Ο ρόλος του Ζαγοράκη κι ο ρόλος του οπαδού στον ΠΑΟΚ

Φαίνεται ότι έχουμε παρεξηγήσει οριστικά πλέον ποιος είναι ο ρόλος του οπαδού ή του συνδεσμίτη. Και όσοι ενδιαφέρεστε, μην μου στείλετε e-mail που θα αναφέρονται και στο ρόλο που παίζουν οι δημοσιογράφοι και ειδικά οι ρεπόρτερ των ομάδων. Είναι κάτι που θα το συζητήσουμε αργότερα και ίσως εκπλαγείτε με όσα θα διαβάσετε…

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Η διοίκηση του ΠΑΟΚ και ίσως ο ίδιος ο Ζαγοράκης φταίνε στο εξής: έδωσαν το δικαίωμα να συμμετέχουν σε αποφάσεις της διοίκησης συνδεσμίτες ή ορισμένοι παραδοσιακοί οπαδοί της ομάδας.

Αν τυχόν δεν περνά το δικό τους ή νοιώθουν ότι η γνώμη τους δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν, αντιδρούν και φτάνουν σε σημείο να τρομοκρατούν. Δεν αντιδρούν όπως θα περίμενε κανείς ασκώντας κριτική στη διοίκηση ή απέχοντας από τους αγώνες της ομάδας.
Ορισμένοι από αυτούς επιλέγουν τραμπουκισμούς και πολιορκία στα αποδυτήρια μέχρι και εισβολή στον αγωνιστικό χώρο με βανδαλισμούς.

Συμμέτοχος στις αποφάσεις για το μέλλον του ΠΑΟΚ πραγματικά είναι ο λαός. Συμμετέχει και αποφασίζει για το μέλλον της ομάδας όταν αναδεικνύει τη διοίκηση και στηρίζοντας τους ηγέτες για το σύνολο των αποφάσεων και των επιλογών τους.
Πορεύονται στην ίδια γραμμή με μια διοίκηση γιατί αποδέχονται γενικότερα τις αποφάσεις της κι όχι γιατί θα πρέπει να αποφασίζουν από κοινού.

Ο λαός αποφάσισε να στηρίξει τον Ζαγοράκη.

Ο Ζαγοράκης μπήκε μπροστά. Στη συνέχεια, ο Ζαγοράκης έχει το λόγο και αποφασίζει. Θα συμφωνήσω να αφουγκράζεται τις επιθυμείς των οπαδών.

Μέχρι εκεί.

Αν οι αποφάσεις του, στο σύνολό τους, δεν είναι αποδεκτές, τότε ας του πούνε να αποχωρήσει. Ας διαμαρτυρηθούν στο πλαίσιο της λογικής. Όχι να καταστρέψουν και να προκαλέσουν χάος για την ομάδα που αγαπούν.

Ο ΠΑΟΚ έχει συνέχεια και μετά τον Ζαγοράκη. Κι αν υπάρχει ενδεχόμενο να βρεθεί κάποιος να μπει μπροστά, κάποιος που , σίγουρα, δεν είναι ο Ζαγοράκης, αλλά, κάποιος που έχει χρήματα για να βάλει πλάτη στις δύσκολες μέρες, είναι βέβαιο ότι απομακρύνεται. Δεν θα επεκταθώ σε αυτό το τελευταίο, των επενδυτών. Δεν ξέρω αν υπήρξαν, αν υπάρχουν ή αν θα υπάρξουν ποτέ για τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι αυτό που με απασχολεί επί του παρόντος.

Θα πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε ότι αν μια απόφαση και στην προκειμένη περίπτωση, η επάνοδος του Σαλπιγγίδη, δεν είναι αποδεκτή από την πλειοψηφία των συμμετεχόντων, αυτό δεν είναι λόγος για να δημιουργείται ένταση και πολύ περισσότερο να κόβεται ο ομφάλιος λώρος της διοίκησης και των οπαδών και να οδηγούμαστε σε ακραίες καταστάσεις. Είτε από τη μια πλευρά (της διοίκησης) είτε από την άλλη (των οπαδών).

Από την άλλη, αν ο Σαλπιγγίδης παρουσιάζεται ως μια υπόθεση που προκάλεσε καθοριστική κόντρα, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια αφορμή κι όχι η σοβαρότερη αιτία για να διακοπεί η σχέση του Ζαγοράκη με τους συνδέσμους.

Ο Σαλπιγγίδης και η επανένταξή του ήρθε να προστεθεί στις αποτυχημένες επιλογές προπονητή στην προσπάθεια να βρεθεί ο καταλληλότερος. Ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά αποχωρήσεις που συνέβαλλαν σε έναν ανεξήγητο ανασχηματισμό της διοίκησης με αποτέλεσμα να έχουν αποχωρήσει ηγετικά στελέχη που ξεκίνησαν στο πλευρό του Ζαγοράκη. Κάτι τους απομάκρυνε.

Προστέθηκε επίσης η υπόθεση των Αράβων που κανείς δεν χειρίστηκε με προσοχή, αλλά, αντίθετα, προκάλεσε σοβαρές φθορές στην αξιοπιστία της διοίκησης.

Ενδεχομένως ο Ζαγοράκης να βρίσκεται σε σύγχυση εδώ και αρκετό καιρό. Και ίσως να μην το έχει κατανοήσει πλήρως. Δε αποκλείεται να στηρίζεται σε ορισμένους ανθρώπους που, σύμφωνα με τα γεγονότα, τον οδηγούν σε λανθασμένες κινήσεις ή στηρίζουν τις επιλογές του οι οποίες αποδεικνύονται αδύναμες και ευάλωτες.

Με όλα αυτά δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω κανενός είδους αντίδραση από την πλευρά των οπαδών και πολύ περισσότερο από την πλευρά όσων προκαλούν χάος. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τα τσογλάνια, τους άρρωστους που μπήκαν στο γήπεδο.

Κοιτάζοντας στο εσωτερικό της ομάδας, χωρίς να είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε το dna του κάθε ΠΑΟΚτσή παράγοντα ξεχωριστά, αλλά, εκτιμώντας με βάση όσα αποφασίζουν κι όσα προκύπτουν τουλάχιστο στη διάρκεια της φετινής περιόδου, είναι βέβαιο ότι υπάρχουν παραλείψεις και παρανοήσεις ή κάποιοι δεν έχουν σκοπό να κάνουν τίποτε περισσότερο από το να εισπράξουν λίγο από τη λάμψη μιας καρέκλας στη διοίκηση. Να φωτιστούν μπαίνοντας στη τροχιά ενός ανθρώπου με τη λάμψη του Ζαγοράκη, ενώ δεν θα ήταν ευδιάκριτοι στον ορίζοντα με γυμνό μάτι.

Σε αυτό, βεβαίως, υπάρχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης από τον ίδιο τον πρόεδρο Ζαγοράκη που δεν φαίνεται να έχει κατανοήσει πόσο σημαντική είναι η επιλογή των συμβούλων του ή, μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να επιλέξει σωστά. Ή κι αν την διαθέτει, δεν τα έχει καταφέρει ακόμη, όσο καλά θα περίμενε κανείς στον τέταρτο χρόνο της διοικητικής του παρουσίας.

Και είναι βέβαιο ότι η διοίκηση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το να έχεις κοντά σου μερικούς φίλους ή γνωστούς, δυό… πουλέν και έναν μέντορα που θα σε καθοδηγήσει σε μερικές δύσκολες υποθέσεις.

Νομίζω ότι τέτοιου είδους τακτικές, αργά ή γρήγορα θα αποτύχουν. Όταν θα δοκιμαστούν τις κρίσιμες μέρες μιας περιόδου (και δεν είναι λίγες, ειδικά φέτος), όχι μόνο θα αναδείξουν προβλήματα που υπήρχαν, αλλά, θα δημιουργήσουν νέα και ίσως μεγαλύτερα.

Για αυτά τα τσογλάνια ή μ…πανα, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Ζαγοράκης τα ξημερώματα της Πέμπτης, έχει προβληματιστεί πολλές φορές. Όσες φορές έβλεπε μπουκάλια ρετσίνας να προσγειώνονται γύρω από το κόρνερ και μερικά από αυτά να καρφώνονται με το στόμιο στο χορτάρι.

Ο ΠΑΟΚ αποφάνθηκε εδώ και αρκετό καιρό ότι δεν γίνεται τίποτε με τους λίγους που μπήκαν προχθές ή τους άλλους που πετούν τα μπουκάλια ρετσίνας. Λένε ότι δεν έχουν τις δυνάμεις να τους ελέγξουν στον απόλυτο βαθμό.

Από τη μια, αν πραγματικά συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε δεν είναι μ…πανα, είναι απλά μερικοί οπαδοί, σαν όλους αυτούς που μπαίνουν στο γήπεδο και δεν μπορεί να τους περιορίσει (να συλλάβει, δηλαδή) –όπως αποδεικνύεται- ούτε η αστυνομία.

Ποιος άλλος να τους απομονώσει; Ο σικιουριτάς με το μεροκάματο των 25 ευρώ που τρέμει το φυλλοκάρδι του μη φάει καμιά αδέσποτη στο κεφάλι; Ή το φιλαράκι του οπαδού που εκτελεί χρέη πορτιέρη και έχει τελικά το ελεύθερο να μπει στο γήπεδο με τους πυρσούς και τις κροτίδες και με μια κάσα ρετσίνες;

Αυτά δεν είναι κάτι καινούργιο. Σχεδόν και δυστυχώς, είναι αυτονόητα στα ελληνικά γήπεδα, ειδικά στις μεγάλες ομάδες.

Συγγνώμη που σας κούρασα, άφησαν κάτι στη μέση (σχετικά με το ρόλο των δημοσιογράφων) και πολύ σύντομα, μέσα στις επόμενες μέρες, να το συζητήσουμε.