Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Άφησα να περάσουν κάποιες μέρες για να δούμε το θέμα πιο ψύχραιμα. Η επισημοποίηση της αποτυχίας των Ρώσων να μας αρπάξουν την 8η θέση για τη φετινή σεζόν στην Ευρώπη τελικά είναι καλό ή κακό; Μήπως το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου μάς κάνει ζημιά που δεν ήρθε μία ώρα νωρίτερα;

Εννοείται πως οι περισσότεροι υποστηρίζουν το αντίθετο. Και του χρόνου, λένε, με έξι θέσεις για την Ευρώπη θα υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα. Ισχύει; Οχι φυσικά... Γιατί ήδη την επόμενη περίοδο θα αρχίσουμε ως 14οι στη γενική λίστα πάλι με έξι ομάδες, κάτι που σημαίνει πως η διαίρεση των βαθμών μας θα είναι με τον αριθμό 6. Και φυσικά επειδή είναι σχεδόν αδύνατο να συγκεντρώσουμε περισσότερους πόντους από μία εξαιρετική χρονιά (το 2001-2002) που ανήκει στο παρελθόν και που ήταν η καλύτερή μας ΟΛΩΝ των εποχών στα Ευρωκύπελλα, θα πέσουμε ακόμα πιο κάτω για το ξεκίνημα της μεθεπόμενης σεζόν 2007-2008!

Όπως είναι τώρα τα πράγματα, το 2007 θα αρχίσουμε από την 21η θέση της γενικής κατάταξης και με έξι ομάδες θα είναι δύσκολο να συγκεντρώσουμε υψηλή βαθμολογία. Η πιθανότητα να κάναμε καλύτερη σούμα με 4 ομάδες θα παραμένει η πιο πιθανή εκδοχή, άρα η πτώση μας -για να ακριβολογούμε, η καταβαράθρωσή μας- θα συνεχιστεί. Όλα δείχνουν ότι τα τέλη αυτής της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα θα μας βρουν με μόλις μία ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ, τον πρωταθλητή, που θα αρχίζει να αγωνίζεται από τον Ιούλιο, και δύο ομάδες στο ΟΥΕΦΑ! Η δεύτερη του πρωταθλήματος, που θα αγωνίζεται επίσης από τον Ιούλιο, και τον κυπελλούχο που θα παίζει τον Αύγουστο.

Στο νέο Active by Sport Fm επιχειρήσαμε μία αναλυτική παρουσίαση χρονιά χρονιά όλων των ελληνικών παρουσιών στην Ευρώπη από το 1959 έως τις μέρες μας. Η εικόνα είναι πολύ απλή: δεν είναι η πρώτη φορά που θα βρεθούμε με τρεις ομάδες στην Ευρώπη. Το πάθαμε στις τελευταίες τρεις δεκαετίες μόνο μία χρονιά, αλλά κάναμε και συγκριτικά την καλύτερη παρουσία μας! Το 1984-85, όταν ο μεν Παναθηναϊκός έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και η Λάρισα στον προημιτελικό γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων!

Από την άλλη, για να γίνουμε η έκτη χώρα στη γενική λίστα, όπως το καταφέραμε το 2003, έπρεπε να περνάμε τους πρώτους γύρους στο ΟΥΕΦΑ με διπλές νίκες. Έμοιαζε ρουτινιάρικο, αλλά τώρα που δεν καταφέρνουμε να κερδίσουμε ούτε εντός έδρας αντιλαμβανόμαστε τη σπουδαιότητα των βαθμών εκείνων. Δυστυχώς βασικό αξίωμα στα σπορ είναι πως ανεβαίνεις δύσκολα, αλλά κατρακυλάς πανεύκολα. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι δεν μοιάζει να κινείται κάτι τόσο δραστικά στον ελληνικό χώρο που να μας αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Οτι, δηλαδή, σύντομα θα μπορέσουμε να αναρριχηθούμε και πάλι στην κατάταξη. Στους Βέλγους, όταν έπεσαν, πήρε δέκα χρόνια να ξανανέβουν. Στους Πορτογάλους περίπου το ίδιο. Στους Σκωτσέζους πάνω από 15 χρόνια. Είστε αισιόδοξοι πως η περίπτωσή μας θα είναι διαφορετική;

Ένα ποδοσφαιρικό τανγκό

«Το τανγκό είναι ένα χορευτικό... καβγαδάκι ανάμεσα σε δύο ερωτευμένους», έλεγε ο Κάρλος Γαρδέλ. Το ξεκίνημα της παρουσίασης του βιβλίου του Μένιου Σακελλαρόπουλου στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ ξάφνιασε. Ποτέ δεν είχαμε ξαναδεί κάτι τέτοιο.

Αν αυτό όμως ήταν όντως διαφορετικό, εκείνο που θα εκπλήξει τον όποιον αναγνώστη του βιβλίου είναι η πλοκή του σεναρίου. Ο Πέτρος Κωστόπουλος την παρομοίασε με φιλμ νουάρ.

Ο Γιάννης Πρετεντέρης συνέκρινε τη μοναδικότητά του με συγγραφικές προσπάθειες από το εξωτερικό, υπογραμμίζοντας την αγάπη για την μπάλα που αναβλύζει το βιβλίο. Ο Ιλια Ιβιτς και ο Χουάν Ραμόν Ρότσα ήταν αυτοί που εύκολα θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στο πρόσωπο του ήρωα του Μένιου στο ξεκίνημα της καριέρας του.

Η συνέχειά τους ήταν ευτυχώς διαφορετική, γιατί οι σειρήνες δεν κατάφεραν να τους τραβήξουν μακριά από τον στόχο τους.

Ακούστηκαν πολλά χθες για τον Μένιο. Ο Αλέξης Σπυρόπουλος όμως είπε το πιο εύστοχο. «Στο ρεπορτάζ συνδύαζε μυθιστορηματικά στοιχεία. Τώρα στο μυθιστόρημα χρησιμοποιεί στοιχεία του ρεπορτάζ». Ομορφα, γλαφυρά, έντονα, παθιασμένα, κοφτά. Το «Game Boy το μοιραίο 10» βάζω στοίχημα πως σύντομα θα γίνει σίριαλ ή τηλεταινία. Οι Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗΣ, έγραψα την πρώτη μέρα που το διάβασα, ανακάλυψαν έναν κρυμμένο θησαυρό στα χέρια και στο μυαλό του Μένιου. Ανυπομονώ για την επόμενη δουλειά του!