Οι ανόητοι πανηγυρισμοί και το κράτος της κοινωνικής αναλγησίας

Πάνε σχεδόν δεκαπέντε χρόνια από τότε που ο Αλφρέντο ντι Στέφανο αποκάλεσε «γελοίους» τους πανηγυρισμούς κάποιων γκολ. «Κάνουν τούμπες, βγάζουν μπλούζες, βάζουν τα δάχτυλα στο στόμα, πέφτουν στο έδαφος και κάνουν βουτιές. Κάποιος ας τους πει πως είναι ενήλικες και η εικόνα αυτή είναι γελοία», ήταν τα σχόλια του μεγαλύτερου ποδοσφαιριστή που φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Πού να έβλεπε και τα καινούργια τρεντ, σαν αυτό που εμφάνισε ο Μήτρογλου στη Νέα Σμύρνη. Ενα παιδί με όλα τα καλά του κόσμου στα πόδια του, αληθινό ταλέντο με έφεση στο σκοράρισμα, αλλά δυστυχώς με το μυαλό του πάνω από το κεφάλι.

Ενα παιδί που δεν προσγειώθηκε ούτε όταν πέρυσι ο Σωκράτης Κόκκαλης του έβαλε χέρι για τους πανηγυρισμούς με τα πιστόλια. Οι υπέρμαχοί του βλέπουν σε αυτόν ένα μεγάλο παιδί. Οι εχθροί του καλύτερα να μην αναπαράγουμε με τι κοσμητικά επίθετα τον τιμούν! Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ο Μήτρογλου δεν είναι κακό παιδί. Είναι ενήλικας και επαγγελματίας κι οφείλει να σκέφτεται πως η χρησιμότητά του (αυτή η έφεση στο γκολ) είναι ο λόγος που μία ομάδα τον θέλει. Αν υπολογίσουμε πως είναι παιδί, τότε πρέπει να τιμωρηθεί για παιδαγωγικούς λόγους. Αν τον μετρήσουμε ως επαγγελματία και μόνο, τότε πρέπει να αναλογιστεί πως η τιμωρία του θα κάνει ζημιά στην ομάδα του. Ακριβώς την ώρα που τον χρειάζεται πιο πολύ από ποτέ. Προς γνώση και συμμόρφωση.

Οσοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στα ραδιόφωνα για να μην τιμωρηθεί ας αναρωτηθούν τι θα έκανε καλό στον ίδιο τον Μήτρογλου. Το να μείνει ατιμώρητος και να συνεχίσει αυτό το βιολί ή μία τιμωρία τέτοια που να τον συνετίσει; Η απάντηση είναι απλή για όποιον δεν έχει χάσει τη βασική αίσθηση του να αντιλαμβάνεται πως η ατιμωρησία είναι ετεροθαλής αδελφή της αναρχίας. Και η κοινωνία που επικροτεί φαινόμενα προσβολής είναι εκμαυλισμένη σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην την ενοχλεί πια τίποτα.

Αυτό που έγινε για παράδειγμα στη Βρετανία, με τον σάλο που ξέσπασε μετά τα σεξιστικά σχόλια των δύο παρουσιαστών-σχολιαστών του SKYSPORTS για τη γυναίκα βοηθό διαιτητή, δεν είμαι βέβαιος αν θα συνέβαινε σε εμάς. Γιατί είμαστε μία χώρα που έχει ανεχτεί πολύ χειρότερα από το να κάνουν δύο επιφανή στελέχη της τηλεόρασης σοβινιστικά σχόλια, πιστεύοντας πως το μικρόφωνό τους ήταν off, για το τι μπορεί να ξέρουν για το οφσάιντ οι γυναίκες. Το ότι τους «έκοψαν» αμέσως από τον αέρα δείχνει αν μη τι άλλο ρεφλέξ και ευαισθησία από μία κοινωνία πολύ διαφορετική από τη δική μας. Δεν λέω καλύτερη ή χειρότερη, αλλά πάντως ευνομούμενη. Μία κοινωνία που στέλνει φυλακή δύο βουλευτές της γιατί ουσιαστικά έκαναν υπεξαίρεση 20.000 ευρώ από τα χρήματα του φορολογούμενου. Στη δική μας κοινωνία κάποια στελέχη κάνουν βασιλικά ρεβεγιόν και δεν πληρώνουν σε ξενοδοχεία που ανήκουν σε εταιρείες που χρωστούν εκατομμύρια ευρώ σε ασφαλιστικά ταμεία, κάποιοι πήγαιναν ταξίδια και έμεναν σε προεδρικές σουίτες μαζί με τις φίλες τους χρεώνοντας το δημόσιο εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και δεν μας ενοχλεί πια.

Γιατί απλούστατα κάποιοι άλλοι έπαιρναν μίζες εκατομμυρίων από τη SIEMENS, αλλά βρέθηκαν κάποια ψίχουλα από το μεγάλο φαγοπότι, οπότε δεν έγινε και κάτι! Αυτή η κοινωνική αναλγησία μάς οδήγησε τελικά στο σημερινό χάλι, οπότε καλό είναι να αρχίσουμε κάποια μέρα και πάλι από τα βασικά. Οπως το να σεβόμαστε τον διπλανό μας. Και ύστερα βλέπουμε.