FC: Ώρα να τους κάνει ο Μπλάνκο καψώνι

Το καλοκαίρι του 2009 βρήκε τον Ίσμαελ Μπλάνκο να συμπληρώνει τη δεύτερη σεζόν του στην ΑΕΚ με συνολικό απολογισμό 44 γκολ σε 87 παιχνίδια. Όλα καλά, όλα ανθηρά, όλα υπέροχα. Λεφτά υπήρχαν (ακόμα) και οι δηλώσεις του κ. Θανόπουλου ακολουθούσαν το momentum: «Ο Ίσμαελ είναι η σημαία μας, σύντομα θα προχωρήσουμε σε πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του έτσι ώστε να μείνει για πάντα στην ομάδα». Και χαιρόταν ο κόσμος και φούντωνε ο ενθουσιασμός.

Ένα χρόνο μετά τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην. Η φορολόγηση στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών ανεβαίνει από το 21% στο 45%, ο Αργεντινός έχει πετύχει μόλις 9 γκολ στο πρωτάθλημα, ο Σκόκο είναι ο νέος λαϊκός ήρωας και ο Τζεμπούρ ο νέος «αναντικατάστατος». Αργά αλλά σταθερά από την φράση «τσουρουκάς, αλλά την βάζει στα δίχτυα πιο συχνά από οποιονδήποτε άλλον» αφαιρούνται μία-μία οι λέξεις μέχρι να μείνει μόνο το «τσουρουκάς».

Αυτό είναι το σημείο που πέφτει η πρώτη «κεραμίδα». Η πρόταση γίνεται... μόνο που είναι για επέκταση συμβολαίου με μείωση αποδοχών αντί για αύξηση (350.000 ευρώ ετησίως από 390.000 που έπαιρνε). Λίγο αργότερα ο Ντούσαν Μπάγεβιτς τον «καψωνάρει» στο παιχνίδι με την Χάιντουκ Σπλιτ. Κάπου εδώ ξεκινάει ο τελευταίος κύκλος της «ομορφιάς» που φτάνει χρονικά ως εδώ. Με τον Μπλάνκο, μέσω του κ. Μπέρος, να ζητάει ακατέβατα 700.000 ευρώ και την ΑΕΚ, που εν τω μεταξύ βλέπει τα οικονομικά της περιθώρια να στενεύουν μέρα με τη μέρα, να έχει θέσει ως «ταβάνι» τα 500.000. Οι συγκεκριμένοι αριθμοί δημοσιεύονταν απαράλλακτοι επί δύο περίπου μήνες χωρίς ουσιαστικά να έχει γίνει νέα προσέγγιση, πόσο μάλλον σύγκλιση μεταξύ των δύο πλευρών.

Όταν όμως ο Τζεμπούρ αποδεσμεύθηκε, το σκηνικό άλλαξε και μια σημαντική αλήθεια ήρθε στο φως: την ώρα που ο κόσμος της ΑΕΚ θεωρούσε δεδομένο ότι τα χρήματα που η ομάδα εξοικονόμησε από το συμβόλαιο του Αλγερινού θα χρησιμοποιούνταν αυτομάτως στην ανανέωση αυτού με τον Μπλάνκο, η διοίκηση της ομάδας αρχικά με την στάση της έδειξε ότι μάλλον προτιμά να τα κρατήσει «κάβα» για άλλες τρέχουσες ανάγκες. Όταν οι αντιδράσεις άρχισαν να πυκνώνουν, έκανε μια κίνηση «καλής θέλησης» διαρρέοντας ότι θα ανεβάσει την προσφορά της στα 550.000 συν μπόνους. Ο Μπλάνκο δεν συγκινήθηκε. Ήταν σαφές ότι ήθελε να ακούσει τουλάχιστον τον αριθμό «6» στην αρχή της πρότασης (όσοι και οι μήνες που τον έχουν στο «περίμενε»). Ο κόσμος εξακολουθεί να πιέζει, πιο έντονα και πιο άμεσα αυτή τη φορά. Και η πρόταση τελικά, έστω και με τα χίλια ζόρια, έρχεται.

Ο Μπλάνκο μπορεί να την αποδεχτεί, μπορεί και να την απορρίψει. Αν πράξει το δεύτερο όμως, κανείς δεν θα του κρατά κακία καθώς άπαντες αναγνωρίζουν την Ιώβεια υπομονή που έχει κάνει όλο αυτό τον καιρό και προσμετρούν στα θετικά του πως η υπόθεση αυτή ουδέποτε τον επηρέασε στον αγωνιστικό τομέα. Στη συνείδηση των φίλων της ομάδας, ακόμα και τώρα, ο Αργεντινός είναι ο «ριγμένος» της ιστορίας και η διοίκηση η «υπόλογη». Και εφόσον τα ρεπορτάζ που κατέγραψαν το «χρονικό» της υπόθεσης είναι αληθή ως προς τις λεπτομέρειες, έτσι ακριβώς έχει η κατάσταση.

Ο Μπλάνκο, είναι η αλήθεια, δεν δείχνει εκδικητικός τύπος. Ποιος, όμως, θα του έριχνε άδικο αν αποφάσιζε να τρενάρει με τη σειρά του για το επόμενο χρονικό διάστημα τη διοίκηση με την απάντησή του; Να «παίξει» μαζί τους, όπως έπαιξαν κι αυτοί τόσο καιρό με τον ίδιο και το επαγγελματικό του μέλλον. Να πάρει π.χ. αύριο τον κ. Αδαμίδη και να του πει «όχι 600 + 150 χιλιάδες για το πρωτάθλημα, θέλω και τον Λεονάρντο με ελευθέρας». «Τι να τον κάνεις;» θα του απαντήσει ο πρόεδρος. «Τι σε κόφτει εσένα, τον θέλω για να παίζουμε μονάκια στον ελεύθερο χρόνο μου, μού τον δίνεις;». Ή ακόμα «θέλω 600 + μια δήλωση πίστης από τον Χιμένεθ στο πρόσωπό μου + διαρκείας στα Friday’s της Κηφισιάς + 20 μάρκες για τα συγκρουόμενα στα “Αηδονάκια”». «Ορίστε;» θα αναρωτηθεί εμβρόντητος ο κ. Αδαμίδης. «Όπως σου τα λέω, πρόεδρε. Δεν θα με τρελάνετε εσείς, θα προλάβω να σας τρελάνω εγώ πρώτος!».

Γιάννης Τσαούσης