FC: «Βαγγέλη, Νικόλα, έχετε πακέτο»

«Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι και καλωσήρθατε στο σημερινό “Έφαγα Πακέτο”. Σήμερα έχουμε στη μια μεριά του στούντιο τον Νικόλα και στην άλλη τον Βαγγέλη. Δυο παιδικούς φίλους που σήμερα δεν μιλιούνται. Δυο κολλητούς που οι περιστάσεις τους έφεραν στο σημείο να τσακώνονται σαν τα κοκόρια. Δυο «αδέλφια» που αποφάσισαν να γράψουν στα παλιότερα των υποδημάτων τους όσα τους ενώνουν και να ξεκατινιάζονται με ανακοινώσεις. Κύριοι, γιατί να το κάνετε μέσω ανακοινώσεων; Πείτε τα εδώ πέρα, να κάνουμε και μερικά νουμεράκια τηλεθέασης».

- Βαγγέλης: «Τι να πω μωρέ; Το σάλιο μου είναι πολύτιμο, δεν το χαραμίζω εγώ για δαύτον. Εκτός αν τον τυλίξω σε έναν φάκελο και τον σαλιώσω για να τον κλείσω. Χο χο χο...»

- Νικόλας: «Τι “χο χο χο” ρε τουλούμπα; Μας το παίζεις και Σωκράτης εσύ, σούπερ- σταρ»;

- Βαγ.: «Ποιον είπες τουλούμπα ρε; Αυτά τα έχεις πει αλλού. Δεν μπορείς κάτι καλύτερο από “τουλούμπα” και “φαιδρό υποκείμενο”»;

- Νικ.: «Εντάξει, εσένα θα σε λέω λουκουμά. Και αφάνταρο. Εντάξει τώρα; Ικανοποιήθηκες»;

- Βαγ.: «Αυτό το τελευταίο, το “αφάνταρος”», ποιος στο είπε; Καμιά “Φιλιππινέζα” σου από τη Θεσσαλονίκη; Και δεν κατάλαβα, εσύ πού υπηρέτησες; Στον Έβρο; Μήπως έκανες και γερμανικό νουμεράκι; Το μόνο γερμανικό που έμαθες στο στρατό, είναι το αυτοκίνητο που σε πηγαινοέφερνε στη μονάδα».

- Νικ. «Τουλάχιστον εγώ ξέρω τι είναι η μονάδα, δεν την μπερδεύω με τη μονάδα μέτρησης. Κάτι πρέπει να κάνεις με τα συμπλέγματά σου επιτέλους, διότι μας έχεις κουράσει. Βρες κανένα χόμπι να ασχοληθείς, άρχισε να πλέκεις, μάζευε γραμματόσημα, κάτι τέλος πάντων και μην ασχολείσαι μαζί μου. Μονομανία έχει καταντήσει».

- Βαγ.: «Άλλος θα πλέκει κι άλλος θα αρχίσει να μπλέκει, αν το πιάνεις το υποννοούμενο. Που δεν το νομίζω, διότι δεν φημίζεται για το IQ σου».

- Νικ.: «Ωραίο το κολπάκι να πετάμε λάσπη στον ανεμιστήρα κι όποιον πάρει ο Χάρος, αλλά πολύ φτηνό. Κλείσε κανένα ανεμιστήρα Βαγγελάκη, είσαι ιδρωμένος από την έξαψη της εφήμερης χαράς και θα πλευριτώσεις».

- Βαγ.: «Έχεις δίκιο Νικολάκη, θα πλευριτώσω. Φυσάει πολύ εδώ πάνω στην κορυφή. 5 μποφόρ έχει εδώ ψηλά. Αλλά που να ξέρεις εσύ απ’ αυτά; Εσύ την έκανες νωρίς διότι κρύωνες...»

- Νικ.: «Τσου ρε Λάκη, που θα μιλήσεις κι εσύ για κορυφή. Όταν εγώ ήμουν στην κορυφή, εσύ έβλεπες «Τη Ζωή της Άλλης» στην τηλεόραση και δάκρυζες με την Δανδουλάκη, Δαλουκάκη, πώς τη λένε άραγε; Πετάγαμε βεγγαλικά για να γιορτάσουμε κι εσύ ρώταγες “μα δεν πέρασε το Πάσχα; Πάλι βεγγαλικά Μάη μήνα»;

- Βαγ.: «Πού’ σαι; Μην χαθείς τον Μάιο και πέρνα μια βόλτα από την Αλεξάνδρας να δεις βεγγαλικά και κακό. Όχι τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, εκεί που υπάρχει εκείνο το χρέπι το γήπεδο, την άλλη Αλεξάνδρας στον Πειραιά, την καλή. Αλλά τι σου λέω; Πού να ξέρεις από γήπεδα εσύ; Εσύ είχες πάει στη Ρώμη και νόμιζες ότι το “Κολοσσαίο” είναι η έδρα της Λάτσιο».

- Νικ.: «Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ αγοράκι μου, εσύ τα έβλεπες στον ύπνο σου τα βράδια που έτρωγες παστουρμά. Και ξύπναγες κάθιδρος και αναρωτιόσουν γιατί ήταν κόκκινος ο σβέρκος σου, σαν τον Σβέρκος που ήρθε να κάνει το αγροτικό του πριν τον πάρετε στη δούλεψή σας. Μην αναρωτιέσαι άλλο, από τα φααααααπ κοκκίνιζε».

- Βαγ.: «Ναι, είδαμε και τις ευρωπαϊκές παραστάσεις σου Νικολάκη. Που για να δεις γκολ από την ομάδα σου, έπρεπε να κάνεις προσφυγή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Αλλά ξέχασα αγόρι μου, εσύ είσαι Πρέσβης. Μπεεεεεε...»

- Νικ.: «Α, μπράβο, χαίρομαι που μιλάς στη μητρική σου γλώσσα. Είναι άλλωστε Εβραίος γνωστό, από το καλοκαίρι που μας πέρασε, ότι είσαι τόσο καλός, που χάνεις στο ποδόσφαιρο από ομάδα που παίζει μπάσκετ».

- Βαγ.: «Μιλάς και για μπάσκετ ρε αμπάσκετε; Βεντούζα είχαμε τις προάλλες, πελάτης παντού είσαι. Αν παίξεις τάβλι μόνος σου και ο Κανένας πάρει τα κόκκινα πούλια, διπλό θα το χάσεις το παιχνίδι».

.....«Κύριοι, σας παρακαλώ, μας ακούνε και παιδιά. Με ειδοποιούν από το κοντρόλ ότι πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα για διαφημίσεις, να ηρεμήσουμε και να επανέλθουμε ακόμα χειρότεροι από πριν. Διότι το θέμα πουλάει και ο κόσμος αγωνιά να δει πόσο πιο χαμηλά μπορείτε να πέσετε. Είμαστε σίγουροι πως μπορείτε και πιο χαμηλά και δεν θα μας απογοητεύσετε. Κυρίες και κύριοι, μείνετε χαζοί μας, επιστρέφουμε σε πολύ λίγο».

(Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις της αληθινής ζωής, είναι εντελώς και πέρα για πέρα συμπτωματική. Εντάξει;)

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr