Τι μπορείς να ελπίζεις από φοβισμένους πολιτευτές;

Το πρόβλημά μας στην Ελλάδα είναι πάντα η καμπούρα του άλλου. Εγιναν ξανά αίσχη στον αγώνα Κυπέλλου, αυτή τη φορά στην Τούμπα, και το πρόβλημα για κάποιους ήταν «τι λέτε και τι γράφετε τώρα» σε σχέση με αυτά που συνέβησαν στο Στάδιο Καραϊσκάκη στο ντέρμπι.

Φυσικά, σε αυτή την παράνοια πρωτοστατούν οι αρθρογράφοι της κάθε πλευράς, που η μνήμη τους είναι επιλεκτική. Για να τελειώνουμε, λοιπόν, και να μην κάνουμε συμψηφισμούς. Οσο καταδικαστέα ήταν αυτά που έγιναν στον Πειραιά είναι και αυτά στην Τούμπα και αυτά στο «Κλεάνθης Βικελίδης» μετά την ήττα του Αρη από τον Ηρακλή. Εννοείται πως το ίδιο καταδικαστέα είναι κι εκείνα στο ΟΑΚΑ από τους οπαδούς του ΠΑΟ, που πήραν στο κατόπι τους δικούς τους παίκτες, όπως ήταν και των οπαδών της ΑΕΚ, που παραλίγο να τινάξουν στον αέρα το ματς με τον Παναθηναϊκό, πριν ολοκληρωθεί με το φάουλ του Μίτσελ στο 96'. Οποιοι κι αν είναι αυτοί που τα κάνουν, το ίδιο επικίνδυνοι είναι. Στην Τούμπα, τη στιγμή που πέφτει η φωτοβολίδα στον Σάχα, το ματς αυτόματα όφειλε να διακοπεί, όπως είχε συμβεί στο ντέρμπι Ιντερ - Μίλαν το 2005 για το Τσάμπιονς Λιγκ. Τότε ήταν ο Ντίντα αυτός που είχαν βάλει στόχο με τις φωτοβολίδες οι οπαδοί των «νερατζούρι», αλλά η διαφορά είναι πως ο διαιτητής λεγόταν Μερκ και πως η ΟΥΕΦΑ δεν κάνει εκπτώσεις σε τέτοια θέματα. Σε άλλα μπορεί να ενεργεί απίστευτα στενοκέφαλα (όπως η απαγόρευση στη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Λιόν να φορέσουν μπλουζάκια συμπαράστασης στον Ερικ Αμπιντάλ), αλλά σε θέματα χουλιγκανισμού δεν κάνει εύκολα πίσω.

Ο Μάνδαλος (για τον οποίο τα δείγματα γραφής λένε πως είναι καλός διαιτητής) σκέφτηκε όπως ο καθένας στη θέση του- να τελειώσει όπως να 'ναι το παιχνίδι, γιατί κανείς δεν ξέρει αν η ΕΠΟ θα τον δικαίωνε για τη στάση του. Κυρίως πρέπει να σκέφτηκε πώς θα έφευγαν αυτός και οι βοηθοί του, αλλά και η ΑΕΚ από το γήπεδο, αν διέκοπτε το ματς. Αλλά ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, το ότι κάποιοι αποφασίζουν ανάλογα με την ομάδα, τη δύναμή της, τον κόσμο της, τις συνθήκες, το πότε θα εφαρμοστεί ένας νόμος ή όχι. Και μεταβάλλονται από απλά εκτελεστικά όργανα σε νομοθέτες κατά περίσταση! Και αυτή τη ζούγκλα την αποκαλούμε κατ' ευφημισμόν «αθλητισμό» και φυσικά την επιχορηγεί ο ΟΠΑΠ, αφού τον διαφημίζουν οι ομάδες σύμφωνα με τα λεγόμενά τους!

Η χώρα μας στερείται σοβαρότητας περισσότερο και από τα χρήματα που θα καλύψουν το οικονομικό έλλειμμά της. Και δεν θα έχουμε τύχη, όχι ποδοσφαιρικά -που ελάχιστα θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανονικά έναν σκεπτόμενο άνθρωπο με όλα όσα συμβαίνουν γύρω του στην καθημερινότητα-, αλλά ως κοινωνία. Γιατί δεν μπορεί να ελπίζει μια χώρα όσο οι πολιτικοί της θα είναι ανεύθυνα ανθρωπάκια χωρίς πυγμή και βούληση. Γραφειοκράτες που κοιτάνε τη σκιά τους και φοβούνται, οι οποίοι φυσικά δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ την παραμικρή απόφαση που θα δυσαρεστήσει τη μάζα.