Η λάσπη στον Πατέρα μας «λερώνει» όλους

Τα όσα γράφουν σχεδόν σε μόνιμη βάση ο «πρασινοφρουρός» και το «Derby» σε βάρος του Νικόλα Πατέρα είναι λίγο πολύ γνωστά.

Δεν πρόκειται για κατηγορίες της τελευταίας στιγμής ούτε για πράγματα που έφτασαν τώρα στ’ αυτιά του πρώην προέδρου.
Άλλωστε κάτι τέτοιο του έγραφα το περασμένο καλοκαίρι όταν και πήρε την απόφαση να παραιτηθεί από την προεδρία της ΠΑΕ.

Σε κάθε περίπτωση ο υπαινιγμός και ο χαρακτηρισμός είναι ένα είδος που πρέπει να πάψει να ευδοκιμεί στη δημοσιογραφία. Υπό την έννοια αυτή ο Νικόλας Πατέρας έχει με κάθε νόμιμο τρόπο το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Θα μπορούσε ασφαλώς να το κάνει αυτό παραμένοντας στο Δ.Σ της ΠΑΕ. Εκείνοι που θα δυσκολεύονταν να τον κοιτάξουν στα μάτια είναι αυτοί που ο Πατέρας θεωρεί ότι κρύβονται, καθοδηγούν ή ανέχονται αυτά τα δημοσιεύματα.

Η παραίτησή του φέρνει τον Παναθηναϊκό ένα ακόμη βήμα κοντά στη διάλυση αυτού που ονομάστηκε πολυμετοχικότητα.
Στη χώρα μας μιλάμε συχνά για τη δύναμη του Τύπου ως Τέταρτης Εξουσίας. Είναι απορίας άξιο πώς τα καταφέρνουν εφημερίδες περιορισμένης κυκλοφορίας να προξενούν τέτοια ρήγματα.

Το δικαίωμά τους στην κριτική και την απόρριψη δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει κανείς. Χαρακτηρισμοί και υπονοούμενα είναι το πρόβλημα.

Συμβαίνει όμως με τον Τύπο. Όσο επικίνδυνο είναι να τον χαϊδεύεις τόσο πιο πολύ εκτίθεσαι στον κίνδυνο να σε δαγκώσει όταν σταματήσεις το χάιδεμα. Ο κ. Πατέρας γνωρίζει ότι ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα και με τους οργανωμένους οπαδούς.

Εκείνοι που τον αποθέωναν ότι «έσκισε» τον Κόκκαλη τώρα αδιαφορούν γιατί βλέπουν ότι δεν κάνει το ίδιο με τον Μαρινάκη. Και ξεχνούν ότι πέρσι με τον Πατέρα στο τιμόνι πήραν το νταμπλ.

Έτσι μια θεμιτή όσο και σκληρή κριτική για λάθη, αδυναμίες και παραλείψεις μετατρέπεται σε λάσπη. Ε, πάει πολύ να νομίζουμε οι υπόλοιποι ότι από αυτή τη λάσπη τη βγάζουμε καθαρή.

Όμως και η παραίτηση του Νικόλα Πατέρα δεν τον διευκολύνει σε τίποτα. Ίσα-ίσα θα θεωρηθεί ως πλήρης παράδοση των όπλων και οριστική αναχώρηση.