Αθλητικά sites: Μια πίτσα με απ’ όλα

Αν κάποιοι από εσάς έχετε παρατηρήσει πως εδώ και αρκετό καιρό η, δημοσίως εκπεφρασμένη, αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων έχει μειωθεί και ταυτοχρόνως τα χαρακτηριστικά της έχουν αλλοιωθεί αισθητά, έχετε δίκιο. Όσοι μάλιστα παρατηρείτε το φαινόμενο πιο προσεκτικά, όντες στην «από μέσα» πλευρά του, γνωρίζετε ότι οι παράλληλοι μονόλογοι και -κυρίως- η λεκτική τραχύτητα, χυδαιότητα και αγένεια καταλαμβάνουν πλέον το βασικό κομμάτι του «μενού».

Σ’ ένα πεδίο ανοιχτό για μελέτη και κοινό για όλους, όπως το Ίντερνετ, ο καθρέφτης αυτής της συμπεριφοράς είναι αμείλικτος. Μέσα του βλέπεις τον τρελό αυτό χορό της «μη επαφής» και του «ο,τι-να-’ναι-νισμού» να διαδραματίζεται σε ταχύτητες ασύλληπτες για να παρέμβει και να αλλάξει τη ρότα του οποιοσδήποτε την ίδια ώρα που (με την κλιμακούμενη χαύνωση που τόσα χρόνια προσφέρει στους πελάτες της η τηλεόραση) το ενδιαφέρον του κόσμου παρουσιάζεται είτε σε εμμονική -αλλά βραχεία χρονικά μορφή- μέσω αόριστων διαμαρτυριών/κραυγών που συνοδεύονται από σωρεία εντυπωσιακών κοσμητικών επιθέτων, είτε με την πολυδιάσπαση του ενδιαφέροντος σε βαθμό που ο «πολίτης-κοινωνός» γίνεται στην καλύτερη «παροδικός αναγνώστης».

Τα ελληνικά αθλητικά sites αποτελούν το καλύτερο ίσως «έδαφος» για να δει πάνω του κάποιος το «ίχνος» που αποτυπώνεται από αυτή τη (δομική;...) αλλαγή. Πως; Αν ανατρέξετε στην περίφημη Alexa (παγκόσμιο site μέτρησης δικτυακής κίνησης) θα δείτε ότι το πρώτο ελληνικό site που επισκέπτονται οι Έλληνες -μετά το Google, το Facebook, το YouTube, το Yahoo, τη Wikipedia κλπ.- είναι αυτό που τώρα διαβάζετε. Πηγαίνοντας λίγο παρακάτω, θα δείτε ότι στην πρώτη 20άδα υπάρχουν άλλα τρία sites παρόμοιου περιεχομένου. Τέσσερα στο σύνολο, άρα εξαιρετικό και αντικατοπτριστικότατο δείγμα.

Τι παρατηρούμε σε αυτά; Αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα. Πρώτο και καλύτερο το γεγονός ότι πολύ συχνά πρώτες σε αναγνωσιμότητα ειδήσεις είναι κάποιες που υπό Κ.Σ. δεν θα έφταναν ούτε στο top100 της μέρας, όπως π.χ. ότι «από του χρόνου θα απαγορευτεί στους παίκτες να φοράνε κασκόλ». Δημοσιεύσεις, δηλαδή, που υπακούν σε μια αόρατη lifestyle «επιταγή» και δρέπουν τους «καρπούς» των hits από πλευράς αναγνωστών, ούσες εκ φύσεως στο περιθώριο της πραγματικής και ουσιαστικής ειδησεογραφίας η οποία περνάει σε δεύτερη μοίρα. Τι μας λέει αυτό; Όπως το δει κανείς. Μπορεί να περιγράφει από πλήρη αδιαφορία και αδυναμία ιεράρχησης, μέχρι «χάσιμο», μέχρι να εκφράζει την εσώτερη ανάγκη μερίδας κόσμου για cheap thrills.

Τα sites μελέτησαν το φαινόμενο αυτό και το καθένα πορεύεται τον δρόμο του με βάση τα εξαγόμενα συμπεράσματα. Κάποια επέλεξαν να επενδύσουν σε «βαριά», ανόθευτη ενημέρωση με μπόλικη ανάλυση. Άλλα να ποντάρουν στους υπερθετικούς, ομοιάζοντας με φαντάσματα αθλητικών εφημερίδων της δεκαετίας του ‘80. Κάποια έφτιαξαν, αγόρασαν ή συνεκμεταλλεύτηκαν parent sites στα οποία οδηγούν με content redirection (ανακατεύθυνση περιεχομένου) τους αναγνώστες, κάνοντάς τους έτσι «συμμέτοχους» σ’ ένα άτυπο κυνήγι θησαυρού (πουν’ το, πουν’ το άρθρο; Ψάξε, ψάξε, δεν θα το βρεις!). Άλλα πρόσθεσαν στην καθημερινή τους ροή πολιτικές και κοινωνικές ειδήσεις. Άλλα δημιουργούν κάθε ώρα 1-2 «θέματα» που ξεκινάνε από το τίποτα και καταλήγουν πάλι σ’ αυτό (ενώ ενδιάμεσα τσιμπάνε ηλεκτρονική αναγνωσιμότητα από τους πιτσιρι-commentators που γράφουν, για να μπαίνουν μετά όλοι οι υπόλοιποι, να διαβάζουν τα σχόλιά τους και να γελάνε μαζί τους). Κάποια έριξαν «στο τραπέζι» βυζιά και κώλους, φωτογραφίες από μπουζούκια, διαζύγια, κουτσομπολιά. Ρίχνουμε την απόχη κι ό,τι πιάσουμε.

Όλα τους πάντως, μηδενός εξαιρουμένου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο «αλλοίωσαν» αισθητά την πάλαι ποτέ αμιγώς αθλητική φυσιογνωμία τους. Μια απλή εξήγηση θα ήταν ότι στους χαλεπούς μιντιακούς καιρούς που διανύουμε, κάθε κίνηση που «δυναμώνει το οπλοστάσιο» είναι ωφέλιμη. Ωστόσο η πραγματικότητα καταγράφει ότι σε αυτό το «αυλάκι» δεν χώρεσε απλά πολύ νερό, πέρασε ολόκληρος ωκεανός από μέσα του. Και παρότι είναι αλήθεια ότι η πίτσα «σπέσιαλ», η «με απ’ όλα» μπορεί να χορταίνει, ενίοτε να είναι γευστική και -όπως πάντα- να τρώγεται με άνεση ακόμα και παγωμένη, είναι μεγαλύτερη αλήθεια ότι η προσεκτική επιλογή της ζύμης και ο σωστός συνδυασμός των υλικών είναι αυτά που κάνουν όλη τη διαφορά ανάμεσα στη «γαστριμαργική απόλαυση» και το -απλώς να γεμίζουμε το στομάχι μας- «τουρλουμπούκι».

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr