Άκουσε ρε Ντουντού…

• Πως τα κατάφερε ο Ντουντού χθες και μου έσπασε τα νεύρα δύο φορές. Μία μέσα στο παιχνίδι και μία μετά το παιχνίδι!

• Διότι αδελφέ μου, όταν έχεις παίξει τόσο χάλια εσύ ο ίδιος, πως διάβολο βρίσκεις την όρεξη και πριν καν μπεις στο αεροπλάνο για να επιστρέψεις, πας και γράφεις στο τουίτερ, η, όπως αλλιώς το λένε. Και μου γράφεις ότι «δεν ήταν αυτός Ολυμπιακός» κλπ, κλπ.

• Αφού πρώτα μέσα στο παιχνίδι έχεις καταφέρει μέσα σε 12 δευτερόλεπτα (!!!), να δώσεις ακριβώς στη σέντρα την μπάλα στον Γκαρσία, χάνοντάς την μέσα από τα πόδια σου και αμέσως μετά να κοντέψεις να βάλεις (αυτο)γκολ στον Πάρντο από τα 30 μέτρα (!), πας και μου γράφεις και ιστορίες για αγρίους;

• Και στο κάτω κάτω, γράψε πρώτα για τον εαυτό σου. Γράψε ότι ‘αυτός δεν είναι Ντουντού’. Να πω ότι τουλάχιστον κάνεις μία ελάχιστη αυτοκριτική γι΄ αυτό το θλιβερό θέαμα που παρουσίασες επί 62 λεπτά.

• Ειλικρινά μου έσπασε τα νεύρα ο Ντουντού. Και νιώθω και λίγο αμήχανα, γιατί επειδή τον πιστεύω, παίρνω κατά καιρούς θέσεις υπέρ του, δεχόμενος και κριτική τελικά εγώ γι΄ αυτές τις θέσεις.

• Αντί να κάτσει να βρει τον εαυτό του, κάθεται και…

• Κάθε ημέρα και μία παρόλα. Σώπαινε και λίγο ρε αδελφέ. Παίξε λίγο μπάλα και μετά μίλα.

Κ. Νικολακόπουλος