FC: Ο Βίκτορ Μουνιόθ και οι 17 βαθμοί διαφοράς από τον Ζεσουάλντο Φερέιρα

H μοίρα του προπονητή στην Ελλάδα, καλώς ή κακώς, σφραγίζεται από τα αποτελέσματα. Καμιά φορά, ακόμα κι από τα αποτελέσματα σε φιλικά, αν θυμηθούμε την περίπτωση του Τιμούρ Κετσπάγια και την απόλυσή του από τον Ολυμπιακό, μετά από μια φιλική πεντάρα από τον Εργοτέλη, παρόλο που είχε βάλει την ομάδα στους ομίλους του Champions League και τον είχε αήττητο στο πρωτάθλημα. Καμιά φορά επίσης κριτήριο δεν είναι καν τα αποτελέσματα που έχουν έρθει, αλλά αυτά που φοβόμαστε μήπως έρθουν, όπως συνέβη με την τελευταία θητεία του Τάκη Λεμονή (πάλι) στον Ολυμπιακό, όπου μετά από τα δυο πρώτα «διπλά» στο Champions League σε Ρώμη και Βρέμη και παρά την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα, ο Σωκράτης Κόκκαλης τον έδιωξε διότι φοβόταν ότι θα χανόταν το πρωτάθλημα.

Στην ίδια περίπου λογική, ο Γιτζάκ Σουμ ήταν «προπονητάρα» επειδή κατέκτησε το νταμπλ (κι έφυγε «νύχτα» λίγους μήνες μετά) και ο Βίκτορ Μουνιόθ «ανεπαρκής», μια που επί των ημερών του ο Παναθηναϊκός τερμάτισε 17 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό. Κι ας «έβγαλε» τον Νίνη ο Μουνιόθ κι ας λένε μέχρι σήμερα όσοι συνεργάστηκαν μαζί του πόσα πολλά έμαθαν απ’ αυτόν. Αν αντί για 17 βαθμούς, τερμάτιζε 3 ή 5 ή έστω 7 από την κορυφή, ίσως ο Ισπανός παρέμενε, έκανε αυτός την προετοιμασία για την επόμενη χρονιά, εισηγούνταν τις μεταγραφές, δημιουργούσε τον «δικό του» Παναθηναϊκό. Αν, αν, αν... Σε παρόμοια λογική ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είναι ο «Πολυνίκης» και ο «Μόνος Προπονητής» που μπορεί να φτιάξει μια ομάδα, άσχετα αν σήμερα παίζει το ίδιο πράγμα που έπαιζε και πριν από 10 ή 15 χρόνια, παρόλο που το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει ολοκληρωτικά από τότε. Και ο Μανόλο Χιμένεθ είναι η «Μεγάλη Ελπίδα», ακριβώς επειδή είναι άφθαρτος και φροντίζει να κολακεύει τ’ αυτιά των οπαδών με όμορφα λόγια - αν όμως ο Ντούσαν είχε αφήσει εκτός 11άδας σε ντέρμπι τον Σκόκο, τον Μπλάνκο και τον Καφέ και έβαζε τους «- ιτς» (που στην περίπτωση του Χιμένεθ είναι ο Μίτσελ και ο Μπαχά), τα βατράχια στις εξέδρες θα ήταν περισσότερα κι από τις εμφανίσεις του Κέρμιτ στο «Μάπετ Σόου».

Ο Βαλβέρδε εμφανίζει φέτος έναν Ολυμπιακό που παίζει από την αρχή της χρονιάς ποδόσφαιρο κατοχής, με το ίδιο πάνω - κάτω στυλ εντός και εκτός, σε ντέρμπι και σε «εύκολα» παιχνίδια. Έπρεπε όμως να φτάσει η 21η αγωνιστική και να κερδίσει το σημαντικό εκτός έδρας παιχνίδι με τον Άρη για να τον παραδεχθούν οι «επικριτές» του, που τον κατηγορούσαν ότι είναι λούζερ κι ότι στα δύσκολα η ομάδα είναι πολύ σοφτ κι ο ίδιος «λίγος». Έλεγαν και διάφορα για τον Φουστέρ, το «βύσμα» του Βαλβέρδε, αλλά με διπλή κυβίστηση και τριπλό άξελ τα πήραν πίσω. Κωλοτούμπες ανάλογης καλλιτεχνικής αξίας κάνανε ή κάναμε και για την περίπτωση του Ζεσουάλντο Φερέιρα. Χρεώθηκε αποκλειστικά τις απώλειες βαθμών, πιστώθηκε τις τελευταίες νίκες και την αγωνιστική αλλαγή προς το καλύτερο.

Μόνο που η ιστορία μπορεί να μην γράφεται με «αν» και «ενδεχομένως», αλλά στην περίπτωση του Φερέιρα ίσως κάνει μια εξαίρεση: αν δεχτούμε ότι ο Πορτογάλος είναι τελικά όχι απλά καλός προπονητής, αλλά και ο κατάλληλος για να φτιάξει τον αυριανό Παναθηναϊκό, άρα ότι πρέπει να παραμείνει και μετά το τέλος της τρέχουσας σεζόν, ίσως η παραμονή του να σφραγιστεί από αποτελέσματα που δεν θα του δώσουν ούτε τον πρωτάθλημα, ούτε την πρόκριση στο κύπελλο. Εκείνο το 3-2 με την ΑΕΚ για το κύπελλο, το 0-1 στην Τούμπα και το 3-1 με την ΑΕΚ για το πρωτάθλημα, άφησε - πέρα από γλυκιά γεύση στο στόμα των φίλων του Παναθηναϊκού - και τη διαφορά σε αξιοπρεπή επίπεδα. Το επόμενο Σαββατοκύριακο μπορεί να παραμείνει στα ίδια επίπεδα, να πάει στους 10 ή στους 4. Αλλά ακόμα κι αν πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός (που είναι και το πιο πιθανό ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του ντέρμπι), στους 17 δεν θα πάει. Άρα ο Φερέιρα δεν θα έχει την τύχη του Μουνιόθ. Κανένας δεν θα ζητάει επιτακτικά «να γυρίσει σπίτι του ο μπάρμπας».

Δεν θα χρειαστεί να ψάχνουμε για προπονητή, με τον κίνδυνο να μας κληρώσει κανένας Μπάκε πάλι. Και με υποθήκη μερικές σημαντικές νίκες και μια αγωνιστική αναμόρφωση, λίγο αφότου ήρθε και κατάφερε να αξιολογήσει και να αξιοποιήσει το έμψυχο υλικό της ομάδας και με μερικές προσθήκες στα όρια του εφικτού, να του εμπιστευτεί η διοίκηση τα κλειδιά της ομάδας για την επόμενη σεζόν. Αν ο Παναθηναϊκός κερδίσει στο Φάληρο και τελικά χάσει το πρωτάθλημα, τουλάχιστον θα έχει πέσει στη μάχη «ένδοξα». Ήττα, αλλά με τον Φερέιρα νικητή, να σχεδιάζει την ανασύνταξη για τις επόμενες μάχες, υπό καλύτερες προϋποθέσεις.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr