FC: Σέξι Μπρούνο, οε οε οε...

Ήρθε στην Ελλάδα το 2005 με τη στάμπα «πρώην παίκτης Ίντερ» γραμμένη στο κούτελο. Γιατί μπορεί στο Μιλάνο να έκατσε μόλις μία χρονιά, αλλά το κοντέρ έγραψε 24 συμμετοχές οπότε δικαιούται να λέει ότι τον έφαγαν τα συμφέροντα, ότι δεν τον γούσταραν ο Κόρντομπα με τον Ζανέτι και έπεισαν τον Μοράτι να τον δώσει στην Λέτσε επειδή φοβόντουσαν για τη θεσούλα τους στην ενδεκάδα και άλλα τέτοια ωραία. Που μπορεί και να τα ισχυρίζεται κιόλας στ’ αλήθεια, διότι ταιριάζουν με το χαρακτήρα του.

Η κοκαλιάρικη σωματοδομή του Τσιρίλο και το «μαφιόζικο» παρουσιαστικό του έκαναν αμέσως «κλικ» στον κόσμο, για διαφορετικούς λόγους: Στους μεν φίλους της ΑΕΚ διότι κάθε οπαδός πιστεύει εκ φύσεως ότι λίγη «μπρουταλιτέ» είναι πάντα απαραίτητη στην άμυνα, για δε τους λάτρεις της παρατήρησης και της σημειολογίας η παρουσία του έδινε μια χρυσή ευκαιρία για φρέσκο «θεατρικό» υλικό.

Ο Ιταλός φρόντισε να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Επιβεβαιώνοντας εξαρχής ότι το μέσα του είναι σετάκι με το έξω του, πρόσφερε -μέχρι το 2007 που φορούσε τα «κιτρινόμαυρα»- τα πάντα και σε γενναίες δόσεις. Σπρωξίματα, τσιμπήματα, κλωτσιές, τραβήγματα και «καρωτιδένια» τάκλιν από τη μία, αμυντικά παιχνίδια υψηλών επιδόσεων από την άλλη... και το περίφημο ενσταντανέ με το σκισμένο σορτσάκι και το εσώρουχό του σε κοινή θέα. Η μεγαλύτερη συνεισφορά του όμως στην κουλτούρα του ποδοσφαίρου (την παγκόσμια, όχι μόνο την εγχώρια) είναι οι εκφραστικοί τρόποι μέσω των οποίων την εμπλούτισε: Μούτες, ασύλληπτες γκριμάτσες, τελειοποίηση της κίνησης «Mamma mia! Αν είναι δυνατόν...», με τα τρία δάχτυλα αμφότερων των χεριών ενωμένα να κινούνται πάνω-κάτω, ειρωνικά γέλια και -φυσικά- την πρωτοκαθεδρία στους τσαμπουκάδες. Τόσο, που θαρρείς πως σε κάθε παιχνίδι φύλαγε όλη του την ενέργεια έτσι ώστε, ακριβώς τη στιγμή της μανούρας, να σπριντάρει με στόχο να φτάσει πρώτος απ’ όλους στον «τόπο του συμβάντος» για να καθαρίσει.

Ακολούθως, κι αφού περιπλανήθηκε για δύο χρόνια σε Λεβάντε και Ρετζίνα, το καλοκαίρι του 2009 επέστρεψε. Όχι μόνο επειδή γούσταρε το ποδόσφαιρο εδώ, αλλά επειδή είχε και «ζετεμάκι» εδώ, το οποίο τελικά προ μηνών παντρεύτηκε κιόλας. Στον ΠΑΟΚ βρήκε τα κομμάτια που του έλειπαν για να συμπληρώσει το παζλ του -κι εμείς τα αντίστοιχα του δικού μας γι’ αυτόν: Κόσμος τρελαμένος με την ομάδα, συχνή αποθέωση, «κοχονάτοι» συμπαίκτες. Κύριος όπως πάντα, τους το ανταπέδωσε επαναλαμβάνοντας με ζέση το ρεπερτόριο που όλοι είχαμε θαυμάσει από το πέρασμά του από την ΑΕΚ, προσθέτοντας σ’ αυτό αρκετά σάλτα στα κάγκελα της κερκίδας και ουκ ολίγα ανεμίσματα φανέλας.

Και πάνω που είχαμε καιρό να δούμε κάτι καινούριο στο «πρόγραμμά» του, ήρθε το παιχνίδι με τον ΟΣΦΠ για το κύπελλο. Και ο καμεραμάν που ήταν εκεί που έπρεπε, τη στιγμή ακριβώς που έπρεπε, για να κάνει το «ζουμ» που χρειαζόταν ώστε να τον δούμε να βγάζει τη γλώσσα του -σαν γνήσιος «τσοντέρ», τύφλα να ‘χει ο Ρον Τζέρεμι- και να την κουνάει περιπαικτικά προς μερίδα του κόσμου του Ολυμπιακού ο οποίος, προφανώς, τον μπινελίκωνε δευτερόλεπτα πριν.

Γιατί αυτός είναι ο ατρόμητος Μπρούνο Τσιρίλο που γνωρίσαμε: Ο άνθρωπος που αν του «πετάξεις το γάντι», όχι μόνο θα το σηκώσει αλλά, θα το φτύσει και θα σ’ το χώσει σαν πατσαβούρι στο στόμα πριν βγάλει το «κατάνα» του από το θηκάρι για να μονομαχήσετε μέχρι θανάτου.

Γιάννης Τσαούσης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr