FC: Οι εναλλακτικές προεδρικές «ντόπες»

Διάβαζα για τις «ντόπες του Μαρινάκη στου Ρέντη», που θυμίζουν τις «ντόπες του Πατέρα στην Παιανία», οι οποίες θύμιζαν τις «ντόπες του Κόκκαλη» ή του Βαρδινογιάννη ή του Μελισσανίδη ή του Ζαγοράκη ή όποιου άλλου και πάει λέγοντας. Μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν, οι «ντόπες» μένουν ίδιες και οι κουβέντες είναι ένα ατέλειωτο copy - paste, με αλλαγμένο απλά το όνομα του αντιπάλου.

Οι κωδικές φράσεις είναι:
α) Μη φοβάστε τίποτα
β) Παίξτε δυνατά από το πρώτο λεπτό
γ) Αυτό είναι το πιο κρίσιμο παιχνίδι για μας
δ) Μένουν ακόμα Χ τελικοί (όπου «Χ», βάζουμε τον αριθμό των παιχνιδιών που απομένουν)
ε) Πιστεύω σε σας, παίξτε σύμφωνα με τις δυνατότητές σας
στ) Κάντε τον κόσμο της ομάδας περήφανο

Φράσεις μπόνους, μπορεί να είναι:
α) Αν δεν κερδίσετε, θα έχετε πρόβλημα
β) Νικήστε και τον αντίπαλο και τους διαιτητές και το παρασκήνιο
γ) Το πριμ για τη νίκη είναι το Τάδε ποσό
δ) Κότες - πελάτες - λαγοί - (μπιπ) τον (μπιπ) τον Ολυμπιακό/ Παναθηναϊκό ή όποιον άλλον

Το αν έχουν αποτέλεσμα οι «προεδρικές ντόπες», είναι κάτι που το δείχνει πάντα η επομένη του παιχνιδιού. Το αν οι παίκτες νιώθουν τη «ντόπα», είναι συνάρτηση της καταγωγής τους (Έλληνες ή ξένοι), της προσωπικότητάς τους, της ηλικίας τους, του συμβολαίου τους (και του χρονικού του ορίζοντα) και του παρουσιαστικού του προέδρου (ύψος, βάρος, παράστημα, ντύσιμο, αριθμός φουσκωτών - παρουσία τους ή όχι στον περιβάλλοντα χώρο).

Το αν «χρειάζονται» επίσης «ντόπες», απειλές, πριμ, μπινελίκια ή «ζντο» από τον εκάστοτε Πρόεδρο για να αποδώσουν καλύτερα, να σφίξουν οι πισινοί, να είναι σε εγρήγορση, να τα δώσουν όλα για τη φανέλα και τον κόσμο, είναι κάτι που προσωπικά δεν γνωρίζω. Ίσως καλύτερα είναι να γίνει μια έρευνα σε ποδοσφαιριστές, με τη βοήθεια ψυχολόγου, ώστε να δούμε αν η προσδοκία της επιβράβευσης ή ο φόβος της «τιμωρίας» ή η αγριεμένη φάτσα ενός παράγοντα ή το ακριβό κοστούμι και τα «τεχνοκρατικά» του λόγια επενεργούν θετικά, αρνητικά ή αδιάφορα στους παίκτες και σε ποιους συγκεκριμένα. Αν χρειάζονται «μαστίγιο», «καρότο», ή «μαστίγιο και καρότο» στη σωστή δοσολογία.

Εγώ πιστεύω ότι θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν ένας Πρόεδρος πέρναγε μια βόλτα από το προπονητικό της ομάδας του πριν από έναν σημαντικό αγώνα, μάζευε τους παίκτες σε μια άκρη κι αντί για τα παραδοσιακά «πάμε γερά» και «μην φοβηθείτε τίποτα», επέλεγε μια «εναλλακτική θεραπεία»: να τους πει ένα καλό ανέκδοτο. Ή μια ωραία ιστορία ζωής από τότε που αγωνιζόταν να κλείσει μια μεγάλη επιχειρηματική συμφωνία. Ή αν καθόντουσαν όλοι μαζί να δουν μια ωραία ταινία στο dvd. Ή να τους δώσει το αυτοκίνητό του να κάνουν μπαντιλίκια στο πάρκινγκ του προπονητικού. Ή να παίξουν ένα τουρνουά όλοι μαζί στην παιχνιδοκονσόλα (όπου θα είχε πλάκα να ακούσουμε τα σχόλιά του για συγκεκριμένους παίκτες). Κάτι άλλο τέλος πάντων, πέρα από τις παραδοσιακές «ντόπες», που περνάνε από γενιά σε γενιά Ελλήνων παραγόντων.

Στείλτε τις προτάσεις και τις ιδέες σας για «προεδρικές ντόπες» που σπάνε τη ρουτίνα και την ατέλειωτη συνήθεια και ίσως φιλοξενήσουμε τις πιο ενδιαφέρουσες, ανατρεπτικές και «φευγάτες» σε ένα επόμενο κείμενο, παραμονές του ντέρμπι.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr