Η προσφορά θα κρίνει την τιμή

Σύμφωνα με μία ρήση του Γάλλου μαθηματικού Ανρι Πουανκαρέ «τα μαθηματικά είναι μία τέχνη να λες τα ίδια πράγματα με διαφορετικά ονόματα»! Το ακριβό ή το φτηνό στο ποδόσφαιρο δεν το κρίνει κανείς τη στιγμή που συμβαίνει, αλλά το αποτιμά σε βάθος χρόνου.

Πάντα κάθε μεταγραφή, πανάκριβη, φτηνή, ελεύθερη, δύσκολη ή εύκολη, είχε ως καθρέπτη μόνο το γήπεδο! Και το αν αποδεικνύεται καλή ή κακή η μεταγραφή δεν το οριοθετεί το ποσό της, αλλά η προσφορά του παίκτη στην ομάδα. Ισχύει σε όλο τον κόσμο.

Οταν η Λίβερπουλ πλήρωνε 21 εκατομμύρια λίρες για τον Τόρες, έλεγα στον αέρα του NovaΣΠΟΡ FΜ 94,6 πως μου ακούγονταν πολλά, όταν την ίδια ώρα η Μπαρτσελόνα με πολύ λιγότερα έπαιρνε τον Ανρί. Ποια ήταν η προσφορά του Γάλλου στην Μπάρτσα και ποια του Ισπανού στη Λίβερπουλ δεν τίθεται καν σε σύγκριση, οπότε το να τον δίνεις μάλιστα σε υπερδιπλάσια τιμή τέσσερα χρόνια μετά κι ενώ δεν είναι στα καλύτερά του ακούγεται super deal. Αν η πρόταση ερχόταν ακριβώς πριν από ένα μήνα, με τον Τόρες να περιφέρεται μέσα στο γήπεδο σαν σκιά κι έχοντας να σκοράρει σχεδόν δύο μήνες, ακόμα και ο πιο φανατικός οπαδός της Λίβερπουλ θα έλεγε «ναι» φωνάζοντας.

Η εικόνα του αναγεννημένου Ισπανού στα ματς που είναι ο Νταλγκλίς στον πάγκο έφερε και πάλι στον κόσμο τις αναμνήσεις από τον Τόρες που σκόρπιζε τις αντίπαλες άμυνες, μέχρι και πριν από δύο χρόνια, αλλά με το χέρι στη καρδιά, ποιος πιστεύει πως αυτό θα συνεχιζόταν αν η Λίβερπουλ έλεγε «όχι» στην απαίτησή του να φύγει; Και ποιος εγγυάται πως το καλοκαίρι θα ερχόταν αντίστοιχη πρόταση; Οπότε καλά έκαναν και δέχτηκαν στο «Ανφιλντ», αλλά τα 35 εκατομμύρια λίρες να πάνε για τον Αντι Κάρολ αξίζουν τον κόπο; Και εδώ θα φτάσουμε και πάλι στο ίδιο συμπέρασμα: το αν είναι ακριβός θα το αποτιμήσει μόνο η προσφορά του.

Οπως και του Σουάρες. Αν οι δύο τους δώσουν στην αναιμική επίθεση της Λίβερπουλ, της οποίας το 60% των γκολ τα τελευταία δύο χρόνια τα έχει πετύχει ο Τόρες, συνολικά το κάτι παραπάνω, τότε η απόσβεση θα έχει αρχίσει. Ομως, ναι, με μία πρώτη ματιά το να κοστίζει τα ίδια λεφτά ο Νταβίδ Βίγια με τον 22χρονο φορ της Νιούκαστλ δεν βγάζει νόημα. Οπως και το να στοιχίζει ο Ντάρεν Μπεντ, με επίδοση στην Πρέμιερ Λιγκ ένα γκολ ανά δύο αγώνες, 12 εκατομμύρια λιγότερα από τον Κάρολ. Ομως, μόλις πριν από δύο εβδομάδες όλοι έγραφαν πως ο Μπεντ πληρώθηκε πανάκριβα από την Αστον Βίλα, αλλά μόλις σκόραρε κατά της Μάντσεστερ Σίτι η συζήτηση άλλαξε ρότα!

Οταν η Μπαρτσελόνα πλήρωνε 40 εκατομμύρια ευρώ πριν από οκτώ χρόνια για να πάρει τον Μαρκ Οφερμαρς, τότε που το σύμπαν είχε τρελαθεί με τα χρήματα των δορυφορικών πλατφορμών, έμοιαζε μεγάλο το ποσό, αλλά λογικό για την παράλογη εκείνη εποχή. Με απόσταση από το γεγονός και με την αποτίμηση της προσφοράς εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο ακριβά πλήρωσαν οι Καταλανοί τον Ολλανδό, ενώ δεν τους πρόσφερε απολύτως τίποτα. Ο Ετό, που κατέκτησε τίτλους αν και κόστισε ελάχιστα, μπήκε στη ζυγαριά μαζί με 45 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτηθεί από την Ιντερ ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, που απέτυχε παταγωδώς στην Καταλωνία, αλλά βρέθηκε η Μίλαν και τον πλήρωσε «χρυσό», μειώνοντας τη χασούρα της Μπάρτσα. Στο Μιλάνο, όμως, οδηγεί τους «ροσονέρι» στο πρώτο σκουντέτο από το 2004, οπότε αν συμβεί αυτό θα έχει βγάλει και με το παραπάνω τα λεφτά του!

Επίσης για την Τσέλσι τι ακριβώς σημαίνει ακριβό; Οταν ο Τόρες, που όμοιός του στην αγορά όταν είναι γερός δεν υπάρχει για να παίξει στην κορυφή σε σύστημα 4-2-3-1 (και δεν το λέω εγώ, αλλά το φόρουμ των ομοσπονδιακών προπονητών μετά το Euro του 2008), κοστίζει 50 εκατομμύρια λίρες κι ο Αμπράμοβιτς έχει πληρώσει στην Πόρτο 22 εκατομμύρια για τον Φερέιρα και 18 εκατομμύρια για τον Μποσίνγκουα, δηλαδή δύο δεξιούς μπακ, καταλαβαίνετε για τι πράγμα συζητάμε! Αν ο Τόρες με τα γκολ του χαρίσει στον Ρώσο το Τσάμπιονς Λιγκ που αποζητεί απεγνωσμένα όλα αυτά τα χρόνια, πόση σημασία θα έχουν αυτά τα λεφτά;

Το 2001 όταν ο Ζιντάν πήγε στη Ρεάλ (μεταγραφή που μέχρι τη μετακίνηση του Ρονάλντο το 2009 ήταν πρώτη στη λίστα των πιο δαπανηρών παγκοσμίως, με σχεδόν 50 εκατομμύρια ευρώ) είχε δηλώσει πως δεν πιστεύει πως αξίζει τόσα χρήματα. Αυτά που πρόσφερε, όμως, συν το μυθικό γκολ στη Γλασκώβη το 2002, που έδωσε στη Ρεάλ το ένατο Κύπελλο Πρωταθλητριών, αποδεικνύουν το αντίθετο!

Κι όσο προκλητικά ακούγονται τα νούμερα, η αλήθεια είναι πως πάντα η κάθε μεταγραφή για την εποχή της προκαλούσε σάλο. Οι συνεχείς μεταγραφές του Βιέρι πριν από μία δεκαετία ανάγκασαν μέχρι και τον πάπα να κάνει δήλωση, ενώ κάποιος άνεργος Ιταλός αυτοκτόνησε!

Τον Φλεβάρη του 1979 ο Τρέβορ Φράνσις κατέρριψε κάθε ρεκόρ στη Βρετανία, όταν έσπασε το ψυχολογικό φράγμα του 1 εκατομμυρίου λιρών, για να αφήσει την Μπέρμιγχαμ για τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Οταν λίγους μήνες μετά με δική του κεφαλιά η Φόρεστ πήρε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, ο Μπράιαν Κλαφ, εκκεντρικός όπως πάντα, μίλησε με σκληρή γλώσσα για όσους τον κατηγορούσαν πως πλήρωσε πολλά για τον Φράνσις. «Είναι πολλά λεφτά φώναζαν κάποιοι πριν από λίγο καιρό. Εγώ έχω την εντύπωση πως έκανα την κλοπή του αιώνα».

Τα αποτελέσματα σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουν τις μαθηματικές πράξεις να έχουν διαφορετικά ονόματα! Κι αποδεικνύουν αν κάποιος τελικά κόστισε πολύ ή λίγο!