κάνει εξαιρετικά είναι να διαχειρίζεται τα ματς με τους λεγόμενους μικρούς, δεν χρειάζεται καμία παραπάνω κουβέντα στους παίκτες. Οι προκρίσεις στους ομίλους παραδοσιακά κρίνονται από το πόσους πόντους δεν «πετάς» στα σκουπίδια σε αυτά τα εύκολα ματς.

Απλήρωτοι, αλλά... κυπελλούχοι!

Τα ονόματα από μόνα τους παρέπεμπαν σε άλλες εποχές. Η Προοδευτική αντιμετώπιζε τον Εθνικό στον τελικό του Κυπέλλου Πειραιά και περίπου 3.000 άνθρωποι πήγαν στο Καραϊσκάκη για να δουν από κοντά αυτό το γεγονός. Η νίκη της ιστορικής ομάδας του Κορυδαλλού με εμφατικό τρόπο (4-1) ήταν βάλσαμο για τα παιδιά που παίζουν και τιμούν αυτή τη φανέλα, αν και απλήρωτοι εδώ και μήνες. Με το μυθικό να συμβαίνει αμέσως μετά το ματς, όταν έμαθαν πως ακόμα και τα... παραδοσιακά μπουζούκια για να γιορτάσουν τη νίκη τους θα τα πλήρωναν μόνοι τους! Στην Ελλάδα του 2011 το να περιμένουν άνθρωποι στη Δ' Εθνική να πληρωθούν από το ποδόσφαιρο μοιάζει ουτοπικό. Ταυτόχρονα, όμως, η αγάπη αυτών που παίζουν για τον σύλλογο και τη φανέλα μπορεί να είναι και η μόνη λύση για το ίδιο το άθλημα. Αλλά αυτό δεν δικαιοδοτεί κανέναν να μην είναι συνεπής στα συμφωνημένα με κάποιους που μπορεί να μην έχουν ούτε τα χρήματα για να πληρώσουν το νοίκι τους!