Ο τεχνικός διευθυντής του Ολυμπιακού, ο Βενγκέρ και ο… γκέι Σταλόνε

Του Μιχάλη Τσόχου

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες τα ονόματα των τεχνικών διευθυντών με τους οποίους φέρεται να συνομιλεί ο Ολυμπιακός και ομολογουμένως μου προκύπτουν αρκετές απορίες. Η σημαντικότερη από αυτές είναι τι κοινό έχουν οι τέσσερις πέντε υποψήφιοι με τους οποίους συζητά ο Ολυμπιακός. Ψάχνω το κοινό σημείο προκειμένου να μπορέσω να διαπιστώσω και την λογική με την οποία θα πορευτεί ο Ολυμπιακός από εδώ και στο εξής.

Δυστυχώς όμως όσο και να ψάξω δεν βρίσκω τι σχέση μπορεί να έχουν ο Μοντάλι, ο Καρεμπέ, ο Μαθία και ο Μπεκιριστάιν. Πώς συζητά ο Ολυμπιακός με όλους αυτούς είναι πραγματικά να απορείς διότι αν δεις το παρελθόν τους καταλαβαίνεις με την πρώτη ματιά ότι είναι τελείως διαφορετικές περιπτώσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει σχέδιο για το πώς θέλει να πορευτεί και ως εκ τούτου ψάχνει τον άνθρωπο που θα του βρει το σχέδιο. Κατά την άποψή μου αυτή είναι μία λάθος λογική. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να χαράξει ένα πλάνο και μετά να αναζητήσει τον τεχνικό διευθυντή που θα έχει τις προδιαγραφές να το υπηρετήσει καλύτερα.

Θέλει για παράδειγμα να στηριχτεί τα επόμενα χρόνια στις ακαδημίες του και να κάνει λιγοστές μεταγραφές. Τότε η ιδανική επιλογή μοιάζει ο Μπεκιριστάιν. Θέλει να κάνει πάρα πολλές μεταγραφές από όλο τον κόσμο (όχι ακριβές απαραίτητα) τότε η ιδανική λύση είναι ο Μαθία που μαζί με τον Μπενίτεθ ξεπέρασαν τις 60 μεταγραφές στη Λίβερπουλ. Θέλει έναν τεχνικό διευθυντή με αυξημένες αρμοδιότητες που η δουλειά του δεν θα είναι μόνο να βρίσκει παίκτες αλλά να κινεί τα νήματα στο σύλλογο γενικώς, τότε η ιδανική επιλογή είναι ο Μοντάλι, ο οποίος θα οργανώσει καλύτερα την ΠΑΕ αλλά λίγο θα ασχοληθεί με τη δουλειά του σκάουτερ - τεχνικού διευθυντή. Για αυτήν ο Ιταλός μάλλον θα προσλάβει ανθρώπους. Θέλει για το πόστο του τεχνικού διευθυντή, έναν άνθρωπο με… Ολυμπιακό παρελθόν και ευρωπαϊκό κύρος που το προφίλ του θα ανεβάσει στα μάτια των Ευρωπαίων τον σύλλογο. Τότε ο ιδανικός είναι ο Καρεμπέ. Τι θα κάνει ο Γάλλος με το ζήτημα των μεταγραφών, είναι ένα ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί, διότι δεν έχει παρελθόν που να μας επιτρέπει να έχουμε καλή ή κακή άποψη.

Και μην ξεχνάμε όλοι αυτοί οι τελείως διαφορετικοί υποψήφιοι για το ρόλο του τεχνικού διευθυντή θα πρέπει να ταιριάξουν αρμονικά με τον Βαλβέρδε στον οποίο ο κύριος Μαρινάκης έχει πει δημόσια ότι «έχει τα κλειδιά του μαγαζιού».
Ο τεχνικός διευθυντής σε μία ποδοσφαιρική ομάδα είναι απολύτως απαραίτητος και ο ρόλος του πολύ σοβαρός. Τόσο σοβαρός όσο και του προπονητή. Και η πρόσληψή του είναι μία πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση για να κάνει ο Ολυμπιακός casting σε όποιον κάτσει. Πρέπει πρώτα να αποφασίσει τι θέλει να κάνει και ποιος θα είναι ο ρόλος του νέου τεχνικού διευθυντή και μετά να μιλήσει με υποψήφιους που ταιριάζουν στο συγκεκριμένο ρόλο.

Το ίδιο ισχύει και για τους προπονητές. Ο Μουρίνιο και ο Βενγκέρ είναι εξαιρετικοί προπονητές. Αν όμως στην ομάδα σου θέλεις τίτλο αύριο το πρωί θα πάρεις τον Μουρίνιο και θα ανοίξεις και το πορτοφόλι σου. Αν θέλεις να μην χαλάσεις λεφτά και να φτιάξεις μία ομάδα που θα παίξει ωραίο και ελκυστικό ποδόσφαιρο μετά από 2 -3 χρόνια θα πάρεις τον Βενγκέρ. Αν κάνεις το ανάποδο δεν σημαίνει ότι ο Μουρίνιο και ο Βενγκέρ δεν είναι καλοί στη δουλειά τους, αλλά ότι εσύ διάλεξες λάθος άνθρωπο.

Ολο αυτό που γίνεται τώρα στον Ολυμπιακό μου μοιάζει σαν να έχει κάποιος έναν ρόλο για μία μεγάλη ταινία του Χόλυγουντ και να έχει φωνάξει για casting τον Σταλόνε, τον Ρόμπιν Ουίλιαμς, και τον Σον Πεν. Όταν λίγο αργότερα μαθαίνουμε ότι ο ρόλος αφορά έναν gay πρωταγωνιστή όλοι έχουν την απορία για ποιον ακριβώς λόγο ανάμεσα στους υποψήφιους ήταν και ο Σταλόνε…